Chapter 14
1316 คำ
เวลาผ่านไปตอนนี้พ่อเลี้ยงคาวีพอจะเคลียร์อารมณ์ของตัวเองได้แล้ว เขานั่งดื่มกาแฟที่ขนมผิงชงมาให้ก่อนจะนั่งทำงานของงานของตัวเองไปโดยที่หญิงสาวนั่งแก้แบบที่ผู้ช่วยของเขามอบให้เมื่อสามวันก่อน
"หนูผิงใกล้เที่ยงแล้วเราไปเดินเล่นที่ห้างกันดีกว่า ทานของอร่อยด้วยดีมั้ย"
ขนมผิงเงยหน้ามองคุณหญิงก่อนจะหันไปหาพ่อเลี้ยงที่ตอนนี้เงยหน้ามองเธอเช่นกัน
"ผิงไปกับคุณหญิงได้มั้ยคะพ่อเลี้ยง"
"ไปสิ งั้นผมไปด้วยแล้วกัน"
"เอาสิ ไปกันเถอะ"
คุณหญิงพาขนมผิงลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้น ส่วนพ่อเลี้ยงวางเอกสารงานของตัวเองลงทั้งหมดแล้วหยิบกุญแจรถตามออกไปข้างนอก ทั้งสามคนเดินทางมาถึงที่ห้างในตัวเมือง เขาเดินตามสองคนช็อปปิ้งตามประสาผู้หญิง นานๆจะออกมากับคุณแม่ทีหนึ่งเขาจะซื้อของให้ท่านด้วย
"ผมนั่งรอนะครับแม่ อยากได้อะไรผมซื้อให้เอง"
"ดีๆแม่จะได้ไม่ต้องใช้เงินตัวเอง หนูผิงอยากได้อะไรมั้ยลูกพ่อเลี้ยงใจดีจะจ่ายให้"
"ไม่ค่ะ ผิงยังไม่อยากได้อะไรเลย"
หญิงสาวปฎิเสธอย่างนุ่มนวล พ่อเลี้ยงซื้อให้เธอตลอดอยู่แล้วและล่าสุดก็เพิ่งมาซื้อด้วยกัน ไม่มีอะไรที่อยากได้ตอนนี้หรอกปล่อยให้ท่านซื้อไปเถอะ
"อะไรกัน... ของฟรีนะไม่ชอบเหรอเนี่ย"
"แหะๆ ผิงช่วยถือนะคะ"
หญิงสาวช่วยคุณหญิงถือเสื้อผ้าตามที่เธออยากได้ส่งให้พนักงานหลายชุด ท่านไม่เซ้าซี้อะไรเพราะคิดว่าคนอย่างลูกชายน่าจะให้เยอะพออยู่แล้วเด็กคนนี้ถึงไม่ค่อยเรียกร้องอะไรมากนัก
จากนั้นทั้งสามคนก็มานั่งทานอาหารด้วยกัน ขนมผิงตักนั่นนี่ให้คุณหญิงบางครั้งก็เผลอลืมตัวตักให้พ่อเลี้ยงด้วยความเคยชิน พอนึกขึ้นได้ก็ถึงกับเขิน
"ของชอบพ่อเลี้ยงเลยอันนี้ เอ่อ..."
พ่อเลี้ยงยิ้มออกมาก่อนจะตักทานไม่ว่าอะไร คุณหญิงมองเด็กทั้งสองคนก่อนจะแอบอมยิ้มตาม ขนาดนี้แล้วถ้ายอมสารภาพเธอคิดว่าเขาจะได้เมียไปนอนกอดสมใจอยาก จะได้ไม่ต้องคอยตามไปทุกที่แบบนี้
"คุณหญิงดื่มชามั้ยคะ"
"ชากุหลาบก็ได้กลิ่นหอมดี"
"ได้ค่ะ พี่คะขอสั่งชาหน่อยค่ะ"
ขนมผิงหันไปสั่งพนักงานไม่ลืมที่จะสั่งของพ่อเลี้ยงด้วย ใช้เวลาร่วมโต๊ะอาหารด้วยกันนานเกือบชั่วโมง คุณหญิงก็เริ่มเหนื่อยอยากจะนวดตัวซักชั่วโมงสองชั่วโมง
"แม่อยากนวดอ่ะ ถ้ารีบกลับไปก่อนก็ได้นะพ่อเลี้ยง เดี๋ยวแม่กับหนูผิงจะกลับเอง"
"แม่นวดเลยครับ เดี๋ยวผมพาน้องไปนั่งรอทานไอศกรีมแถวนี้แล้วกัน"
คุณหญิงหันไปมองขนมผิงอย่างชั่งใจอยู่ อยู่ในห้างคงไม่หาวิธีแอบไปอยู่ด้วยกันสองต่อสองหรอกมั้ง ปล่อยให้อยู่ด้วยกันซักแป๊บแล้วกันคงไม่เป็นอะไรหรอก
"งั้นก็ได้"
พ่อเลี้ยงพาคุณแม่ไปส่งในร้านนวดก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
"เห้อ! กว่าจะมีเวลาส่วนตัว"
เขากุมมือขนมผิงพาเดินออกมายังร้านไอศกรีมไม่ไกลจากตรงนั้น เผื่อคุณแม่ต้องการความช่วยเหลืออะไรจะได้รีบกลับมาทันที ขนมผิงนั่งข้างพ่อเลี้ยงสั่งของที่เขาชอบมาพร้อมกับของที่เธอชอบด้วย
"นึกยังไงมากินไอศกรีมคะเนี่ย"
"หรืออยากไปนวดกับแม่ล่ะ ตั้งแต่ท่านมาเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยนะ ฉันกำลังสงสัยว่าแม่กำลังคิดทำอะไรอยู่"
ขนมผิงมองหน้าพ่อเลี้ยงพลางคิดตาม เธอก็คิดแบบนั้นแหละแต่ไม่กล้าฟันธงอะไร คิดในทางที่ดีก็ท่านมาถึงแล้วคงเหงาไม่มีเพื่อนถึงชวนออกมาทำกิจกรรมนั่นนี่ ดีกว่าอยู่ที่บ้านเบื่อๆ
"ท่านน่าจะเหงานะคะพ่อเลี้ยง เฝ้าคุณแม่คงจะไม่มีเวลาได้ออกไปไหน"
"เธอคิดแบบนั้นเหรอ"
เขามองขนมผิงอย่างขอความเห็น หญิงสาวสวมกอดชายหนุ่มไว้หลวมๆก่อนจะเงยหน้ามองสบตาพร้อมกับยิ้มออกมา
"อย่าคิดมากสิคะพ่อเลี้ยง นานๆท่านมาทีนะ"
"อืม ก็พอเข้าใจฉันก็อดทนไหวอยู่นะ"
เขายื่นมือไปโอบเอวหญิงสาวไว้ก่อนจะลูบผมเธออย่างเอ็นดู ท่านคงไม่รั้งขนมผิงติดตัวไว้นานขนาดนั้นหรอกมั่ง ยังไงก็ต้องมีเวลาให้เธอมีความเป็นส่วนตัวบ้างสิ
"อดทนนะคะพ่อเลี้ยง"
"ขอรางวัลหน่อยสิ"
ขนมผิงยื่นริมฝีปากไปจุ๊บแก้มชายหนุ่มอย่างนุ่มนวล เขายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหอมแก้มเธอกลับเช่นกัน ช่วงเวลาความเป็นส่วนตัวนั่นทำให้ขนมผิงมีเวลาเอาใจพ่อเลี้ยง เธอป้อนไอศกรีมเขาอย่างที่เคย ทำนั่นทำนี่ให้ชายหนุ่มพออารมณ์ดีขึ้นมาได้บ้างหลังจากที่ค้างคาเมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมา
ใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานชั่วโมงกว่า คุณหญิงก็โทรศัพท์ตามลูกชายให้มาหาที่ร้าน จากนั้นทั้งสามคนก็เดินทางกลับ ขนมผิงพาคุณท่านไปนอนหลับพักผ่อนให้หายเหนื่อยโดยที่พ่อเลี้ยงไปทำงานต่อเพราะยังมีงานค้างอยู่
"อึดอัดมั้ยหนูผิงที่ต้องมาอยู่กับฉันตลอดเวลา"
คุณหญิงเอ่ยถามอย่างกังวล เธอรู้ว่าที่ทำอยู่อาจจะทำให้เธอเบื่อได้ ด้วยความที่อยากแกล้งลูกชายเท่านั้นจนลืมนึกถึงความรู้สึกของหญิงสาวด้วย ขนมผิงส่ายหน้าทันที
"ไม่ค่ะ ผิงสนุกจะตายอยู่กับคุณหญิงไม่น่าเบื่อหรอกค่ะ คุยสนุกแถมมีอะไรให้ทำตลอด"
"ฉันล่ะภาวนาให้ลูกชายฉันมันคิดได้ไวๆ"
"คะ.. อะไรเหรอคะ"
ขนมผิงเอียงคอถามอย่างสงสัย ท่านส่ายหน้ายิ้มๆไม่พูดอะไรก่อนจะนอนห่มผ้าหลับตาลงอย่างต้องการช่วงเวลาพักผ่อน ขนมผิงจุดเทียนหอมให้เพื่อสร้างบรรยากาศภายในห้องนอน ท่านจะได้นอนหลับสบายขึ้นอีกมาก
และเป็นอย่างนี้อยู่สองวันแล้วที่พ่อเลี้ยงไม่สามารถได้เข้าหาเด็กเลี้ยงของเขาเลย แทนที่จะเป็นความเคยชินแต่มันถึงที่สุดมันหมดความอดทนลงไปแล้ว
"แม่ครับผมขอคุยด้วยหน่อย"
พ่อเลี้ยงเดินเข้ามาหาคุณแม่ของเขาที่ตอนนี้กำลังนั่งจัดแจกันดอกไม้กับขนมผิงอยู่ คุณหญิงหันไปมองเด็กสาวก่อนจะยื่นมือไปลูบผมเธออย่างเอ็นดู
"หนูออกไปก่อนหนูผิง ฉันจะคุยกับลูกชายส่วนตัวซักแป๊บ"
"ได้ค่ะ"
หญิงสาวถือแจกันที่จัดเสร็จเดินออกไปทันที พ่อเลี้ยงคาวีเดินมานั่งลงตรงโซฟาก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าจริงจังเป็นอย่างมาก
"ผมว่าแม่มาครั้งนี้มีอะไรแปลกไป มีอะไรคุยกับผมได้ตรงๆเลยนะครับ"
คุณหญิงมองลูกชายก่อนจะยิ้มออกมา ทำไมเธอจะต้องเป็นฝ่ายพูดก่อนด้วยล่ะ... คนที่ต้องพูดคือเขาต่างหาก
"เราเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนมีอะไร ถ้าไม่พูดออกมาตรงๆงั้นก็อดทนไปแบบนี้แหละ พ่อเลี้ยงคาวีแห่งไร่คาวีวิลล่าอดทนเก่งอยู่แล้วนี่... จริงมั้ย"
คุณหญิงพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะจัดดอกไม้ต่อ นี่ก็หลายวันแล้วที่ลูกชายยอมอดทนไม่นัดเจอกับขนมผิง ถือว่ามีความอดทนสูงมากจนเธอคิดว่าเขาอาจจะแค่เล่นๆก็ได้ แต่วันนี้ท่าทางจะทนไม่ไหวแล้วสินะถึงได้มาขอคุยตรงๆแบบนี้
"แม่รู้อะไรมาครับ"
"แล้วลูกปิดบังอะไรแม่เหรอ..."
- ผู้เขียน
