6
1276 คำ
“ขอบคุณคุณภามมากนะคะ”
“คืนก่อนฉันทำให้เธอต้องเจ็บหนัก ฉันขอแก้ตัวจะได้ไหม” เขาไม่อยากให้เธอจดจำภาพความเลวร้ายแบบนี้ไปอีกชั่วชีวิต เพราะตั้งแต่คบกันมา รู้จักกันมา เขาไม่เคยทำร้ายให้เธอต้องเจ็บปวดเลยสักครั้ง
ภามจุมพิตกลีบปากแสนหวาน กอดรัดเธอด้วยความรักทั้งหมดที่มี พร้อมทั้งสัมผัสเธออย่างทะนุถนอม ทำให้เธอมีความสุขที่สุดกับบทพิศวาสที่เกิดขึ้น
บิดามารดาของภามเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น หลังจากลูกชายจูงมือว่าที่สะใภ้มาสารภาพว่ารัก อะไรก็ดูง่ายไปหมด พวกท่านไปเจรจาสู่ขอเธอกับคุณยาย คุณยายทั้งตกใจทั้งดีใจ ที่สำคัญก็คือคุณยายไม่เอาสินสอดเลยสักบาท ยินดียกเธอให้ ด้วยว่าครอบครัวของภามนั้นคอยช่วยเหลือมาโดยตลอด โดยที่ยายไม่รู้ว่าตลอดระยะเวลาสามปีหลานสาวต้องเป็นเมียเก็บของคุณหมอหนุ่ม แต่ไม่มีใครปริปากบอกท่าน และไหมแก้วเองก็อยากให้ทุกอย่างเป็นความลับตลอดไป เรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องบอกให้ใครรู้ ก็ไม่มีผลอะไรกับชีวิต นอกจากความไม่สบายใจ
“คุณยายดีใจที่ไหมจะมีคนช่วยดูแล ท่านบอกว่าดีใจที่ไหมจะได้เป็นฝั่งเป็นฝากับคุณภามค่ะ”
“ฉันรู้สึกผิดกับคุณยายของเธอจัง”
“ทำไมคะ”
“ฉันเคยทำไม่ดีกับเธอเอาไว้ ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น” เขาว่าพลางกอดเธอเอาไว้แนบอก
“มันผ่านไปแล้ว ไหมให้อภัยคุณภามนะคะ”
“ฉันมีข่าวดีจะบอกเธอด้วยนะ”
“ข่าวดีอะไรคะ”
“เรื่องน้องชายของเธอไง”
“ทำไมคะ” เธอเอ่ยถามพลางตาโต
“ฟื้นแล้วนะ”
“คุณยายรู้คงดีใจ” เรื่องราวดี ๆ เกิดขึ้นในชีวิตของเธออีกครั้ง ไหมแก้วดีใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก เธอรีบไปรับยายมาเยี่ยมน้องชาย
พิภพฟื้นขึ้นมาพร้อมทั้งเอ่ยขอโทษยายและพี่สาวที่เขาคิดจะหาเงินทางลัด แต่พอคิดได้ว่ามันไม่ดี จะถอยออกมา เลยโดนสั่งเก็บแบบนี้ ดีที่ภามให้คนมาช่วยดูแลอยู่ตลอด ไม่อย่างนั้นพิภพคงตายไปแล้ว
การที่พิภพฟื้นทำให้เขาสามารถแจ้งเบาะแสสำคัญกวาดล้างพวกทำผิดกฎหมายในหมู่บ้านได้ และถูกกันตัวเอาไว้เป็นพยานด้วย
ค่ำคืนแสนหวาน ภามนั่งมองดาวกับไหมแก้ว สาวน้อยที่เขารักที่สุดในเวลานี้ เหลือแค่อีกหนึ่งปีเธอก็จะเรียนจบ และเขากับเธอก็จะได้แต่งงานกันตามฤกษ์ยามที่มารดาหาเอาไว้ให้
ซึ่งเขาจะต้องแต่งงานพร้อมกับพี่ชายเพราะได้ฤกษ์ดีมาวันเดียวกัน ป่านนี้พี่ชายจอมบงการของเขาคงหัวหมุนกับว่าที่เจ้าสาวสายฟ้าแลบ อาจเพราะว่าหยกมณีไม่ใช่สเป็กของพี่ชายของเขานั่นเอง
“คุณภามยิ้มอะไรเหรอคะ” ไหมแก้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย ในขณะที่ภามดึงไหล่ละมุนของไหมแก้วมากุมเอาไว้
“คิดถึงพี่ภพอยู่น่ะ”
“คิดถึงทำไมเหรอคะ”
“เอาไว้จะเล่าให้ฟัง เราเลิกพูดเรื่องของคนอื่น แต่เรามาพูดเรื่องของเรากันดีกว่า”
“เรื่องของเราเหรอคะ”
“ใช่จ้ะ อีกเทอมนึงจะฝึกงานแล้ว คิดเอาไว้หรือยังว่าจะฝึกงานที่ไหน”
“ยังไม่รู้เลยค่ะ”
“ฝึกใกล้ ๆ นะ ไม่อยากให้ไปไกล ๆ”
“ทำไมเหรอคะ”
“ก็คิดถึงไง ไม่อยากให้ห่างสายตา”
“คุณภามพูดหวานแบบนี้ก็เป็นด้วย” เธอยิ้มเขิน ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจากเด็กกะโปโลจะกลายมาเป็นเมียเก็บ จากเมียเก็บจะกลายมาเป็นคนรัก คู่หมั้นและว่าที่เจ้าสาวของเขา ผู้ชายเพียบพร้อมที่เธอแอบรักมานานหลายปี
ภามเคยช่วยเหลือเธอเอาไว้จากพวกจิ๊กโก๋ที่เข้ามาลวนลาม จนเกิดความประทับใจมาจนถึงทุกวันนี้ ที่เขาทำอะไรร้าย ๆ กับเธอนั้น เธอให้อภัยเขาทุกอย่าง เขาทำไปเพราะหึงหวง สับสน และลงท้ายด้วยรัก
ภามกอดรัดเธอแนบอก ก่อนที่จะจุมพิตเธออย่างดูดดื่ม หลังจากผละออกจากกัน มองสบตากันอย่างหวานซึ้งก็พบได้ถึงความปรารถนาอันแสนล้ำลึกที่เกิดขึ้น เขาช้อนอุ้มร่างของเธอขึ้นสู่อ้อมแขนอย่างอ่อนโยน พร้อมทั้งบรรจงวางลงบนเตียงกว้าง ก่อนที่ริมฝีปากรุ่มร้อนของทั้งสองจะบรรจบกันอีกครั้ง ครั้งนี้ทั้งดูดดื่มเร่าร้อน แนบชิดสนิทเนื้อ เรือนกายบดเบียดฝากฝังเพื่อจับจูงกันสู่ความสุขอันแสนลึกล้ำ
ริมฝีปากร้อนจูบซับไปทั่วสรรพางค์กาย อ้อยอิ่งอยู่ตรงจุดที่อ่อนหวานที่สุด ทำเอาเธอต้องหลุดเสียงครวญครางออกมาไม่ขาดสาย
บทรักของเขาในครั้งนี้อ่อนหวานละมุนละไม คล้ายจะปลอบประโลมและขอโทษในสิ่งที่เขาเคยทำให้เธอต้องเจ็บปวดในค่ำคืนก่อนหน้านั้น
ค่ำคืนอันแสนยาวนานเต็มไปด้วยความพิศวาสแสนวาบหวาม เร่าร้อน ร่วมรักเร้าอารมณ์กระสัน
ความอิ่มเอมจากบทพิศวาสทำให้หัวใจสองดวงอิ่มเอมเต็มเปี่ยมไปด้วยความเสน่หา
ภามโอบกอดร่างน้อยเอาไว้แนบอก ในขณะที่เธอหลับตาพริ้มหนุนที่แขนของเขาเหมือนเช่นทุกครั้งด้วยหัวใจเปียมสุข
…จบ...
เล่ม 2 ยังคงหวงรัก
ภพยืนอยู่หน้าร้านทองของหยกมณีด้วยสีหน้าเรียบขรึม พอเห็นว่าใครมา หยกมณีก็รีบออกมาต้อนรับในทันที
ข่าวเรื่องการทาบทามสู่ขอแบบไม่เป็นทางการของบิดามารดาทำให้ภพอยู่ไม่สุข นั่งไม่ติด เลยต้องถ่อสังขารมาหาหญิงสาวถึงที่นี่
ความจริงเขากับหยกมณีมีความหลังที่ฝังใจกันอยู่ เมื่อสมัยตอนเป็นวัยรุ่น เขาเคยสารภาพรักกับเธอ แต่เธอปฏิเสธ ด้วยเหตุผลที่ว่าเธออยากตั้งใจเรียน เพราะเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลที่บิดามารดาตั้งความหวังเอาไว้ บิดามารดาไม่อยากให้มีความรักในวัยเรียน เขาเองก็ยังต้องขอเงินพ่อแม่ และยังเด็ก จึงยังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบดูแลใคร
เขาจำได้ว่าหน้าแตกยับเยิน โดนเพื่อนล้ออยู่นานว่าสาวหมวยไม่อยากเอาเป็นแฟน ความรู้สึกเสียหน้าทำให้เขาไม่เคยนึกอยากจีบสาวหมวยที่ไหนอีก หันไปจีบสาวตาคมผมยาว ผิวสีน้ำผึ้งแทน ในตอนนั้นเธอยังรังเกียจถึงขนาดย้ายโรงเรียนหนี ทำเอาเขาอกหักไปนานนับปี
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
“ได้สิคะ เชิญเฮียที่สวนหลังบ้านนะคะ” ในร้านทองมีพนักงานเก่าแก่ที่ไว้ใจได้อยู่แล้ว จึงไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครขโมยทอง เพราะปกติบิดามารดาก็ต้องทำงานอย่างอื่นอีกหลายอย่าง ไม่ได้มาคอยนั่งขายแต่ทองเพียงอย่างเดียว ก็เหมือนกับหลายร้านที่เป็นเพื่อน ๆ ของบิดาที่จ้างพนักงานที่ไว้ใจได้ให้ช่วยขายทองนั่นเอง
ทั้งกล้องวงจรปิด ทั้งการตรวจนับทุกอย่างมีพร้อม และที่สำคัญเลือกสรรคนที่ซื่อสัตย์ไม่ขี้ขโมยมาทำงาน ก็วางใจได้ไประดับหนึ่ง
“เฮียภพมีอะไรกับหยกหรือคะ” หยกมณีเอ่ยถามชายหนุ่มที่ครั้งหนึ่งเคยสารภาพรักกับเธอสมัยเรียนอยู่มัธยมต้น แต่เธอปฏิเสธ ในวันนี้เขาเป็นหนุ่มหล่อเนื้อหอมเจ้าของธุรกิจมากมายที่ร่ำรวยติดอันดับของเมืองหาดใหญ่
- ผู้เขียน
