Chapter 12
1285 คำ
"แม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ไม่เห็นโทรศัพท์มาบอกเลยผมจะได้ส่งคนไปรับ"
เขาปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะนั่งลงข้างคนเป็นแม่พร้อมกับสวมกอดหลวมๆอย่างเอาอกเอาใจ คุณหญิงหันไปมองพิมคนสนิทก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ทำเนียนทั้งคู่เลยให้ตายสิ...
"แม่มาเองได้จ๊ะ แล้วเราไปไหนมาล่ะ"
"ไปดูไม้บนดอยมาครับแม่ จะทำที่พักเพิ่มในรีสอร์ทนะครับ"
"งั้นเหรอ..."
"ว่าแต่แม่มากี่วันครับ ป้าพาให้คนจัดห้องให้แม่หรือยังครับ"
พ่อเลี้ยงคาวีเอ่ยถามป้าพาคนสนิทของแม่ ก่อนหน้านี้แม่อยู่ที่นี่ตลอดก็มีป้าพาคนเดียวที่ท่านไว้ในมากที่สุด แต่พอย้ายไปอยู่กรุงเทพไปคอยดูแลคุณยายป้าพาก็ไม่สะดวกไปด้วยเพราะต้องดูแลหลานสาว ทั้งสองคนจึงแยกกันป้าพาจึงเลือกอยู่ที่นี่กับเขา
"จัดแล้วเจ้า"
"แม่ว่าจะมาอยู่ที่นี่ซักสองสามวัน"
คุณหญิงยิ้มให้ลูกชาย เขาลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ถ้าแม่อยู่นานกว่านี้เขาจะเจอขนมผิงลำบากมากโชคดีที่ท่านอยู่ไม่กี่วัน เดี๋ยวค่อยนัดออกไปข้างนอกก็ได้
"แต่คิดไปคิดมาแม่ก็ไม่ได้มาที่นี่เป็นปีเกือบสองปีแล้ว เพราะฉะนั้นแม่ว่าจะอยู่ไปเรื่อยๆก่อนอยากกลับตอนไหนจะกลับเอง"
พ่อเลี้ยงคาวีตาสีตาโตอย่างตกใจ นี่ไม่มีกำหนดกลับกรุงเทพด้วย... แล้วเขากับขนมผิงจะเอายังไงล่ะทีนี้ เขาหันไปมองหญิงสาวแต่เธอไม่สนใจเอาแต่นวดให้แม่ของเขาอย่างเดียว
"แล้วคุณยายล่ะครับ แม่ไม่ห่วงเหรอ"
เขารู้ว่าแม่รักคุณยายมากถึงขนาดยอมไปดูแลเองทั้งที่ตรงนั้นก็มีญาติพี่น้องหลายคน ส่วนคุณพ่อจึงจำเป็นไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
"ห่วงสิแต่พี่น้องคนอื่นก็มี อีกอย่างคุณพ่อก็อยู่ด้วยท่านไปลงทุนกับเพื่อนทำธุรกิจอะไรซักอย่างช่วงนี้ต้องคอยเป็นที่ปรึกษาไปก่อน เดี๋ยวคงตามมาแหละ"
คุณหญิงกอดอกมองลูกชายพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดูก็รู้ว่าคงจะขาดใจอยู่รอมร่อถ้าเธอมาอยู่ที่นี่เท่ากับว่าพ่อเลี้ยงคาวีจะเจอกับขนมผิงลำบากขึ้น คนงานที่นี่ถึงจะรู้อะไรแต่พวกเขาไม่พูดหรือไม่ยอมเล่าเด็ดขาดจะมีก็แต่คนสนิทของเธอเท่านั้นที่สามารถพูดได้
"งั้นเหรอครับ... ก็ดีครับผมคิดถึงแม่มากเลยอยู่นานๆก็ดี"
เขายิ้มแห้งออกมาก่อนจะพาแม่ไปพักผ่อนที่ห้องนอน แสดงว่าป้าพาต้องรู้แน่นอนว่าท่านจะมาถึงได้เตรียมห้องไว้เรียบร้อยแล้ว สองคนนั้นชอบคุยกันตลอดเพราะเป็นคนสนิทและเป็นเพื่อนกันด้วย แต่ป้าพาไม่เคยเอ่ยปากบอกแม่ของเขาเรื่องขนมผิง ท่านจึงไม่เคยรับรู้เรื่องนี้และไม่เคยสงสัยมาก่อน
"ผมพาไปพักผ่อนดีกว่า ผิงกลับบ้านเลยก็ได้นะถึงเวลาค่อยมาทำงานปกติ"
"ทำงานอะไรเหรอ... น้องเรียนอยู่ไม่ใช่เหรอพ่อเลี้ยงคาวี"
"อ่อ ผิงจะฝึกงานที่นี่ครับ ผมให้น้องรับผิดชอบโครงการสวนน้ำที่กำลังจะเปิดใหม่ตรงกลางรีสอร์ท พอดีว่าเป็นความคิดที่เธอเสนอมาผมเลยให้ทำด้วยตัวเองเลย ทางระดับจัดการโหวตกันเห็นด้วยกับการก่อสร้างสวนน้ำนะครับ"
คุณหญิงพยักหน้าออกมาอย่างเข้าใจ นอกจากเป็นเด็กเลี้ยงยังเป็นเพื่อนคู่คิดรู้ใจอีกด้วย หายากเหมือนกันนะผู้หญิงที่ไม่ได้มีดีแค่เป็นเมียเป็นคนดูแลสามี แต่ยังคอยเป็นที่ปรึกษาเรื่องงานอีกด้วย
"ความคิดดีเลยนะเนี่ย ไหนๆก็ฝึกงานที่นี่แล้วทำไมหนูผิงไม่นอนที่นี่ลูก ห้องที่บ้านพ่อเลี้ยงเยอะแยะตั้งหลายห้องให้แม่บ้านจัดให้สิ"
คุณหญิงเสนอให้พ่อเลี้ยงพาขนมผิงมาอยู่ด้วย เพราะถ้าเธอปล่อยให้เด็กสาวไปอยู่ที่บ้านสองคนต้องนัดเจอกันข้างนอกแน่นอน เธออยากจะแกล้งลูกชายโดยการจับแยกทั้งสองคนออกจากกันก่อน อย่างน้อยพ่อเลี้ยงคาวีจะได้คิดไตร่ตรองว่าที่ทำอยู่มันถูกต้องหรือไม่
"เอ่อ.. คือว่า"
"ผิงน่าจะชอบนอนที่บ้านมากกว่ามั้งครับแม่ จริงมั้ยผิง"
เขาหันไปถามหญิงสาวเพื่อให้เธอตอบว่าใช่ ถ้าขนมผิงมาอยู่ที่นี่เขาจะพาเธอออกไปข้างนอกลำบาก และกลางคืนก็ไม่สามารถพามานอนด้วยได้เพราะคุณแม่อยู่ที่นี่ ขนมผิงที่เงียบอยู่นานก็ยิ้มออกมาทันที
"ค่ะ ผิงอยู่บ้านสะดวกกว่าค่ะคุณหญิง อีกอย่างบ้านอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนักยังไงเดินทางแป๊บเดียวเองค่ะ"
"แต่ฉันอยากมีเพื่อนอยู่ด้วยนี่นา พาก็อายุอานามมากแล้วจะให้มานอนด้วยก็กลัวจะลำบาก คืนนี้ผิงมานอนเป็นเพื่อนฉันนะ ไม่ได้กลับมานานรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้"
ขนมผิงและพ่อเลี้ยงคาวีหันขวับมองหน้ากันทันที ถ้าให้ผิงไปนอนด้วยแบบนี้จบแล้ว เขาไม่สามารถพาเธอออกไปไหนได้แล้ว
"ให้ผิงนอนกับคุณหญิงที่ห้องเหรอคะ"
"ใช่จ๊ะ เตียงกว้างจะตายนอนด้วยกันนะ"
ขนมผิงพยักหน้าก่อนจะยิ้มออกมา เธอหันไปมองชายหนุ่มอย่างช่วยอะไรไม่ได้ คงต้องทำตามที่ท่านสั่งเท่านั้นแหละ
"ได้สิคะผิงสบายมากเลย"
"ดีจัง นอนด้วยทุกคืนเลยนะจนกว่าฉันจะกลับ"
"คะ... อ่อ ได้ค่ะสบายมากเลย"
เธอยังยืนยันคำเดิมอย่างไม่มีปัญหาอะไร แต่คนที่เริ่มมีปัญหาน่าจะเป็นชายตรงหน้ามากกว่า
"ผิงต้องทำงานนะครับแม่ ไม่ให้คนอื่นนอนเป็นเพื่อนแทนล่ะครับแม่บ้านเยอะแยะ"
เขาพยายามช่วยพูด คุณหญิงส่ายหน้าไม่สนใจเพราะเธอต้องการจับขนมผิงไว้ใกล้ตัวและปล่อยให้ลูกชายดีดดิ้นขาดใจตายไปเองที่ไม่ได้นอนกับผู้หญิงของตัวเอง ถ้าไม่ยอมรับกับเธอตามตรงก็อดทนรับสภาพไปแล้วกัน เป็นผู้ชายต้องกล้าที่จะยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองทำ พาเค้ามานอนกกนอนกอดทุกคืนทำเหมือนเค้าไม่มีพ่อแม่ แบบนี้มันคือการไม่ให้เกียรติฝ่ายหญิง
"ไม่อ่ะ แม่จะนอนกับหนูผิง ไปดูห้องกันดีกว่าลูกส่วนเราเดินทางมาเหนื่อยๆไปพักผ่อนสิ แม่จะดูแลหนูผิงเอง"
พูดจบก็พาหญิงสาวเดินออกไปทันที เขาอ้าปากค้างมองคนเป็นแม่จัดแจงทุกอย่างโดยไม่ถามอะไรเลย ป้าพามองพ่อเลี้ยงก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"พ่อเลี้ยงดื่มอะไรหน่อยมั้ยเจ้า จะได้สดชื่น"
"ไม่ดีกว่าครับ แต่ว่าป้าพาทำไมถึงไม่พาผิงกลับไปพักที่บ้านล่ะ นอนกับแม่ผิงจะอึดอัดนะครับ"
"ไม่หรอกเจ้า ไอ้ผิงมันเข้ากับคนง่ายยิ่งกับคุณหญิงที่ใจดีขนาดนั้นสองคนคุยกันสนุกแน่นอน ป้าขอตัวไปดูท่านก่อนนะเจ้า ช่วงนี้ขนมผิงอาจจะไม่ได้มาดูแลพ่อเลี้ยงเน้อ"
ป้าพายิ้มออกมาก่อนจะเดินตามสองคนไปทันที ค่อยสบายใจขึ้นหน่อยอย่างน้อยในระหว่างที่คุณหญิงอยู่ที่นี่ พ่อเลี้ยงจะไม่ยุ่งกับหลานสาวเธออย่างแน่นอน
'ไม่รู้ว่าท่านคิดอะไรอยู่ แต่มันน่าจะเป็นทางที่ดีกว่าก่อนหน้านี้แน่นอน'
- ผู้เขียน
