เป็นเมียพระเอกก็ลำบากเหมือนกันนะ

ตอนที่ 6 พระเอกผู้ใสซื่อ

ยามดื่มสุราทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก หลินชวนได้กลิ่นหอมจากร่างของหญิงสาว ภาพท่าทางของการเสพสังวาสในหนังสือ ผุดขึ้นมาในสมอง หนังสือเล่มนั้นเขาเพิ่งได้มาเมื่อวาน เมื่อเขาได้เห็นมันแล้วก็นอนไม่หลับต้องลุกไปอาบน้ำในตอนกลางดึก

หลินชวนแอบมองไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ในใจรู้สึกตื่นตระหนก มือที่จับแก้วสุราก็สั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง วางแก้วสุราลงพยายามระงับความกระสับกระส่ายภายในใจ

เมื่อชายหนุ่มเห็นซีเหยาก้มหน้าอยู่ ไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางของเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจรีบลุกขึ้นไปทำความสะอาดจัดการกวาดพวกเมล็ดธัญพืชที่โปรยอยู่บนเตียง

เมื่อสักครู่นางนอนอยู่ตรงริมขอบเตียง ไม่ได้เก็บกวาดเมล็ดธัญพืชออกไป นางคงจะปวดเมื่อยเนื้อตัวมากเลยกระมัง เขารีบเดินเข้าไปประคองภรรยา พานางเดินมานั่งที่ริมขอบเตียง จากนั้นก็ปลดม่านมุ้งให้กับนาง ไม่ได้เข้าไปนั่งที่เตียงด้วย

“เจ้าพักผ่อนเถอะ!” หลังจากพูดเสร็จเขาก็หันหลังกลับ เดินไปหยิบผ้าห่มในตู้มาปูนอนที่พื้นหน้าเตียง ดูเหมือนว่าเขาวางแผนที่จะนอนอยู่ตรงนั้นทั้งคืน

ชีเหยาตกตะลึงกับการกระทำของเขา สถานการณ์ในตอนนี้คืออะไรกันแน่? ตามโครงเรื่องในนิยายพวกเขาจะต้องมีลูกด้วยกันไม่ใช่หรือ แต่ถ้าพวกเขาทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์กัน ลูกของพวกเขาจะเกิดมาได้อย่างไร?

ซีเหยานั่งนิ่งอยู่บนเตียงนางก้มศีรษะลง มีเสียงสะอื้นไห้ดังออกมาเบาๆ ฝ่ายหลินชวนที่เพิ่งล้มตัวลงนอน เขาเป็นคนที่หูดีมาตั้งแต่เด็ก แม้เสียงร้องไห้ของนางจะเบามากแค่ไหน แต่เขาก็ยังได้ยิน ไม่ใช่ว่านางจะร้องไห้แบบนี้ไปทั้งคืนหรอกนะ

ในตอนแรกเขาต้องการที่จะไม่สนใจนาง แต่เสียงร้องไห้ของนางดูเหมือนจะแทรกซึมเข้าไปในหัวใจของเขา ทำให้เขารู้สึกปวดหนึบที่หัวใจและไม่สบายใจเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ลุกขึ้นจากที่นอนเดินไปยกมุ้ง และเห็นภรรยาเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ น้ำตาหยดน้อยๆไหลออกมาจากดวงตา ปลายจมูกของนางเป็นสีแดงก่ำ

หัวใจของหลินชวนเต้นผิดจังหวะ ไม่รู้ว่าเขาในหัวของเขาตอนนี้คิดอะไรอยู่ แต่เมื่อเห็นนางทำท่าทางเหมือนโดนรังแก เขากลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ชายหนุ่มไอออกมา ไม่รู้ว่าจะปลอบใจภรรยาของตนเองอย่างไร

“ร้องไห้ด้วยเรื่องใด?”

ซีเหยาหันหน้าหนี ไม่ยอมตอบคำถามของเขา

เมื่อเห็นว่านางไม่พูดกลับยิ่งสะอื้นหนักยิ่งกว่าเดิม หลินชวนก็กังวลมาก เขาไม่สนใจความแตกต่างระหว่างชายและหญิง รีบดึงเข้ามาในอ้อมกอด

ดวงตาของนางบวมมากจากการร้องไห้ เขาอยากจะใช้มือเช็ดน้ำตาให้นาง แต่ก็กลัวว่ามือที่หยาบกร้านของเขา จะทำร้ายใบหน้าอันบอบบางของนางเข้า ชายหนุ่มจึงใช้ชายแขนเสื้อที่เป็นผ้าฝ้ายซับน้ำตาให้นางแทน

หลินชวนรู้สึกกังวลใจเขาทราบมาว่านางเคยเป็นถึงหลานสาวนายอำเภอ มีคู่หมั้นเป็นถึงบัณฑิตทรงภูมิมีความรู้ แต่เพราะว่าครอบครัวของนางประสบภัยทางการเมือง ทางครอบครัวของคู่หมั้นจึงขอถอนหมั้น เขายังเคยได้พบกับอดีตคู่หมั้นของนางในตอนที่เขายังเรียนอยู่สำนักศึกษาในตัวอำเภอ

คู่หมั้นของนางทั้งรูปร่างหน้าตาดีและมีความรู้ เทียบกับเขาที่เป็นเพียงแค่นายพรานในตอนนี้แล้วนางคงไม่อยากจะแต่งงานกับเขา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินชวนก็ค่อยๆ ปล่อยนางจากอ้อมกอด สีหน้าของเขาแสดงท่าทางอับอายและหมดหนทาง

“เจ้า...ไม่ยินดีจะแต่งงานกับข้าใช่ไหม ถ้าเป็นเช่นนั้น ตอนนี้ยังไม่สายเกินไป พรุ่งนี้ข้าส่งเจ้ากลับบ้านเดิมในตอนเช้า...อย่าร้องไห้เลยนะ…" ก่อนที่เขาจะพูดจบหญิงสาวตรงหน้าก็ร้องไห้หนักมากกว่าเดิม "อ่า ... ได้ๆ...ข้าจะพาเจ้ากลับคืนนี้เลย...อย่าร้องไห้นะ...”

หลินชวนยิ่งพูดคนตรงหน้าก็ยิ่งร้องไห้เขาหมดหนทางไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร มือไม้ไม่รู้ว่าจะเอาไปวางที่ตรงไหน และเขาก็ไม่กล้าที่จะแตะต้องนาง

หญิงสาวนายหน้าขึ้นมองมาที่เขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจ

"ท่าน... ไม่ชอบข้า รังเกียจหรือ…เหตุใดต้องไล่ข้ากลับบ้านเดิม?"

หลินชวนตกตะลึง เมื่อเห็นว่านางกำลังจะร้องไห้อีกครั้ง เขาก็รีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

“ไม่ใช่ จะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร”

“แล้ว...ถ้าอย่างนั้น...แล้วทำไมท่านถึงไม่ยอมหลับนอนกับข้า...”

เมื่อเห็นหญิงสาวคิดเช่นนี้ เขาก็รีบอธิบายให้นางเข้าใจเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้นางเข้าใจเขาผิด เขาจับมือของนางขึ้นมา สัมผัสได้ว่ามันหยาบกร้านเล็กน้อย ดูเหมือนว่านางหวาดกลัวที่จะได้กลับไปที่บ้านเดิม

เขาเองก็เคยได้ยินมาว่าแม่เลี้ยงของนางค่อนข้างใช้งานนางหนักอยู่เหมือนกัน ส่วนท่านพ่อของนางไม่ได้สนใจเรื่องภายในบ้าน เป็นดังคำที่เขากล่าวกันว่าเมื่อมีแม่เลี้ยงก็ต้องมีพ่อเลี้ยง

“เจ้าอย่าคิดมาก ข้าเหลือเวลาอีกแค่เดือนกว่าก็จะต้องไปเป็นทหารที่ชายแดน ตัวข้าเอง ก็ไม่แน่ใจว่าจะได้กลับมาหรือไม่ ถ้าข้าทำลายความบริสุทธิ์ของเจ้า ข้าต้องรู้สึกผิดมากที่ทำให้หญิงสาวที่ดีอย่างเจ้าต้องเป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาว”

เมื่อเห็นแววตาของนางที่มองมาด้วยความไม่เข้าใจเขาก็อธิบายต่อ "เมื่อข้าจากไป ไม่ว่าเจ้าจะอยากกลับบ้านหรืออยากอยู่ที่นี่ต่อ ข้าจะเขียนหนังสือหย่าให้เจ้าก่อน หากว่าในอนาคต เจ้ามีคนที่ชอบก็สามารถจากไปได้ในทันที ท่านแม่ของข้าเป็นคนมีเหตุผลจะไม่รั้งเจ้าไว้แน่นอน”

เขาคิดแทนนางในเรื่องของวันข้างหน้า หากว่านางยังเป็นหญิงพรหมจารี เมื่อแต่งงานใหม่ครอบครัวของสามีก็จะปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี

ซีเหยาเข้าใจในความหวังดีของเขา แต่เขาคงจะไม่รู้ความคิดของผู้เป็นมารดา ตามเนื้อเรื่องเดิมในนิยาย แม่หลินแอบผสมยาปลุกกำหนัดเข้าไปสุรามงคลที่พวกเขาเพิ่งจะดื่มเข้าไปเมื่อสักครู่นี้

แม่หลินคาดหวังให้บุตรชายมีทายาทกับภรรยาที่แต่งเข้ามาในวันนี้โดยเร็ว ในไม่ช้ายาก็คงออกฤทธิ์ หญิงสาวจึงนั่งนิ่งๆ รอคอยผลลัพธ์...