“มาเซล” หนูนาเรียกมาเซลทันที ตั้งแต่ที่เธอตื่นนอนเกือบเที่ยงของอีกวันและลงมาข้างล่างเธอยังไม่เจอสิ่งมีชีวิตอื่นใดในบ้านหลังนี้เลยแม้แต่ปีเตอร์
“เอ่อ...ครืดดดดด...” ยังไม่ทันที่หนูนาจะได้พูดอะไรต่อ เมื่อมาเซลหันและเดินมาตามคำเรียกนั้น ท้องเจ้ากรรมก็ร้องออกมาโดยไม่เกรงใจและรักษาหน้าเจ้าของมันเลย
“คุณนีน่า...เชิญทางนี้ครับ” มาเซลบอกและให้เธอเดินตามเขามา และให้เธอนั่งรอสักครู่ที่โต๊ะอาหารที่สามารถนั่งได้ถึงสิบคน และเธอก็ยังไม่เคยมาใช้บริการห้องนี้ และเพียงเวลาไม่นานมาเซลกลับเข้ามาอีกครั้งกับถาดอาหาร
“ขอบคุณนะคะ” หนูนาหันไปขอบคุณมาเซลและจัดการกับอาหารตรงหน้า เพราะเธอหิวมากจริงๆเธอยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่บ่ายเมื่อวานจนถึงตอนนี้ แถมเมื่อวานเธอยังต้องเจอศึกหนักรักษาผู้ป่วยที่รักอีก
“เอ่อ...เดี๋ยวคะ...พีทอยู่ไหนเหรอคะ” หนูนาถามออกไปก็อย่างที่บอก เธอไม่เห็นปีเตอร์เลยวันนี้ โดยปกติเขาจะไป
