แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะจำเธอไม่ได้ ดีแล้ว เพราะเธอเองก็ลืมเขาไปจากใจเช่นกัน หยิบแฟ้มเอกสารที่หอบมาด้วย คัดเลือกเอาสัญญาเช่าขึ้นมาขีดเขียนอยู่ครู่จึงส่งให้เขาไป
“สำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของคุณมีมาไหม” เธอถามอย่างเป็นงานเป็นการ
“วันหลังแล้วกัน เอกสารพวกนั้นน่ะไม่มีหรอก แต่เงินผมยินดีจ่ายวันนี้”
ปุญญ์ว่าไปอย่างนั้นแล้วรับสัญญาเช่ามาอ่านครู่เดียวก็เซ็นชื่อส่งคืน เขาหยิบเงินที่มีติดตัวมาพอดีส่งให้ พอเธอเอื้อมมือมารับปุญญ์ที่นึกอยากแกล้งอะไรเล่น เขาจงใจสัมผัสให้โดนปลายนิ้วของเธอ ได้ผลยืนยันชัดแจ้งเมื่อพิชชาอรสะดุ้งแล้วปล่อยเงินหล่นลงสู่พื้นทันที ท่าทางของเธอแสดงออกชัดว่ารังเกียจเขา
“ถ้ามีปัญหาผมจะติดต่อใครได้ เมื่อครู่ผมโทรหาว่าจะเปลี่ยนใจเป็นเช่าแต่ติดต่อเบอร์นั้นไม่ได้แล้ว” อะไรทำให้เขาโกหกเป็นฉากๆได้อย่างนั้น เขายังไม่ได้โทรติดต่อใครเลยตั้งแต่จอดรถ และไม่เคยคิดกลับกลอกเปลี่ยนใจไปมาเช่นนี้ แล
