“นายยกเสื้อให้ฉัน แล้วนายจะใส่อะไร เสื้อผ้านายก็เปียกเหมือนกัน เอาผ้าเช็ดตัวนายคืนไป ของฉันก็มี ไม่ชื้นเท่าไหร่”
เธอส่งผ้าเช็ดตัวคืนให้เขา แล้วค้นหาของในกระเป๋าต่อ ปากจิ้มลิ้มก็บ่นงึมงำอย่างหัวเสียเล็กน้อยที่ตัวเองไม่รอบคอบเอาเสียเลย
“รู้งี้ฉันเตรียมของมาเผื่อด้วยเยอะๆ ก็ดี ไม่น่าขี้เกียจเลย”
เดชะบุญที่เธอยังเตรียมน้ำกับขนมปังติดกระเป๋ามาตามคำแนะนำของธพัชร์ ไม่อย่างนั้นคืนนี้เธอต้องหิวตายกลางป่าแน่ๆ
กวินถอดเสื้อยืดของตัวเองบิดน้ำออกแล้วผึ่งเอาไว้ เหลือเพียงกางเกงคาร์โก้สีทรายที่ไม่เปียกน้ำเพราะเป็นผ้าสำหรับเดินป่า
เขานั่งลงข้างเธอ จับคนตัวเล็กหมุนตัวกลับมาหา แล้วใช้ผ้าเช็ดตัวที่คลุมไหล่ของเธอเอาไว้ มาเช็ดผมให้เธออย่างอ่อนโยน
“เช็ดผมก่อนครับแป้ง เดี๋ยวป่วย”
คนตัวบางชะงักกึก มองใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่ห่างจากเธอไม่ถึงศอก ดวงตาคมกริบแสนมีเสน่ห์ของเขามองจ้องลึกเข้ามาในดวงตาเธอ คนตัวบางม
