สามีข้าคือนายพรานตาบอด

บทที่ 4

หลังกินมื้อค่ำเสร็จทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปนอนพักผ่อน ตอนนี้อวี่หลิงกับอวี่ซิงกำลังนอนพูดคุยกันในเรื่องทั่วไป ทั้งสองสาวชวนกันขึ้นเขาตอนเช้ามืดอวี่หลิงบอกญาติสาวว่านางหายดีแล้วไม่ต้องเป็นห่วง นางจะพาไปเก็บผักป่าพรุ่งนี้ที่เจอไว้เมื่อวานว่าจะเดินไปพอดี แต่เห็นปลาในลำธารเยอะนางจึงเดินไปที่ลำธารก่อนจึงลื่นตกน้ำไป พรุ่งนี้จะขอไปแก้ตัวใหม่ ทั้งสาวสองนัดกันแล้วก็หลับไปด้วยความเหนื่อยหล้า แต่อวี่หลิงหลับและฝันไปเจอตากับยายรวมทั้งพ่อกับแม่ที่มาอวยพรที่นางจะแต่งงานและใช้ชีวิตที่ให้ให้ดีที่ได้โอกาสกลับมาเกิดใหม่ในครั้งนี้และทำความดีเอาไว้มากๆนะหลานรัก พร้อมมอบกำไลให้สายธารเธอจึงหยิบมาใส่เอาไว้ที่แขน ตายายบอกมันคือของวิเศษเป็นกำไลมิติ

"ยายให้หลานเป็นของขวัญแต่งงานไม่มีใครแย่งชิงเอาจากหลานได้ มีแค่หลานคนเดียวที่มองเห็นเอาละตายายกับพ่อแม่ของเจ้าหมดห่วงแล้ว" แล้วพวกเขาเดินเข้ามากอดสั่งลาหลานสาวสายธารร้องร้องให้กอดพ่อกับแม่และตายายแน่นไม่ยอมปล่อย

"แม่ขออวยพรให้ลูกของแม่จงโชคดีและมีความสุขตลอดไปนะลูกรัก"

"พ่อก็อวยพรด้วยเช่นเดียวกัน"

สายธารในร่างของอวี่หลิงสะดุ้งตื่นขึ้นมาน้ำตาของเธอยังไหลเต็มสองแก้มของเธอเราฝันเหมือนจริงขนาดนั้นเลยหรือก่อนจะก้มลงดูกำไลที่แขนของตัวเองที่ตากับยายมอบให้และมันก็มีอยู่จริง!

โอ้ะพระเจ้าช่วยกล้วยทอดเรื่องเหลือเชื่อเกิดขึ้นกับเราอีกแล้วหรือนี้ นางจึงลองตั้งจิตขอดูของในมิติของตัวเองและสิ่งที่น่าตื่นเต้นก็คือบ้านไร่นาสวนผสมของตัวเองในมิติ สายธารวิ่งไปดูจนทั่วทุกที่ของไร่และบ้านสวนของเธอ

"ขอบพระคุณตากับยายมากๆเลยนะคะพ่อกับแม่ด้วยนะคะที่ไม่เคยทิ้งหนูเลย" สายธารส่งเสียงตะโกนขึ้นไปบนฟ้าและยกมือไหว้รูปของตายายพ่อแม่ในห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อเพราะรู้ว่าในบ้านหลังนี้มีทุกอย่างให้กินไม่มีวันหมดและเป็นภพเดิมของตัวเธอเองที่ซื้อหาเอาไว้มากมาย บ้างก็ปลูกเอาไว้จนเต็มไร่นาสวนผสมของเธอแล้วนั้นเอง

เธอจึงตั้งเวลาในมิติให้เร็วกว่าด้านนอกและนอนต่อไปจนเช้า จึงตื่นมาด้วยร่างกายที่สดชื่นแถมกินข้าวเช้าในมิติอาบน้ำจนเรียบร้อยแล้ว ถ้าเราเอาของออกไปให้คนในครอบครัวกินพวกเขาคงจะสงสัยนางน่าดูเอาวะซาลาเปาไส้ผักนี้ไปกินก็แล้วกันจึงจะดูไม่น่าเกียจจนเกินไป นางจึงแกล้งตื่นแต่เช้ามืดลุกมานวดแป้งทำซาลาเปาไส้ผักจนเต็มเข่ง เอาไว้ในครัวของครอบครัวของตากับยายและอาชายของนางเองรวมทั้งทุกคนในครอบครัวสามสิบลูกในเข่งร้อนๆที่ส่งกลิ่นหอมไปจนทุกคนเดินตามกลิ่นมาที่ครัว

"อ้าวอวี่หลิงหลานหายดีแล้วหรือจึงเข้าครัวทำอาหารเอง" อวี่จางเฉิงถามหลานสาว

"อาสะใภ้ต้มข้าวเอาไว้ให้หลานแล้วที่เรือนอาจึงเดินมาตาม แต่ได้กลิ่นหอมในครัวที่แท้เจ้าตื่นมาทำอาหารกินเองหรือ" อาของนางถามเพราะทุกคนกลัวว่านางจะเป็นไข้เพราะตกน้ำตกที่เย็นมาก

"อ้อพอดีเมื่อวานข้าได้หน่อไม้มาจากป่าและผักอีกนิดหน่อยนะเจ้าคะ เห็นที่ครัวมีแป้งจึงทำซาลาเปาเผื่อทุกคนด้วยเจ้าค่ะ" อวี่หลิงตอบและขอให้อาผู้ชายยกไปที่บ้านของตายายทั้งหมดนางบอกว่า

"ห่อใส่ตระกร้าเอาไว้แล้วจะขึ้นเขากับอวี่ซิงตอนเช้าเลยเจ้าค่ะท่านอา"

"เจ้าหายดีแล้วหรือหลิงเอ๋อร์" อวี่จางเฉิงถามหลานสาวด้วยความเป็นห่วง

"ไม่ต้องรีบร้อนขึ้นเขาก็ได้ถึงบ้านเราจะจนแต่อาก็ไม่ยอมให้พวกเจ้าอดหรอกหนา" อาชายบอกหลานสาวกำพร้าที่พี่สาวทิ้งเอาไว้ให้ดูต่างหน้า

"ท่านอาอย่าได้เป็นห่วงข้าหายดีแล้วจริงๆเจ้าค่ะ วันนี้ว่าจะหาของดีมาให้ครอบครัวของเราให้ได้เยอะๆเลยละเจ้าค่ะ" นางตอบและยิ้มให้อาของนางจนตาหยี่ท่านอาของนางจึงวางใจและยกซาลาเปาออกไปที่เรือนของตัวเองโดยมีหลานสาวสะพายตระกร้าตามหลังไปติดๆเพราะอวี่ซิงนางตื่นและกลับไปที่บ้านก่อนอวี่หลิงเสียอีก

หลังจากกินมื้อเช้าที่ต้มข้าวใส่ผักใสๆให้ทุกคนได้กินในวันนี้สายธารนางมองดูข้าวต้มของบ้านตากับยายด้วยความหดหู่หัวใจ ที่พวกเขาต้องประหยัดขนาดไหนในแต่ละมื้อเพื่อความอยู่รอดของครอบครัว นางสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทิ้งครอบครัวของตายายกับท่านอาอย่างแน่นอนดีนะที่นางทำซาลาเปามาเพื่อทุกคนจนอิ่ม ตากับยายจึงวางใจให้หลานสาวขึ้นเขาและให้ท่านอาไปด้วยเพราะอาหารของพวกเขาใกล้จะหมดแล้วนั้นเอง

ส่วนอาสะใภ้นางดูแลบ้านและดูพ่อแม่สามี อาสะใภ้นางไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ตั้งแต่คลอดลูกทั้งสองคนให้อาของอวี่หลิงนางจึงทำงานหนักไม่ค่อยได้จึงดูแลลูกกับพ่อแม่สามีรออยู่ที่บ้าน

สามคนอาหลานเดินขึ้นเขาไปก่อนยามเฉินพอขึ้นมาได้สูงพอสมควรอวี่หลิงจึงบอกว่าฝันถึงท่านเทพ

"เห็นวิธีดักสัตว์ใหม่ๆเมื่อคืนนี้ มีเทพมาบอกกับนางว่ามีผักชนิดไหนที่สามารถกินได้และเห็ดอีกมากมายท่านสงสารที่ข้าตกน้ำเมื่อวานนี้เจ้าค่ะ ท่านอาเรามาลองทำก็ไม่เสียหายนี้เจ้าค่ะ แล้วเราค่อยแยกย้ายกันไปเก็บผักป่ารอไปเจ้าค่ะท่านอาข้าเล็งเอาไว้แล้วว่ามันน่าจะอยู่ฝั่งโน้นนะเจ้าคะ ที่คนไม่ค่อยเข้าไปและท่านยังบอกว่าข้าจะโชคดีได้ของกลับไปที่บ้านมากมายเลยละเจ้าค่ะ"

สองพ่อลูกได้แต่มองหน้ากันและเดินตามหลานสาวไปดูตามที่นางบอกและกำชับว่าอย่าเข้าไปลึกมากมันอันตราย อวี่หลิงก็รับปากเดินไปทางที่ชาวบ้านไม่กล้าเข้าไปนอกจากพวกนายพรานเท่านั้นก็มีรอยเท้าคนขึ้นไปหาล่าสัตว์ประปราย อวี่หลิงนางเอามีดที่ถือมาด้วยตวัดไปที่ตรงทางเดินเพื่อไล่สัตว์มีพิษหรืองูตามทางเดิน

เดินมาได้สองเค่อนางจึงพาทุกคนเลี้ยวขวาเดินเข้าไปอีกไม่ไกลก็เจอที่จะวางกับดักแล้ว นางจึงขอให้ท่านอาขุดหลุมและเอาใบไม้ปิดเอาไว้สักสามหลุมตามที่นางปักไม้เอาไว้ให้แล้ว ก่อนจะแยกตัวไปวางกับดักที่นางอ้างว่าได้หัดทำตั้งแต่เช้ามืดตามที่ท่านเทพสอนทั้งสองคนพ่อลูกจึงเชื่อและไม่ซักถามนางให้นางหนักใจ

นางสอนให้อวี่ซิงวางกับดักไก่ป่าและกระต่ายป่าเพื่อจะได้ช่วยเหลือพ่อแม่ตายายให้หลุดพ้นจากความอดอยากก่อนที่นางจะแต่งออกไปจากบ้าน ต้องพาท่านอาและอวี่ซิงของใส่ในห้องเสบียงให้เต็มก่อน ไม่รู้ว่าตอนนี้ว่าที่สามีล่าสัตว์ได้พอมาเป็นสินสอดให้นางได้แล้วหรือยัง คิดไปก็สอนญาติผู้น้องทำไปด้วยพร้อมๆกันจนวางครบหมดสิบอันจึงเริ่มเก็บผักป่าแยกไปอีกทางที่พอดีกับท่านอาเดิมตามมาที่พวกนางวางกับดัก จากนั้นนางจึงพาทั้งสองเลี้ยวไปอีกทางที่ได้ยินเสียงน้ำไหลคงจะไหลมาจากบนเขาและไหลลงไปข้างหมู่บ้านให้ชาวบ้านได้กินได้ใช้นั้นเองและคงจะเป็นลำธารเดียวกันกับที่นางตกไปเมื่อวานนี้อย่างแน่นอน

ซึ่งมีผักป่ามากมายให้เก็บใส่ตระกร้าจนได้คนละครึ่งแล้ว นางพบทั้งเห็ดหูหนูเห็ดหอมแห้งและสดอีกมากมาย

"เห็นไหมท่านอาข้าบอกแล้วว่าวันนี้พวกเราจะโชคดีเราได้กันจนเต็มตระกร้าแล้ว โน้นใกล้จะถึงลำธารแล้วเจ้าค่ะ ไปพวกเราไปพักกินมื้อเที่ยงกันก่อนแล้วค่อยจับปลาไปย่างเป็นมื้อเย็นกัน พวกเราต้องขึ้นมาทุกวันเพื่อเตรียมอาหารใส่หน้าหนาวที่จะถึงนี้อีกสี่เดือนเท่านั้นท่านอาก็เห็นแล้วว่าซาลาเปาที่ข้าทำเมื่อเช้านี้ทำจากหน่อไม้และมันก็กินได้ ไม่มีพิษถ้าเราต้มจนมันหายขมและนำมาแกงก็อร่อยมากเลยนะเจ้าคะ ผัดก็ได้ทำหน่อไม้ดองเอาไว้กินได้นานปีเลยและนำไปตากแห้งหรือนึ่งให้สุกใส่ใหเก็บเอาไว้กินหน้าหนาวเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ท่านอาลองเอาไม้ไผ่กลับไปด้วยสักสองลำให้ท่านตาทำที่ดักปลาข้าจะบอกวิธีทำเองเจ้าค่ะ" อวี่จางเฉิงถามหลานสาวว่า

"ท่านเทพบอกทุกอย่างให้หลานเลยหรือหลานเอ๋อร์ต่อไปนี้ครอบครัวของพวกเราคงพ้นจากความอดอยากแล้วอาดีใจยิ่งนัก" เขาลุกขึ้นทำความเคารพที่ภูเขาที่สอนวิธีหาอาหารให้กับหลานสาวของเขาด้วยความเคารพต่อทวยเทพบนเทือกเขาแห่งนี้

เอาวะข้าขอแอบอ้างท่านเทพนะเจ้าคะอวี่หลิงนางคิดในใจ