“อ้าว พี่แป้งกับพี่กวินอยู่นี่เองหรือคะ พี่ต้อยติ่งตามหาจนทั่วเลยค่ะ”
นาตาลีเปิดประตูเข้ามาก่อนใคร ตามด้วยเหล่านักแสดงอีกหลายคนที่เพิ่งกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว จึงเข้ามานั่งพักในห้องที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำนี้
“เอ่อ มีอะไรหรือจ๊ะ พี่ต้อยติ่งตามหาพี่ทำไม พี่เข้าห้องน้ำน่ะ”
ปุณณดาพยายามปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด แต่เธอเองก็รู้สึกว่าทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นั่นอาจเป็นเพราะเธอไม่ใช่นักแสดงก็เป็นได้ แต่โชคดีที่คนอื่นๆ ไม่ทันได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกตินี้
“อ๋อ ถึงว่า พี่ต้อยติ่งโทรหาเท่าไหร่พี่แป้งก็ไม่รับ ตอนนี้เที่ยงแล้วค่ะ พี่ต้อยติ่งเลยจะตามพี่แป้งกับพี่กวินไปกินข้าว”
“จริงสิ พี่ไม่ได้ดูเวลาเลย ขอบใจมากจ้ะ”
ผู้จัดสาวเบี่ยงตัวหลบ เตรียมจะออกจากห้องแสนอึดอัดนี้ไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเท้า เมื่อนางเอกสาวดันสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
“เอ๊ะ ทำไมพี่กวินผมยุ่งแบบนั้นล่ะคะ ไปมุดอะไรมาเนี่ย”
คนส
