วันรุ่งขึ้น
หลังจากกินอาหารเรียบร้อย คณิตาก็ถูกดึงตัวมาช่วยเปลี่ยนสีผมให้ชาเบลทันที ตลอดเวลาที่เธอถูกใช้งาน เธอเอาแต่บ่นงึ่มงำคนเดียว โดยมีคนตัวโตนั่งยิ้มหน้าบานอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็ก นอกระเบียงคอนโดห้องของเธอ
“รอครึ่งชั่วโมง ค่อยล้างออก” ดวงตาสีฟ้าสวยมองคนที่อยู่ต่ำลงไปกว่าระดับสายตาเธอ เธอตัวสูงนะ แต่เขาสูงกว่า ทุกทีได้แต่เงยหน้ามองผู้ชายนิสัยกวนๆ แต่วันนี้กลับได้มองเขาในมุมที่ต่างออกไป มุมนี้เขาก็ดูดีนี่นา
“ร้อนอะ” เพราะตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่ร้อนที่สุดของวัน และควีนก็บังคับให้เขาออกมาทำข้างนอก เหตุผลเพราะเธอกลัวห้องของเธอจะเลอะน้ำยาย้อมผม แต่ไม่กลัวตัวเองโดนแดดเผาสักนิด
“กลับห้องตัวเองไปสิ ควีนจะไปทำงาน” คณิตามองนาฬิกาเรือนใหญ่ในห้อง ที่บอกเวลาเกือบจะ 15.00 น. แล้ว เธอมีงานตอน 17.30 ต้องเตรียมตัวได้แล้ว เพราะไม่ชอบไปสายกว่าเวลางาน
“ไปส่งไหม” ชาเบลถามคนที่ถือถุงใส่อุปกรณ์ทุกอย่างเดิ
