สัปดาห์ต่อมา ทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่นดี สหัสวัตเองก็รู้สึกปลงและสงบจิตสงบใจได้มากขึ้น เขากำลังจะกลับมาเป็นปกติ ความรู้สึกปกติ และใช้ชีวิตคู่แบบปกติ เขากำลังจะทำได้อยู่แล้วเชียว ถ้าไม่เพราะเข้ามาที่ออฟฟิศในตอนเก้าโมงเช้า แล้วเลขาฯ หน้าห้องรีบรายงานว่า “บอสคะ มีคนมาขอพบค่ะ” “นานหรือยัง” รีบถามเพราะกลัวจะเป็นลูกค้าที่มาติดต่อกะทันหันโดยไม่ได้แจ้งนัดล่วงหน้า ซึ่งก็เคยมีกรณีแบบนี้บ่อยๆ “ราวๆ ครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ” “ใครกัน” เปรยๆ กับตัวเอง แต่เลขาฯ ก็รีบเอ่ยต่อ “เธอบอกว่าเป็นเพื่อนสมัยเรียนของบอสค่ะ วีเลยเชิญไปรอที่ห้องรับรองแขก” เธอ ผู้หญิงงั้นสิ “ครับ ขอบคุณมาก” ว่าจบสหัสวัตก็รีบเดินไปที่ห้องรับรองทันที เมื่อมาถึง ทันทีที่เห็นว่าแขกผู้มาเยือนเป็นใคร ร่างกายเขาก็นิ่งขึง ชาวูบราวกับถูกไฟฟ้าแรงสูงช็อตจนขยับร่างกายไม่ได้ไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบกะพริบตาและสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เมื่อเสียงที่เ