“ว้าย..”
เสียงใสกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ ได้แค่นั้นก็เงียบลงไป เพราะมีมือใหญ่มาปิดปากเธอเอาไว้ไม่ให้เสียงของเธอทำให้ทีมงานที่เดินไปมาแถวนี้แตกตื่น
“ผมเอง”
เสียงทุ้มที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นข้างหู คนที่กำลังดิ้นรนให้พ้นจากการกอดรัดหยุดดิ้นฉับพลัน ก่อนหมุนตัวกลับไปหาเจ้าของเสียง
“กวิน..”
“ครับ ผมเอง”
“นี่นายทำบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ”
เธอดิ้นรนเพื่อจะออกจากอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง และคราวนี้ก็ได้ผล เมื่อเขาคลายวงแขนออก แต่กลับจับข้อมือของเธอจนแน่น แล้วเดินเร็วๆ บังคับพาเธอขึ้นไปบนรถบ้านคันใหญ่ของเขาที่จอดเอาไว้ไม่ไกลจากตรงนั้น
“กวิน ปล่อยสิ ฉันไม่ขึ้น”
แต่มีหรือที่เธอจะสู้แรงเขาได้ สุดท้ายก็ขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงนุ่มที่ขนาดของมันไม่ได้ใหญ่โตอะไรนัก
เธอเด้งตัวลุกขึ้นยืนทันทีเพื่อจะออกไปจากสถานที่ส่วนตัวของเขา แต่ก็ไม่อาจทำได้อย่างใจนึกเมื่อเขานั่งลงแล้วคว้าตัวเธอให้ลงมานั่งบนตักของเขาอย่างรวดเร็ว
