แสงจันทร์ที่สาดเข้ามาทางช่องหน้าต่างทำให้เขาพอจะมองเห็นลางๆ แม้ว่าจะยังไม่ได้เปิดไฟก็ตาม
ในระยะประชิดตัว ปืนลูกโม่ที่ซ่อนเอาไว้ใต้เตียงถูกคว้าออกมาโดยเร็ว เป็นไปตามสัญชาตญาณระวังภัยของเขา ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่และแข็งแรงจะคว้าเข้าที่คอของผู้บุกรุก บีบแรงราวจะให้เงาที่วูบไหวนั้นไม่มีโอกาศได้หายใจ ปืนที่ถืออยู่ในมืออีกข้างจ่อกระแทกไปที่ขมับของมันอย่างรวดเร็ว ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไร เสียงร้องโอดโอยก็ดังขึ้นเสียก่อน
“โอ๊ย... เจ็บนะ… อ๊อย… ”
เจ้าของเงาตะคุ่มๆ ร้องด้วยความเจ็บระคนตกใจ เสียงร้องบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นผู้หญิง กำนันหินใช้ข้อศอกกระทุ้งไปที่สวิทซ์ไฟข้างฝาผนัง แสงไฟสว่างวูบขึ้นเร็วเท่าความคิด เห็นใบหน้าเหยเกของหญิงสาวที่บุกรุกเข้ามาหลบซ่อนอยู่ภายในห้องของเขา
“คนางค์… ”
กำนันหินเรียกชื่อสะใภ้ พ่นลมออกจากปากด้วยความโล่งใจ ความตึงเครียดเมื่อครู่ค่อยๆ
