“ขอโทษอะไรกัน แล้วทำไมพี่จะต้องไม่ชอบด้วย”
“ก็…” เธอเว้นช่วงไปนานจนเขาต้องถามต่อ
“ก็?”
“ก็พี่ริวไม่รู้สึกอะไรนี่คะ”
“ใครว่าล่ะ” เขาบอกเสียงเข้ม
นั่นทำให้คนที่หลบหน้าหลบตาเขาช้อนตาขึ้นมองทันที ก่อนจะหน้าเจื่อนลงเมื่อคิดได้ว่าเขาคงรู้สึก...ไม่พอใจแน่ๆ
“พี่ริวโกรธมนใช่ไหมคะ”
“ไม่โกรธ” เขาว่ายิ้มๆ
“อ้าว”
ธมนเม้มปากแน่น ก่อนจะขยับกายออกห่างจากเขา เมื่อเห็นสายตาวาวๆ และมุมปากหยักยิ้มแล้วรู้ได้ทันทีว่าโดนเขาแกล้ง
“จะไปไหน”
“มนจะไปใส่ชุดนอนค่ะ”
ว่าพลางแกะมือเขาออกจากเอวไปพลางอย่างแง่งอน ทั้งที่แต่ก่อนอาการแบบนี้ไม่เคยมีให้เห็น
“ไม่ให้ไป” เขาว่า ก่อนจะดึงเอวคอดมากอดรัดแน่นกว่าเดิม
“พี่ริว...”
“ว่า?” เขาเย้าหยอก ก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน และหลังจากนั้น ธมนก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีกเลย นอกจากให้ของขวัญวันเกิดแก่เขาตามที่ตั้งใจ...
หลังบทรักหวานซึ้งละม
