1. คุณธัญหล่อจัง
1504 คำ
⚠️คำเตือน⚠️
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเก่าที่ไรต์เขียนนานแล้ว เป็นแนวผู้ใหญ่ 20+
มีเนื้อหาล่อแหลม พฤติกรรมของตัวละครบางตัวมีการกระทำที่ไม่เหมาะสม ไม่ควรทำตาม อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
++++++++++++++++
ดาว เป็นสาวน้อยบ้านนาปีนี้อายุ 18 ปีแล้ว ที่บ้านดาวฐานะค่อนข้างยากจน ทำให้เธอไม่สามารถเข้าถึงการศึกษาได้ ดาวเลยเรียนจบแค่ชั้น ม.3 จากนั้นก็ออกมาช่วยพ่อแม่ทำงาน
ดาวมีพี่น้องอยู่ 5 คน ซึ่งเธอเองเป็นพี่คนโต รายได้หลักจากครอบครัวก็มาจากการรับจ้างรายวัน มีใครจ้างก็ไปทำ ส่วนใหญ่จะเป็นงานไร่งานสวน พ่อแม่ของดาวประสบอุบัติเหตุถูกรถชนเมื่อ 3 ปีก่อนทำให้แข้งขาไม่ค่อยดี พวกท่านเลยทำงานหนักไม่ค่อยได้
น้องๆ ของดาวกำลังอยู่ในช่วงวัยเรียน น้องคนโตเรียนอยู่ชั้น ม.4 และไล่ตามลำดับ ซึ่งคนเล็กตอนนี้เรียนอยู่ชั้น ม.1 เธออยากให้น้องๆ ได้เรียนกันทุกคน ดาวจึงต้องยอมเสียสละและเป็นเสาหลักของบ้าน ทว่างานแถวบ้านนอกนั้นมีน้อย ค่าแรงก็ไม่มาก ยิ่งน้องๆ เรียนสูงขึ้นค่าใช้จ่ายก็สูงขึ้นเช่นกัน
ดาวมีเพื่อนแถวบ้านอยู่คนหนึ่ง ตอนนี้ไปทำงานที่กรุงเทพฯ ได้ 3 ปีแล้ว ส่งเงินมาให้ที่บ้านเดือนละหลายพัน ดาวจึงติดต่อ แอม เพื่อให้ลองหางานให้หน่อย
ไม่นานแอมก็ติดต่อกลับ บอกว่ามีงานให้ทำ เป็นงานสาวใช้ในบ้านคนรวย กินอยู่ฟรี เงินเดือน 12,000 ซึ่งสำหรับดาวนั้นถือว่ามากแล้ว หากได้งานนี้เธอก็มีเงินส่งน้องๆ เรียนได้ ดาวจึงตกลงจะทำงานนี้ เธอไม่เกี่ยงงานและไม่เลือกงาน ทำได้หมดขอแค่เป็นอาชีพที่สุจริตก็พอ
ดาวเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ร่ำลาพ่อแม่และน้องๆ แอบรู้สึกใจหายอยู่เหมือนกันที่ต้องจากบ้านเกิด แต่จะทำไงได้ เพื่อทำงานหาเงินเลี้ยงดูครอบครัวดาวก็จำเป็นต้องไป ซึ่งนี่เป็นการไปกรุงเทพฯ ครั้งแรก แอบตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน
ดาวนั่งรถทัวร์มาถึงสถานีขนส่งหมอชิตตอนเช้ามืด แอมบอกให้รอเดี๋ยวเธอจะมารับเอง
หญิงสาวร่างบางสวมเสื้อยืดสีชมพูกางเกงยีนสีซีดกับรองเท้าผ้าใบสีขาว ยืนสะพายเป้ใบใหญ่มองซ้ายทีขวาทีด้วยอาการตื่นตระหนก เพราะจู่ๆ เหล่าบรรดาคนขับแท็กซี่ก็กรู่มาที่เธอ ถามว่าเธอจะไปไหนและชักชวนให้ขึ้นรถแท็กซี่ แต่ดีที่แอมเตือนไว้ว่าให้ปฏิเสธ ห้ามขึ้นแท็กซี่กับคนพวกนี้เพราะอาจจะถูกโกงค่ามิเตอร์
“ดาว!”
ดาวรีบหันไปมองตามเสียงเรียก รู้สึกดีใจที่เห็นแอมในเวลานี้ เธอรีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อนทันที “แอม! โห ตั้งแต่มาอยู่กรุงเทพสวยขึ้นเยอะเลย” นานๆ ครั้งแอมถึงจะกลับบ้าน ซึ่งเธอก็ไม่ค่อยได้เจอเพราะมัวแต่ทำงาน แอมดูเปลี่ยนไปมาก สวยเหมือนสาวเมืองกรุง ผมก็ทำสีแฟชั่น แต่งตัวดูดีแถมยังมีโทรศัพท์ราคาแพงใช้ แอมทำงานเป็นสาวใช้อยู่ที่บ้านเศรษฐี กินอยู่ฟรีเลยมีเงินเหลือเก็บเยอะ
“แหม ก็ปกติย่ะ” แอมแสร้งทำตัวบิดเขินอาย “รีบไปเถอะ ถ้าสายกว่านี้รถจะติด แอมจะพาดาวนั่งรถเมล์ชมวิว”
แอมหันมายิ้มพร้อมคว้าข้อมือเพื่อนก่อนจะลากกันไปที่ป้ายรถเมล์
ดาวตื่นตาตื่นใจกับความศิวิไลซ์ในเมืองหลวง ตึกรามสูงใหญ่ มีรถไฟฟ้าด้วย การคมนาคมน่าจะสะดวกสบาย ที่หมู่บ้านเธอไม่มีแบบนี้หรอก ถนนเข้าหมู่บ้านยังเป็นดินแดงอยู่เลย
“แอมจะพาไปบ้านคุณธัญเลยนะ นัดกับป้านวลไว้แล้ว”
ป้านวลที่ว่าเป็นญาติห่างๆ ของแอม ทำงานที่บ้านคุณธัญเกือบสิบปีแล้ว อายุเริ่มมากสังขารเริ่มไม่ดีทำงานไม่ค่อยไหว ลูกสาวแกจึงขอร้องให้แม่ลาออกไปอยู่บ้านที่พึ่งสร้างเสร็จ พอดีกับดาวโทรมาถามเรื่องงาน แอมจึงขอให้ป้านวลช่วยฝากงานให้ดาว
“ได้ ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง”
หลังจากนั่งรถเมล์เกือบชั่วโมงแอมก็พาดาวนั่งวินมอเตอร์ไซค์ต่อเข้าหมู่บ้าน เป็นหมู่บ้านหรูราคาหลายสิบล้าน ไม่นานรถมอเตอร์ไซค์สองคันก็หยุดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง แอมจัดการจ่ายเงินค่าวินมอเตอร์ไซค์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาป้านวล รอไม่ถึงห้านาทีประตูรั้วเล็กๆ ด้านข้างก็ถูกเปิด
“ป้า หวัดดีจ๊ะ” แอมยกมือไหว้ป้านวลและฝากฝังเพื่อน “นี่ดาว เพื่อนหนูเอง ฝากมันด้วยนะ หนูต้องรีบกลับทำงานต่อแล้ว”
“สวัสดีค่ะ” ดาวยิ้มหวานพร้อมยกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ ป้านวลของแอมเป็นหญิงวัยกลางคนร่างท้วม ท่าทางดูใจดีอยู่เหมือนกัน
“เข้ามาก่อนหนู สัก 8 โมงเดี๋ยวป้าจะพาไปหาคุณธัญ”
“มีอะไรไลน์มาได้นะ ถ้าว่างจะรีบตอบ ถ้ามีเรื่องด่วนก็โทรมาได้เลย แอมไปล่ะ ป้า หนูไปแล้วนะ” ประโยคหลังแอมหันไปพูดกับป้านวลพร้อมยกมือไหว้ลา
“ได้ๆ ขอบใจอีกทีนะ บาย” ดาวโบกมือลาแอมแล้วเดินตามหลังป้านวลเข้าไปในบ้าน เป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังใหญ่มโหฬาร ตรงหน้าบ้านมีสวนดอกไม้และลานน้ำพุขนาดย่อม เดินตัดสวนไปทางด้านหลังเป็นที่พักคนงาน
“นี่ห้องพักนะ เล็กหน่อยแต่อยู่ได้ใช่มั้ย” ป้านวลเดินไปเปิดประตูห้องเปล่า แต่ก่อนเป็นห้องเก็บของ พอรู้จะมีเพื่อนหลานขอมาทำงานด้วย ป้านวลเลยมาทำความสะอาดห้องนี้ไว้ให้
“สบายมากค่ะป้า” ดาวตอบยิ้มๆ แค่นี้ถือว่าหรูแล้ว
“งั้นไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาก่อน เดี๋ยวสักพักป้าจะมาเรียกไปกินข้าว แล้วค่อยไปหาคุณธัญกัน ป้าบอกไว้แล้วว่าวันนี้จะมีคนงานมาใหม่”
“ขอบคุณนะจ๊ะป้า” ดาวยกมือไหว้ขอบคุณป้านวล
หลังจากจัดการธุระตอนเช้าเสร็จเรียบร้อย ป้านวลพาดาวเข้ามาในตัวบ้านใหญ่ ดาวตื่นตะลึงกับความหรูหราภายใน ตาไม่มองทางจนเกือบสะดุดขาตัวเองล้มหลายครั้งแล้ว
ดาวเดินตามหลังป้านวลมาเรื่อยๆ จนหยุดลงในส่วนของห้องนั่งเล่น ป้านวลดันหลังดาวให้ขึ้นมาอยู่ข้างๆ “คุณธัญ ป้าพาเด็กใหม่มาค่ะ”
ดาวที่ก้มหน้าอยู่ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ภาพตรงหน้าคือผู้ชายหน้าตาหล่อมาก หล่อเหมือนพวกดาราในละครหลังข่าวที่แม่ชอบเปิดดู ผิวขาวตัวสูงดูมีออร่า กำลังนั่งอ่านอะไรสักอย่างในแท็บเล็ต ตอนแรกดาวนึกว่าคุณธัญอะไรนี่น่าจะเป็นตาแก่ลงพุงหนังเหี่ยว แต่ไม่เลย...เธอคิดผิด คุณธัญยังหนุ่มมาก
ธัญเงยหน้าขึ้นจากแท็บเล็ต ยกกาแฟขึ้นจิบก่อนจะหันไปมองคนงานใหม่ที่ยืนอยู่ข้างป้านวล เธอเป็นสาวน้อยดูบอบบางเหมือนจะทำอะไรไม่เป็น เขาอยากได้คนเป็นงานหน่อยเพราะอีกแค่เดือนเดียวป้านวลก็จะลาออกแล้ว ธัญเลยเอ่ยถามประวัติส่วนตัวคร่าวๆ “ไหนลองแนะนำตัวให้ฟังหน่อยสิ” ธัญยืดตัวนั่งหลงตรงทันที
“ได้ค่ะ เอ่อ หนูชื่อดาว ปีนี้อายุ 18 แล้ว หนูมาจาก...” แล้วดาวก็แนะนำตัวละเอียดยิบพร้อมบอกเล่าประสบการณ์การทำงานอันโชกโชน
ธันได้ฟังแล้วพยักหน้า. เห็นนุ่มนิ่มบอบบางแบบนี้ไม่น่าเชื่องานหนักแบกหามเธอก็ทำมาแล้ว ธัญเห็นว่าเด็กคนนี้ดูขยันขันแข็งดี ที่บ้านฐานะก็ยากจน เขาอยากช่วยเหลือเธอเลยตอบตกลงรับเข้าทำงานทันที
“เอาล่ะ ฉันรับหนูเข้าทำงาน ที่นี่อยู่ฟรีกินฟรี ทดลองงานก่อน 1 เดือน ในระหว่างทดลองงานฉันจะให้ค่าแรงขั้นต่ำ ถ้าทดลองงานผ่านฉันให้เดือนละ 12,000 หยุดอาทิตย์ละ 1 วันไม่ตรงกับเสาร์อาทิตย์ คร่าวๆ ประมาณนี้ก่อน มีอะไรสงสัยถามป้านวลได้เลยนะ” ธัญพูดจบก็รีบลุกขึ้น ช่วงสายเขามีประชุมกับผู้ถือหุ้นที่บริษัท ก่อนไปไม่ลืมกำชับกับป้านวล “ป้า ฝากดูชิชาหน่อยนะ เธอไม่ค่อยสบาย ถ้าชิชาตื่นแล้วอย่าลืมกำชับให้เธอกินข้าวด้วยนะ”
“ค่ะคุณธัญ”
ร่างสูงยิ้มนิดๆ คว้าเสื้อสูทที่พาดอยู่กับพนักโซฟาพาดไหล่แล้วรีบเดินออกไปทันที
ดาวได้แต่มองตามร่างสูงของเจ้านายหมาดๆ แล้วแอบคิดเงียบๆ คนเดียวในใจ
คุณธัญหล่อจัง
- ผู้เขียน
