พิชชาอรเดินกลับจากร้านขายปุ๋ยและอาหารสัตว์ของเธอในตอนบ่าย เพื่อมากินข้าวเที่ยงก็เห็นนพนั่งคุยกับอาตรีด้วยหน้าตาท่าทีเครียดจัดกันทั้งคู่ พอเธอเข้ามาถึงนพก็ขอตัวออกไปทำงานด้านนอก
“มีอะไรหรือจ๊ะอาตรี”
“แผงเช่าเราน่ะสิ ไม่รู้ไว้ใครมารื้อ แถมยังเอาขวานฟันจนเละไปหมด”
“หมาหรือเปล่า”
“หมาบ้าอะไรจะรื้อทุกแผงล่ะกี๋”
“แล้วกล้องที่เราติดไว้ล่ะอาตรี เปิดดูไม่เห็นเหรอว่าใครทำ”
“กล้องมันเสีย อาก็มัวแต่ยุ่งๆเรื่องนั้นเรื่องนี้เลยลืมบอกให้นพตามช่างมาดู”
อาตรีหน้าดำหมองลงจนเธอสังเกตได้ แล้วท่านก็ค่อยๆคลายเรื่องราวกังวลในใจออกมา “ไหนจะที่ของเราอีก นายหน้าที่ว่าจะไปขยายโรงงานเขาจะไม่เอาแล้วนะกี๋”
“อ้าว ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ ไหนว่ามัดจำแล้ว”
“ไม่รู้เขาสิ เขาว่ายอมเสียมัดจำ แล้วนี่อาเพิ่งก็ให้…”อา
