“นี่คือมึงจะหยุดจริง ๆ หรือพูดให้กูดีใจ” ผมถามอีเมียขี้เมาที่ตอนนี้มันกำลังเอาหน้าซุกที่เป้าของผมแล้วแขนเล็ก ๆ ของมันก็กอดผมอยู่
“ถ้าเรื่องที่กูพูดจะทำให้มึงดีใจงั้นมึงก็ควรดีใจต่อไป เพราะกูคิดมาแล้วว่าจะหยุด” เสียงพึมพำพูดอยู่ที่เป้ากางเกงของผมนี่แหละครับ
พอเมียยืนยันมาว่าจะหยุดจริง ๆ แล้วที่เมื่อคืนกินเพื่อส่งท้าย ผมก้รู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำรุนแรงกับมันน่ะสิครับคราวนี้ ใครจะคิดว่ามันจะหยุด แล้วยังพูดไม่รู้เรื่อง บอกให้เคลียร์ให้คุยมันก็ไม่เอา ไม่พูดไม่สน ทำให้คนที่อารมณ์ร้อนอย่างผมเผลอพูดเรื่องในอดีตที่แจงมันฝังใจมาตลอด
เพราะผมรู้ดีอยู่เต็มอกว่าถ้าพูดเรื่องที่มันเป็นต้นเหตุทำให้คนตายแจงมันก็จะพูดขึ้นมาทันที เพราะเรื่องนี้เป็นปมฝังในใจลึก ๆ ของมัน
แล้วพอผมเริ่มพูด ทุกอย่างก็เริ่มลามเร็วมาก ลามไปจนถึงเอคนรักเก่าของผม ต่างคนต่างใส่อารมณ์ จนคำดูถูกหลุดออกจากผม แล้วคำว่าเลิกก็หลุดออกจากปา
