“ผมว่าแป้งเมาแล้วนะ พอก่อนดีไหม”
ธพัชร์คว้าแก้วไวน์แดงในมือของเธอที่กำลังยกขึ้นดื่ม ทั้งที่ตลอดเวลาร่วมชั่วโมงมานี้ เธอเอาแต่กระดกน้ำสีแดงดีกรีแรงนี้ไม่หยุด
หลังจากที่ผู้ชายที่เป็นรักแรกของเธอเดินจากไป เธอก็ชวนเพื่อนรักอย่างธพัชร์มานั่งดื่มกันต่อที่บาร์ของโรงแรมทันที แม้ปากของเธอจะบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เขาสัมผัสได้ว่าตะกอนความเจ็บปวดในหัวใจของเธอมันถูกกวนจนขุ่นเสียแล้ว
เขาจึงตามใจเธอ โดยการพามานั่งดื่มและฟังเพลงกันเงียบๆ เพียงสองคน และมันก็เงียบจริงๆ เมื่อเธอแทบไม่พูดไม่จากับเขาเลย เอาแต่นั่งหมุนแก้วไปมาแล้วยกกระดกเข้าปากจนหมดแก้วเท่านั้น
“อื้อ แป้งไม่เมา พัชร์อย่าห้าม”
เวลาเธอเมาในตอนที่มีเรื่องทุกข์ใจ เธอจะกลายร่างเป็นคุณหนูผู้งี่เง่าเอาแต่ใจแบบนี้ทุกที ที่จริงเขาก็ชินแล้วล่ะ เพียงแต่หลายปีที่ผ่านมา เขาแทบไม่ได้เห็นเธอในมุมนี้อีก นับแต่วันที่เธอตั้งตัวได้และลุกขึ้นมายืนอย่างงามส
