กฤตนันท์ไม่ได้คิดอะไรมาก อ้าปากรับเอาแกงฮังเลที่ทอรุ้งตักให้ เคี้ยวกินอย่างอร่อย
"อร่อยจริง ๆ ด้วยนะครับ เคยกินมาหลายที่แล้ว ไม่อร่อยนุ่มลิ้นแบบนี้ หมูแทบจะละลายในปากเลยครับ" กฤตนันท์เอ่ยชม คุณดาราที่เป็นคนทำถึงกับยิ้มแก้มปริ
"ขอบใจนะโต ถ้าชอบก็กินเยอะ ๆ นะ"
“ครับคุณแม่” เขาเรียกคุณดาราเหมือนกับที่ทอรุ้งเรียก แถมยังส่งตาหวาน ยิ้มปากกว้าง ๆ ให้กับทอรุ้งอีกครั้ง เด็กสาวจึงตักป้อนเขาไปอีกหนึ่งคำ
วิษรุจกินข้าวแทบไม่ลง มองสองคนอย่างตาขวาง พานหมดอารมณ์ที่จะกินไปเสียแบบนั้น
สายตาของวิษรุจที่มองมายังทั้งสองคน จากหน้าสดใสด้วยหัวใจแกว่ง ความสวีตหวานแบบน่ารัก ๆ ของคนทั้งคู่ ทำให้วิษรุจนั่งหน้าหุบลงไป เขาได้แต่มองหน้าทอรุ้ง แต่พูดว่าอะไรเธอไม่ได้ ได้แต่ส่งสายตาเหมือนจะปรามเด็กสาวว่าอย่าทำแบบนั้น แต่เธอก็ทำเมิน ทำเป็นมองไม่เห็น และขยันทำหวานกับกฤตนันท์เป็นพิเศษมากกว่าเดิม ซึ่งก่อนหน้าแทบจะไม่เคย
