เพราะเขาแอบยืนดูสาวๆ พูดคุยกันจนเห็นกิริยาท่าทางของทุกคนหมดแล้ว จึงรู้ว่าสาวน้อยที่ลุกมากระโดดโลดเต้นเพราะชอบใจบ้านของเขา
“อยากไปค่ะ ขอหนูไปด้วยนะคะ พี่แป้ง”
“เอ่อ พี่ก็อยากให้น้องเกลไปด้วยนะคะ แต่ต้องขออนุญาตพ่อน้องเกลก่อนนะ เพราะเราต้องเดินทางกันไกลมากเลย”
“ไกลมากหรือคะ”
“ใช่ค่ะ ไกลมาก”
“งั้นเดี๋ยวหนูโทรถามพ่อค่ะ”
คนตัวเล็กเปิดกระเป๋าเป้ลายตุ๊กตา หยิบโทรศัพท์มือถือมากดโทรหาบิดาของตัวเองแล้วกดเปิดลำโพงให้ได้ยินทั่วกัน ไม่นาน เสียงทุ้มก็ดังมาตามสาย
“ครับ ลูก”
“พ่อขา หนูอยากไปเที่ยวบ้านพี่พัชร์ ไปกับพี่แป้ง ที่ไกลมาก มีดอกไม้สีฟ้าสวยๆ มีภูเขาด้วยค่ะ เราไปได้ไหมคะพ่อ”
คนตัวเล็กออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน เพราะปกติถ้าเธออยากได้อะไร แค่เธอใช้คำพูดและน้ำเสียงออดอ้อนแบบนี้ พ่อก็จะแพ้ทางจนต้องยอมตามใจเธอทุกครั้งไป
“อะไรนะครับลูก พ่อยังไม่เข้าใจ บ้านของพี่พัชร์หรือครับ”
“ใช่ค่ะ บ้านของพี
