มันเอามือขึ้นมาบีบที่คางเราก่อนจะก้มลงมาจนหน้าแทบจะติดกันอ่ะ เรารู้สึกแขยงมันสุดๆแล้วสมองเราก็สั่งให้จัดการมัน เราใช้ศอกกระทุ้งเข้าไปที่ใบหน้าของมันจังๆก่อนจะเตะเสยปลายคางจนมันหงายหลังไปเลย ว้าวววสุดยอดจริงๆ นี่เราไปเรียนมาจากไหนละเนี้ย เราตกใจกับการกระทำเมื่อกี้มากนะ
“อีดอก นี่มึงกล้าทำกูหรอ มึงรู้มั้ยว่ากูลูกใคร”
ไอ้บ้านั่นร้องโวยวายอย่างกับเด็กน้อยเลย
“กูจะไปรู้หรอ มึงคงเกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่ละมั้ง ไอ้บ้า”
“อีเวรเอ้ย เฮ้ย ยืนหาพ่อมึงเหรอจัดการมันดิ”
ลูกน้องมันพุ่งเข้ามาหาเราตามคำสั่งของเจ้านายมันนั่นแหละ เราเลยเตะไม้ไผ่แถวๆนั้นขึ้นมาทำอาวุธ เราฟาดพวกมันจนลงไปกองกับพื้นทั้งหมดเลย ไอ้บ้านั่นยิ่งเต้นเร่าๆด้วยความโมโหใหญ่
“มึงได้ตายแน่ๆ ตายด้วยมือกูนี่แหละ”
มันชักปืนออกมาเล็งที่เรา แต่เรากลับเตะปืนจนกระเด็นขึ้นฟ้าแล้วลงมาอยู่ที่มือเราได้อย่างสวยงามก่อนที่เราจะเอาปืนจ่อที่หัวไอ้เลวนี่
