แฟนเขาสำคัญกว่า
902 คำ
"ไอเดน ไปไหนมาลูกกลับซะดึกเลย"
คำถามที่ไม่ต่างกันนักของรัศมีที่ถามลูกชาย ที่พึ่งย่างก้าวเข้ามาในบ้าน
"พอดีผมไปส่ง วิวาห์มาครับ"
ประโยคของชายหนุ่มทำเอาคนเป็นแม่ถึงกับยิ้มไม่ต่างจากเกศราเท่าไหร่ เด็กทั้งสองโตมาด้วยกันเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก พอโตเป็นหนุ่มสาวก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันอีก แบบนี้จะไม่ให้ผู้ใหญ่คิดยังไงได้
"เอ้ พักนี้แม่ไม่เห็นวิวาห์มาที่บ้านเราเลย อาทิตย์นี้ไปรับวิวาห์มาที่บ้านเราบ้างสิลูก"
พอพูดจบรัศมีก็ยิ้มให้ลูกชาย ส่วนไอเดนที่ไม่รู้ว่าแม่กำลังจะเป็นแม่สื่อ ก็พร้อมที่จะตกลง
"ได้ครับ แต่ผมไม่รู้นะว่า วิวาห์จะว่างหรือเปล่า แต่ก็จะไปรับให้แล้วกัน"
บอกแม่แล้ว ไอเดนก็รีบขึ้นบ้าน ชายหนุ่มไม่ได้ถือถุงของลงจากรถ เพราะกลัวว่าแม่จะซักถามให้มากความ อีกทั้งกลัวโดนด่า เพราะกระเป๋าใบนั้น ราคาเป็นแสน
เช้า ที่มหาลัย
ร่างบางพร้อมเพื่อนของเธออีกสองคนนั่งรวมตัวกันที่โต๊ะประจำอย่างเช่นเคย วันนี้อากาศค่อนข้างเย็นลง เนื่องจากเข้าสู้ฤดูหนาว
"วิวาห์ วันหยุดนี้ไปเที่ยวกันไหม"
เสียงรุ่งถามขึ้นเพราะพรุ่งนี้แล้วที่จะเป็นวันหยุด วิวาห์ที่นั่งก้มหน้าเล่นมือถือเงยขึ้นมองเพื่อน พร้อมคำตอบสั้นๆ
"ขี้เกียจ"
"ถ้าเปลี่ยนคนชวน จากมึงเป็นไอ้เดนละก็ มันต้องตอบอย่างไวว่าไป มึงเชื่อป่ะ"
ประโยคเสริมของแก้วใส ทำเอาวิวาห์ไปต่อไม่ถูก แถมยังแจะปากใส่เพื่อนอีก ไม่ใช่ว่า แก้วใสพูดไม่ถูก แต่สิ่งที่แก้วใสพูดมันตรงใจวิวาห์เกินไป พอพูดยังไม่ทันขาดคำ ไอเดน ทาม ดีเรย์ ก็เดินตรงมายังกลุ่มของพวกเธอ
"พูดไม่ทันขาดคำ พวกสามสลึงก็เดินมาโน้นแล้ว"
แก้วใส มองไปยังกลุ่มเพื่อนชายที่เดินตรงเข้ามา พร้อมด้วยสายตาของสองสาวที่มองตาม ไม่นาน ไอเดน และเพื่อนก็หย่อนก้นลงนั่ง โดยไม่ได้รับคำเชิญ
"วิวาห์ วันพรุ่งนี้ว่างเปล่า พอดีแม่กูอยากชวนไปบ้าน"
"ว่างสิ!!"
ทันที ที่ไอเดนหย่อนก้นลงแล้วก็รีบถาม ส่วนวิวาห์ก็รีบตอบอย่างไวโดยไม่ได้คิดสักนิด ทำเอาเพื่อนทั้งสองถึงกับเบ้ปากมองบน ไปตามๆกัน
"กูว่าแล้ว"
รุ่งอดที่จะว่าเพื่อนไม่ได้ พึ่งพูดไปหยกๆ วิวาห์ไม่เคยปฏิเสธ ไอเดนเลยสักครั้ง พอรุ่งพูดแล้ว ไอเดนก็หันมองหน้าทั้งสองเพราะไม่รู้ความหมายของสาวๆ ชายหนุ่มถึงกับทำหน้างง
"เดน ไปดีกว่าว่ะ นั่งที่นี่นานๆกูรู้สึกขนลุกเหมือนเจ้าที่จะแรง ยังไงไม่รู้"
จะไม่ให้แรงได้ไง รุ่งและ แก้วใส พร้อมใจกันมองสองหนุ่มที่นั่งข้าง ไอเดน ใช่ว่าพวกเขาจะไม่ถูกกันหรอกนะเพียงแต่ไม่ชอบ แก๊งสามสลึงที่ วันๆเอาแต่เฝ้าสาว ไม่มีงานอะไรที่สร้างสรรค์สักนิด ส่วน ไอ้หัวหน้าแก๊งยิ่งแล้วใหญ่ หัวใจไม่เคยว่าง อีกทั้งแก้วใสและรุ่งดูออกว่า วิวาห์คิดเกินเพื่อนกับ ไอเดนมาสักพัก แต่ไม่รู้ทำไม ความโง่ของไอเดนมันมองไม่ออกสักที
"จะไปก็รีบไปจะนั่งทำไมนานๆ รำคาญลูกตา"
ประโยคที่แก้วใส รีบไล่เพื่อน ส่วนไอเดนทำเป็นไม่สนใจ แล้วก็ ถามวิวาห์ขึ้นอีก
"มึงเอารถมาเปล่าวันนี่"
"รถกูเข้าศูนย์"
"แล้วกลับยังไง"
"ให้มึงไปส่ง"
"วันนี้วันเกิด กอบัว กูไปส่งมึงไม่ได้หรอก"
ประโยคที่ทำให้หัวใจดวงน้อยของวิวาห์หล่นตุ๊บลงที่พื้น ใดๆคือแฟนเขาก็สำคัญอยู่ดี
"เดน พวกกูไปก่อนนะ" ทามเอ่ยชวนอีกครั้ง
"พรุ่งนี้กูไปรับที่บ้านแล้วกัน"
ประโยคสุดท้ายของไอเดนที่พูดแล้วก็รีบลุกออกจากที่ ส่วนวิวาห์ทำได้เพียงพยักหน้า หลังจากที่แก๊งสามสลึงไปแล้ว รุ่งและแก้วใสก็รีบพูดทันที
"ทำไมมึงไม่บอกไอ้ควายเดนไปวะ ว่าเมียมันคบซ้อน อีกอย่างมึงเห็นไหม มันสนใจมึงหรือเปล่าอะไรๆก็ทำให้มันทุกอย่าง สุดท้ายเขาก็เห็นเมียเขาดีกว่า"
"อะไรของพวกมึงเนี่ย กูกับมันก็แค่เพื่อนกัน มันก็ธรรมดาที่มันจะไปฉลองวันเกิดกับเมียมันอยู่แล้ว"
วิวาห์พยายามฝืนใจยิ้ม ทั้งๆที่รู้ตัวดีว่า ไอเดนไม่เคยมองตัวเอง มากกว่าเพื่อนอยู่แล้ว
"เพื่อนสนิท ที่มึงคิดไม่ซื่อละสิ"
รุ่งพูดขึ้น ไม่อยากจะซ้ำเติมเพื่อนแต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูด ในเมื่อมันเป็นความจริง
ชีวิตของนักศึกษาก็วนเวียนกันอยู่แบบนั้น ใครลงเรียนสาขา วิชาอะไร ก็เดินตามเก็บหน่วยกิตอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าก็จะจบหลักสูตร เหลือเพียงการทดสอบการทำงานเท่านั้น ซึ่งวิวาห์และไอเดน มีที่ทำงานที่รองรับอยู่แล้ว คือบริษัทของตัวเอง จึงทำให้ทั้งสองไม่เดือดร้อนเท่าไหร่
- ผู้เขียน
