II แรกพบ [3/3]
1072 คำ
“ขอปั่นนิยายเรื่องใหม่ส่งโครงเรื่องไปที่เมืองไทยสักหน่อยดีกว่า” คิดได้ดังนั้นเธอหยิบหูฟังเสียบและเปิดเพลงฟัง ขณะปั่นนิยายมันเป็นวิธีการสร้างสมาธิของเธอในการเขียน แต่คราวนี้เป็นอัลบั้มเพลงของกลุ่มศิลปินในห้องแห่งนี้ เพราะเธอจะเขียนโดยบุคลิกตัวละครที่จะโลดแล่นในนิยายของเธอคือพวกเขา “จังหวะรักมาเฟีย (Mafia’s Rhythms Of Love)” คือชื่อของเรื่องผลงานชิ้นนี้
อิริยาบทของเธอนั้นไม่ได้รอดพ้นสายตาชายหนุ่มที่ถูกตั้งฉายาเลย ตอนนี้เขาเห็นเธอนั่งกับพื้นวาง MacBook กับโต๊ะกลางที่บริเวณโซฟา ขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะเขากลับอยากรู้ว่าเธอกำลังทำอะไร...
“เป็นอะไรว๊ะ! ทำไมถึงอยากรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังฟังอะไร คิดอะไร ทำอะไร” เพราะอยู่ๆแววตาของเธอก็เปลี่ยนไปดูจริงจังขึ้น
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ทุกคนในห้องก็ต่างทำหน้าที่ของตัว จนเวลาล่วงมาพอหันไปดูนาฬิกาก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว เป็นไรอัลที่เอ่ยกับสมาชิกในวง
“...วันนี้เอาเท่านี้ก่อนนะ พรุ่งนี้สายๆ เรามาซ้อมกันอีกรอบ”
หนูนาแทบจะไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ปีเตอร์เดินออกจากห้องซ้อมแล้ว มานั่งที่โซฟาใกล้เธอที่สุด และก้มหน้ามาเกือบใกล้หน้าเธอแต่จ้องไปที่หน้าจอ MacBook ว่าเธอกำลังทำอะไร ซึ่งเป็นภาษาที่เขาอ่านไม่ออก แต่ก็พอเดาได้ไม่ยากว่าเป็นภาษาไทย เพราะตัวอักษรคล้ายๆกับที่ปักไว้ตรงหน้าอกตุ๊กตาพวงกุญแจที่ขโมยของเธอมา ซึ่งเขาไปหาคำตอบของบทความนั้นมาแล้วจึงเอ่ยถามเธอว่า “หนูนา...กำลังทำอะไรเหรอ?”
ทันทีที่ได้ยินเสียงและสัมผัสได้ถึงไอร้อนที่ใกล้ตัวมาก หนูนาก็หันไปด้วยความตกใจ ทำให้ตอนนี้หน้าเธอกับปีเตอร์ห่างกันแค่คืบ ซึ่งเขาหันหน้ามารอเธอก่อนอยู่แล้ว พอเห็นหน้านักร้องหนุ่มใกล้ๆทำเอาหนูนาลืมหายใจ ตาโตจ้องเขาตาไม่กะพริบจน ปีเตอร์ต้องบอก “หายใจด้วยสิ” พร้อมกับยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นอาการของหนูนา “น่ารักแฮะ” คิดในใจ
“อืม...กำลัง...เขียน...นิยาย...ส่ง...สำนักพิมพ์....” หนูนาตอบแบบตะกุกตะกัก เพราะต้องเตือนตัวเองให้หายใจไปด้วย พร้อมกับค่อยๆถอยหน้าออกห่างทีละนิด
“หนูนา...เขียนนิยายด้วยเหรอเนี่ย!!...ว่าแต่เรื่องเกี่ยวกับอะไร ขออ่านด้วยได้มั้ย?”
“อือ!...คือ...” จะให้บอกได้อย่างไรก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับเขา น่าอายตายเลย
“ไม่ได้ค่ะ...เป็นความลับเพราะยังเขียนไม่เสร็จ...คือ หนูนา...พึ่งเริ่มเปิดเรื่องใหม่เมื่อครู่เอง...คงให้คุณทราบและอ่านไม่ได้...เพราะมันเป็นภาษาไทยหนูนาเขียนส่งสำนักพิมพ์ที่ไทย” อธิบายด้วยความลืมตัวเผลอแทนตัวว่า ‘หนูนา’ ตามคำเรียกของ นักร้องนำอย่างลืมตัว...
ปีเตอร์รับฟังและพยักหน้า พร้อมรอยยิ้มกับแววตาบ่งบอกความดีใจอย่างชัดเจนที่หนูนาแทนตัวเองกับเขาว่า ‘หนูนา’ โดยที่เธอเป็นไปตามธรรมชาติไม่รู้ตัวสักนิด และยิ่งได้มองหน้าเธอใกล้ๆอีกครั้ง แต่เป็นครั้งแรกที่เธอไม่ได้หลับหนูนามีดวงตาที่กลมโต ขนตางอนยาวอย่างธรรมชาติรับกับดวงตา จนเขาอยากจะจับมาชิมและจูบปากอิ่มที่ช่างเจรจานี้จริงๆ พร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆที่น่าจะมาจากกลิ่นแป้งบวกกลิ่นสาวช่างน่าหลงใหลนักจนไม่อยากถอยห่างจากเธอเลย
สมาชิกในกลุ่มต่างก็เดินมาที่เธอเพื่อที่จะมากล่าวคำลา และก็เดินออกจากห้องไป “พีท นายยังไม่กลับเหรอ?” และเป็นไรอัลที่หันมาถาม
“อืม...สักพัก...บาย” พูดเพียงแค่นั้นและกล่าวลา โดยสายตาไม่ได้หันมองคู่สนทนาด้วยเลย
“บาย...” ไรอัลกล่าวลาพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ “บาย..นีน่า”
“บาย...” หนูนากล่าวพร้อมยิ้มน่ารักส่งให้ไรอัล ทำให้ปีเตอร์ที่เห็นถึงกับหน้าตึงใส่ทั้งสองอย่างลืมตัว
“เอ่อ!...คือคุณจะกลับตอนไหนคะ?” ทันทีที่ไรอัลเดินออกไป หนูนาก็หันมามองนักร้องหนุ่มที่เหลือเพียงหนึ่งเดียว
“ถามทำไม...” ปีเตอร์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เนื่องจากอารมณ์ยังค้างกับสถานการณ์เมื่อครู่
“เป็นอะไรของเขา ถามดีๆอยู่ๆก็มาทำน้ำเสียงไม่พอใจใส่ยังไงไม่รู้” หนูนาคิดแต่ตอบกลับไปว่า “คือฉันจะต้องรอปิดห้องคะถ้าพวกคุณไม่ใช้ห้องแล้ว” พอได้ฟังคำตอบของเธอทำให้ปีเตอร์ที่อารมณ์ค้างอยู่เมื่อกี้นี้เพิ่มความขุ่นมัวมากไปอีก เพราะจากตอนแรกแทนตัว ‘หนูนา’ เป็น ‘ฉัน’ ทำให้ปีเตอร์ขบกรามแน่นและลุกจากตรงนั้น คว้าเสื้อโค้ชแล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย
“การกระทำแบบนั้นคงหมายถึง กลับแล้วสินะ” หนูนาบ่นกับตัวเองและมองอย่างไม่เข้าใจ หรือว่าศิลปินอารมณ์ต้องแปรปรวนแบบนี้
ปีเตอร์ตอนนี้นั่งอยู่ในรถแต่ยังไม่เคลื่อนรถออกจากที่จอดรถของตึกด้วยความรู้สึกที่หงุดหงิด
“ทำไมถึงหงุดหงิดแบบนี้ว่ะ..” บ่นกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจตัวเองหรือว่าจะคิดถึงเจซี เพราะเขากับเจซีไม่ได้เจอกันมากว่าสองเดือนกว่า เพราะเขาต้องไปทัวร์คอนเสิร์ต พอเขากลับมาเธอก็ต้องไปเดินแบบที่ฝรั่งเศษอีกสามสัปดาห์ได้แต่คุยโทรศัพท์กันบ้างเวลาว่างที่ไม่ตรงกันจึงไม่ค่อยได้คุย ทั้งเขาและเธอต่างก็ชินเพราะรู้จักคบหากันมากว่าสิบปี ถ้าเป็นคู่อื่นคงแต่งงานไปแล้ว แต่ระหว่างเขากับเธอต่างก็ไม่มีใครเร่งรัดใคร หรือแสดงความต้องการที่จะอยากแต่งงานใช้ชีวิตครอบครัวกัน
แต่ความรู้สึกของเขาที่เป็นอยู่นี้ เกิดขึ้นกับผู้หญิงที่เขาพึ่งเจอได้แค่สองวัน เมื่อนั่งทบทวนแต่ก็ยังหาคำตอบกับความรู้สึกนี้ไม่ได้ จึงตัดสินใจปล่อยมันไปและขับรถอออกไป ด้วยความรู้สึกที่ค้างคา....
❅❈❅❈❅❈❅❈
- ผู้เขียน
