ตากับยายถึงอยากช่วยแค่ไหนท่านก็แก่จนเกินจะลงแรง กังสดาลยังจำภาพที่ตัวเองน้ำตานองหน้าได้แม่น เธอเดินเข้าไปหาแม่ที่นั่งร้องไห้กระซิกๆ ก่อนจะซุกอกและกอดท่านไว้ สุดท้ายก็ตัดสินใจเอ่ยออกมา
“หนูรักแม่นะคะ” แล้วก็เดินจากไปพร้อมกับพ่อ จับจูงกันไปเริ่มต้นชีวิตใหม่
แม่คงเจ็บปวดมากเธอรู้ดี แต่ท่านคงมีเหตุผลอื่นแฝงอยู่ด้วยเป็นแน่ที่ไม่ยอมรั้งเธอไว้ คงเพราะรู้ว่าพ่อจะพาเธอไปมีอนาคตที่สดใส อยู่บ้านนอกบ้านนาเรียนจบมัธยมปลาย ถ้าไม่มีทุนทรัพย์เรียนต่อ ก็คงทำนา ทำไร่ ไถหว่าน แล้วก็แต่งงานเลี้ยงลูกไปวันๆ
ท่านคงไม่อยากให้เธอมีชีวิตในสไตล์แบบนี้ และก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อชีวิตที่ก้าวพ้นออกมาจากบ้านหลังเล็กที่หลากความทรงจำนั้นเต็มไปด้วยความรุ่งเรืองมากมาย ที่เธอและพ่อต่อสู้ดิ้นรนจนได้มันมาในที่สุด
แต่ครั้นต่อสู้จนมีพร้อมทุกอย่างและเอาชนะทิฐิในใจของคุณปู่จนท่านยอมรับทุกอย่างได้แล้ว วันที่พ่อและเธอกลับไปที่บ
