"ท่านมาหาท่านเสนาบดีมีเรื่องอะไร หรือจะมาเสนอตัวเป็นอนุของจวนนี้อีกคน โอ๊ย ไปเลยนะ ที่นี่ไม่รับอนุ!" ซูเม่ยนางหน้าเหวอ นางเนี่ยนะจะมาเป็นอนุบิดาตนเอง บ้าไปแล้ว หรือเพราะว่าเมื่อครู่นางไม่ได้บอกว่ามาหาบิดาและเรียกเป็นท่านเสนาบดีแทน สาวใช้เลยเข้าใจผิด แต่ว่านะใบหน้านางไม่มีเค้าโครงของบิดาเลยหรืออย่างไรกัน
"ไม่ใช่ ข้าคือซูเม่ยเป็นลูกสาวของท่านเสนาบดีหลินจื่อผิง" สาวใช้คนนั้นหน้าขมวดคิ้วและมองนางอย่างแปลกๆ
"รอสักครู่นะเจ้าคะ ข้าจะไปเรียนฮูหยินให้ว่าท่านมาขอพบท่านเสนาบดี" กล่าวจบสาวใช้ก็ปิดประตู ทิ้งให้นางรออยู่ข้างนอกจวน
"ทำไมถึงไม่ให้คุณหนูเข้าไปกัน ทั้งๆที่ก็รู้แล้วว่าคุณหนูเป็นลูกของท่านเสนาบดี" อี๋นั่วเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ
"ท่านพ่อคงไม่อยู่ละมั้ง เมื่อกี้บอกว่าจะเรียนให้ฮูหยินทราบ ท่านพ่อคงยังไม่กลับจวนแน่ๆ"
ประตูถูกเปิดออกอีกครั้ง พร้อมกับสาวใช้คนเดิม
"เชิญคุณหนูซูเม่ยเข้าข้างในก่อนเจ้
