“อ้า... พี่รุจ มันผิดนะคะ อย่าทำแบบนี้ อือ...” เธอร้องห้ามปราม
เขาคงหน้ามืด หึงจนหน้ามืด ไม่ฟังเสียงใด ๆ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองกำลังอยู่ในบ้านของทอรุ้งด้วยซ้ำ ใบหน้าเข้มคลุกลงไปที่หน้าอก สอดแขนปลดขอบราเซียตัวน้อยอย่างรวดเร็ว ร่างเล็ก ๆ ดิ้นส่ายพยายามห้ามปรามกลับเหมือนแอ่นร่างยั่วเย้าเขาเข้าไปอีก ชายเสื้อถูกร่นขึ้น เขาอ้าปากอมงับเม็ดเชอร์รีสีสดเข้าไปจนเต็ม ทอรุ้งเสียวจนน้ำตาเล็ด สองมือที่ทำร้ายวิษรุจ เปลี่ยนเป็นจับยึดและลูบเส้นผมของเขาอย่างไม่รู้ตัว รู้ว่าวิษรุจตั้งใจทำตัวเป็นปฏิปักษ์ต่อเธอ แต่ร่างกายและหัวใจที่มันแสนดื้อรั้นไปภักดีกับคนใจร้ายแบบนี้
น้ำเสียงครางแผ่วลอดผ่านริมฝีปากเล็ก ๆ ร่างกายที่ต่อต้านปฏิเสธ ตอนนี้โอนอ่อนผ่อนตามร่างหนาใหญ่ที่กระทำการปลุกเร้าอารมณ์เด็กสาวให้กระเจิดกระเจิง
ปลายนิ้วแข็งแรงแหวกเข้าไปแซะขอบกางเกงในตัวจิ๋วที่ปกปิดของสงวนของเด็กสาว เขาทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของรู้ดี
