ทวิชและป่านฝันเลือกที่จะขับรถมาแทนการนั่งเครื่องบิน ทำให้กว่าจะถึงกระบี่ก็เกือบค่ำ
บ้านพักหลากสีหลังงามตั้งเลยลงไปในทะเล ตัดกับท้องฟ้าสีคราม มีสะพานไม้ขนาดเล็กเชื่อมต่อทอดยาวขนานริ้วคลื่น หาดทรายขาวสะอาดที่มองเห็นยาวสุดสายตา ยามเมื่อต้องกับแสงแดดก็ส่องประกายแสงสีเงินวับวาวระยับตา
เสียงคลื่นริมฝั่งสาดเซาะเสนาะหูชวนให้นึกอยากมีเปลสักอันมาผูกอยู่ใต้ต้นมะพร้าวเพื่อนอนฟัง ได้ทอดสายตามองท้องฟ้าสีครามกับพื้นน้ำสีมรกตที่โอบล้อมเข้าหากันเหมือนตระกองกอด นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่มีโอกาสได้มาเที่ยวพักผ่อนแบบนี้
ป่านฝันเดินทอดน่องอยู่ริมหาดทรายขาว ยังมีประกายของความหม่นหมองที่ยังคงริ้วรอยซ่อนลึกภายในดวงตาสีเข้ม หญิงสาวกอดอกเหม่อมองผืนน้ำสีฟ้าครามกว้างไกลสุดสายตา หากแต่ความงามตรงหน้ากลับถูกทับซ้อนด้วยภาพผู้ชายคนหนึ่ง ทั้งที่พยายามลืม แต่ความคับแค้นใจมากมายที่สุมในอก คนทรยศไม่เป็นสุภาพบุรุษคนนั้น คนที
