วิษรุจเดินจนมาถึงห้อง เขานอนเข้าไปอาบน้ำล้างตัว แล้วเปลี่ยนชุดมานอนเอนหลังอยู่บนเตียง สายตาที่มองออกนอกหน้าต่างเห็นวิวภูเขาเต็มไปด้วยสีเขียวลิบ ๆ ใกล้ ๆ หน้าต่างมีดอกไม้ปลูกในน้ำถุ้ง[1] ปลูกทั้งดอกคุณนายตื่นสายมีสีสันสวย ๆ ทั้งแดง ส้ม ชมพูอ่อน สีบานเย็น เบ่งบานสลับกันอยู่ในนั้น
ผีเสื้อตัวเล็ก ๆ สีเหลืองนวลบินมาเป็นกลุ่ม บินว่อนอยู่รอบ ๆ ถิ่นนั้น เขาอดใจไม่ไหว ลุกขึ้นไปยืนดู
อ้อ ด้านหลังตรงนี้มีลำธารเล็ก ๆ นี่เอง เขาผลักบานประตูระเบียงออกไปสูดอากาศข้างนอก แดดร่มลมตก มีสายลมเย็น ๆ พัดเอื่อย ๆ
ความสวยงามของธรรมชาติมันซ่อมแซมจิตใจและความรู้สึกได้จริง ๆ เขารู้สึกผ่อนคลายลงไปได้เยอะ อาจจะเป็นคนทำงานหนัก เวลาจะพักไม่ค่อยมี เพราะวิษรุจไม่ได้ให้ความสำคัญมากเท่ากับการไปสังสรรค์กับเพื่อนผู้ชายในกลุ่ม ซึ่งตอนนี้หาโสดมีน้อย นอกจากเจ้าอาทิตย์คนเดียว
ใบหน้าน้อย ๆ ของทอรุ้งผุดขึ้นมาในสมอง ท่าทีและกิ
