ตระการตาวิ่งฉับๆ จะเข้าห้องของตัวเองและหลีกเลี่ยงการสนทนากับชีคฮาซีมทุกสถานการณ์ เพราะว่าหล่อนอยากรีบเข้าห้องของตัวเองก่อนเขาและจะได้ลงกลอนอย่างแน่นหนาเพื่อสร้างความปลอดภัยให้ตัวเอง
แต่ชีคฮาซีมก็วิ่งมาดักหน้าหล่อนเอาไว้
“รีบเดินจ้ำอ้าวไปไหนตาร์”
“ไม่ได้รีบ ฉันง่วงจะนอน หลีกไป”
“แน่ใจเหรอว่าง่วง คนง่วงเขาไม่ทำตาใสอย่างนี้หรอก” เขามองอย่างรู้ทัน “หรือว่าคุณโกรธผม”
“โกรธอะไร”
“โกรธเพราะหึง ผมจะบอกนะว่าผมกับฮาน่าน่ะไม่ได้มีอะไรกัน” เขาพูดเองเออเอง “อย่างอนไปเลยน่า” เขาแกล้งล้อหล่อนทั้งที่รู้ทันว่าหล่อนไม่ได้หึง
“บ้า ฉันไม่ได้หึงสักหน่อย ไม่ต้องมาอธิบายอะไรหรอกนะ”
“ผมอธิบายเพราะอยากให้รู้ คุณอยากจะรู้หรือไม่ก็แล้วแต่” เขา ยักไหล่ “จะนอนก็ไปนอนสิ เชิญครับ” เขาผายมือให้หล่อน
ตระการตาหลบเขาเดินเข้ามาเปิดประตูห้อง ทันทีที่มือบางจับกลอนประตู มือหนาสีน้ำตาลอ่อนก็มาจับกลอนประตูทับมือหล่อนเอาไ
