"มองหน้าพี่ตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาลแล้วจะถามอะไรก็ถามมา"
ขุนเขาเลือกที่จะเงียบมานานหลังออกจากโรงพยาบาลเจ้าขาเองก็ไม่กล้าถามเขาได้แต่จ้องมองเขาเพื่อหาจังหวะถาม
"ทำไมพี่ขุนไม่บอกเอยเลยคะ "
"ว่าพ่อเธอถูกแม่เลี้ยงวางยางั้นเหรอ"
"ค่ะ เอยไม่รู้มาก่อนเลย"
"ไม่ต้องคิดมากหรอกเอยที่พี่ไม่พูดเพราะไม่อยากให้เธอคิดมากอีกอย่างพ่อเธออยู่ในมือหมอแล้ว ท่านเองก็เหมือนจะรู้และไม่อยากให้พี่พูดแต่ที่พี่ต้องพูดเพราะต้องจัดการสองคนนั่น"
ขุนเขาอธิบายที่เขาไม่บอกเธอเพราะพ่อเธอเป็นคนของเขาไว้เองเพราะไม่อยากให้ลูกสาวโกรธแม่เลี้ยงและน้องสาวถึงยังไงทั้งหมดก็เป็นครอบครัวเดียวกัน
"ขอบคุณนะคะ วันนี้พี่ขุนน่ารักที่สุดในโลกเลย"
"อะแฮ่ม...แน่นอนเพราะฉะนั้นเธอต้องรักพี่ให้มากๆ เอาใจพี่เยอะๆ นะ"
ได้ยินคำชมจากคนตัวเล็กบ่อยๆ ทำเอาขุนเขารู้สึกเขินอายแปลกๆ ใบหน้าแดงก่ำยันใบหูขนาดเจ้าขายังดูออก
"ฮ่าๆ เขินเหรอคะ
