“พูดมาสิ มีธุระอะไร” เขาบอกหล่อนแล้วก็ตักข้าวเข้าปาก อนามิกาถอนใจ อย่างนี้หล่อนน่าจะคุยกับเขาทางโทรศัพท์มากกว่า แต่นั่นมันก็แย่ไป คุยไม่รู้เรื่องต้องมานัดเจอกับเขาอยู่นี่แหล่ะ
“คุณทานให้เสร็จก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันก็ได้”
“คุยมาเถอะ ยิ่งเสร็จเร็วก็ยิ่งดีเพราะว่าผมจะได้ไปเร็วๆ คนไข้อาการไม่ค่อยดี”
อนามิกามองเขาแล้วรู้สึกดีขึ้นมา วันนี้เขาใส่ชุดทหารสีเขียวสังกัดกองทัพบกทำให้ร่างสูงที่หล่อนเริ่มคุ้นตานั้นดูสมาร์ทขึ้นมามากเลยทีเดียว ที่ป้ายชื่อของเขาเขียนว่า ร้อยเอก ธานุวัตน์ อัครโยธิน ซึ่งยศนี้คงได้มาจากการเป็นแพทย์ทหารที่เขาปฎิบัติงานอยู่ อาจจะเป็นเพราะอุดมการณ์ของเขาหรือเปล่านะที่ทำให้เขาเลือกที่จะทำงานที่สวนทางกับเส้นทางชีวิตคุณหนูของเขาอย่างนี้...
หมอหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองหล่อน คิ้วหนาของเขาเลิกขึ้นมา...
“ว่าไง ทำไมไม่พูดล่ะ”
“อะ เอ่อ... คือว่าฉันจะมาพูดเรื่องเมื่อวานน่ะค่ะ คุณเป
