21 พี่อ่อนไหวครับ

1752 คำ

ฉันเงียบนิ่ง พูดอะไรไม่ออก ใจรู้สึกวูบโหวง แบบนี้เรียกเสียใจเหรอ คงจะใช่ มันเหมือนตอนที่แม่บอกให้ฉันออกจากบ้านมาเลย ในตอนนี้ฉันก็ถูกไล่อีกแล้ว เรื่องของแม่ฉันไม่ได้เป็นคนผิด แต่ฉันก็ยอมเดินหันหลังออกมาให้แม่ได้ใช้ชีวิตครอบครัวกับคนที่แม่รัก ครอบครัวที่ไม่มีฉัน เรื่องของคนตรงหน้าที่ฉันเป็นคนผิด ไม่แปลกที่เขาจะไล่ เพราะเขาบอกเสมอว่าไว้ใจ และเชื่อใจฉัน ซึ่งสิ่งที่ฉันตอบแทนเขาคือการโกหก ในระหว่างที่ฉันอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองนั้นฉันลืมระวังตัวไปเลยจริง ๆ กว่าจะรู้สึกตัวพี่สายรหัสสุดหื่นก็เข้ามาประชิดตัว ปรับโซฟาให้เอนลงจนเราสองคนที่นั่งอยู่กลายเป็นนอน เขาคร่อมอยู่เหนือร่างของฉัน สายตาที่มองฉันด้วยความผิดหวังมันเปลี่ยนไปแล้ว “รุ่น…พี่จะทำอะไร” ฉันที่กว่าจะรู้สึกตัวนั้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น “มาถามพี่ได้ไง ในเมื่อคนดียังไม่ตอบคำถามพี่เลยนะครับ” พี่สายรหัสเขาโน้มตัวลงมามากกว่าดิม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม