ตอนที่ 5 ชีวิต (ไม่) ปกติ (1)
เที่ยงวันของสุดสัปดาห์ต่อมา
“เป็นไงบ้างมึง”
เสียงห้าวเอ่ยถามทันทีที่สหัสวัตทรุดกายลงนั่งตรงข้าม อีกฝ่ายคือฤทธิเดช หนึ่งในเพื่อนสนิทของเขาที่เรียนปริญญาตรีมาด้วยกัน และแม้จะแยกย้ายกันไปทำงานหรือเรียนต่อ แต่ก็ยังคงติดต่อสอบถามพูดคุยกันอยู่เสมอ จะมีช่วงหลังๆ นี่ล่ะที่ห่างๆ กันไป ไม่ค่อยได้คุย
“ก็ดี แล้วเอ็งล่ะเป็นไง”
“สบายดี แล้ว...เมียไม่มาเหรอ” อีกฝ่ายถามคำถามธรรมดา แต่เหมือนมีความนัยบางอย่างในน้ำเสียง แต่สหัสวัตไม่ได้เอะใจอะไร ไอ้บ้านี่มันแปลกๆ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“มา เข้าห้องน้ำอยู่”
“เหรอวะ แล้วเมียมึงเป็นไงมั่ง” ผู้เป็นเพื่อนพูดเสียงเรียบไม่ได้บ่งบอกความรู้สึก กระนั้นสหัสวัตก็อดแซวเล่นไม่ได้
“อะไรของมึง แทนที่จะถามทุกข์สุขเพื่อน ถามถึงเมียกูซะงั้น”
“ก็น้องมนเขาน่ารัก กูก็ถามปกติ อะไรวะ ถามถึงก็ไม่ได้” ฤทธิเดชโวยวายเกินจริงไปมากโข
“เออๆ แซวเล่น
