“แค่นี่แหละ คำตอบของแก มันอยู่ตรงนี้แล้ว”
มิตาใช่นิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าอกของปุณณดาตรงตำแหน่งหัวใจ
“แต่กวิน..เด็กกว่าฉันสิบปี”
“นั่นคือเหตุผล ว่าทำไมแกถึงปิดกั้นและไม่ยอมเปิดใจให้เขา แถมไม่ยอมรับความจริงอีกต่างหาก”
“แต่เขาไม่ได้ชอบฉัน”
“แกรู้ได้ไง เคยถามเขาเหรอ”
“ไม่เคยถาม แต่เด็กหนุ่มที่ไหนจะมาชอบผู้หญิงที่แก่กว่าเขาเป็นสิบปี กว่าเขาจะโตพร้อมมีครอบครัว มดลูกเราก็หมดอายุแล้ว”
“แกอย่ามาไร้สาระยัยแป้ง เด็กนั่นมองแกตาปรอยขนาดนั้น ฉันสังเกตนะ เขาหึงหวงแก เขามองพี่เจนกับพัชร์อย่างกับจะฆ่าสองคนนั้น แค่ไม่ได้พูดออกมาว่าชอบ แต่ทั้งการกระทำและสายตา มันฟ้องหมดแล้ว”
“จริงเหรอ”
“จริงสิ แกก็รู้ว่าฉันอ่านคนเก่ง เด็กนั่นทั้งรักทั้งหลงแกเลย กลับไปแกก็เปิดใจคุยกันให้รู้เรื่อง ถ้าชอบกันก็จะได้คบกันเป็นเรื่องเป็นราว อย่ามาเสียเวลาคลางแคลงใจกันอยู่ แต่ถ้าไม่ แกก็ควรจะตัดจบความสัมพันธ์นี้ซะ อย่าไปนอนให้เ
