“NO WAY!!!!” เสียงห้าวก้องกังวานหลุดออกจากปากทันทีด้วยความตกใจ
ในขณะที่จางเย่วฉินได้ฟังแล้ว ต้องส่ายหน้าไปมาติดๆ กันเพราะฟังคำพูดของอีกฝ่ายไม่เข้าใจ
“พูดจาแปลกประหลาดอีกแล้วนางมารน้อย! นี่เจ้ากำลังพูดอะไร! และได้ยินที่ข้าบอกหรือเปล่า” จางเย่วฉินถามเสียงขุ่นกลับไป
จ้าวมี่อิงซึ่งกำลังตกใจและงุนงงอยู่ในคราวเดียวกัน รีบสะบัดศีรษะไปมาอย่างแรงเพื่อให้หายจากอาการสับสนที่ได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายเมื่อครู่ที่ผ่านมา
“ทำไมถึงได้ซวยแบบนี้ว้า แทนที่จะเป็นจินเอ๋อแต่ทำไมกลับต้องเจออีตาบ้านี่แทนด้วย” มี่อิงบ่นพึมพำแต่แล้วเพียงครู่ดวงตากลับเบิกกว้างขึ้นมาทันทีพร้อมก้มลงมองใบหน้าของตัวเองที่มีดวงจิตของจางเยว่ฉินอยู่ในร่างของเธอในขณะนั้น
“เดี๋ยวนะ! เมื่อครู่บอกว่าข้าทำร้ายท่านเมื่อห้าปีก่อนอย่างนั้นเหรอ! แต่ว่างานชีซีที่ท่านกับข้าพบกันเพิ่งจะผ่านมาเมื่อสองวันก่อนเองนะทำไมถึงกลายเป็นห้าปีไปได้! มี่อิงถามกลับ
