“ช่า!”
“อะไรพี่ทราย!” อลิชาตกใจ เพิ่งกินข้าวเช้าเสร็จ ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำไปเช็กว่ามีอะไรติดฟันหรือเปล่า ก็ถูกธัญญาดึงมาหลบมุมคุยที่อาคารด้านหลังโรงแรม ซึ่งถูกสร้างไว้เป็นออฟฟิศ ชั้นแรกเป็นโถงโล่งสำหรับนั่งพักผ่อน อีกฝั่งแบ่งเป็นห้องทานข้าวและห้องน้ำ ส่วนชั้นสองและชั้นสามใช้เป็นสำนักงาน
“แทนมา!”
“แทนมา!”
“ใช่!”
ทุกคำล้วนเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึงของทั้งคู่ ตั้งแต่คืนนั้น คืนที่อลิชากลับไปเจอภาพบาดตา เธอก็ไม่เคยติดต่อกับแทนคุณอีกเลย ส่งเพื่อนไปไล่เขาออกจากบ้านทุกวัน กว่าคนรักเก่าจะยอมย้ายออกก็ผ่านไปสองอาทิตย์ ส่วนเธอต้องระเห็จหนีความช้ำไปอยู่คอนโดมิเนียมของกวินนา เพื่อนสุดแสนใจดี ที่บินจากภูเก็ตมาเปิดห้องให้พักใจ และอยู่ปลอบประโลมตั้งสามวัน ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็วุ่นวายกับงานแต่งของตัวเอง
“มันอยู่ไหนพี่ทราย” อลิชาเรียกแทนคุณด้วยคำหวาน ล้อเล่น หวานก็แย่แล้ว เมื่อก่อนเรียกที่รัก เธอ เรา แทน คิ
