ในที่สุดที่ของอาตรีก็ขายของท่าน แล้วจัดการหนี้สินที่ติดค้างกับธนาคารไว้จนหมดสิ้นจึงย้ายมาใช้ชีวิตในที่ดินอีกแปลงที่ยังเหลืออยู่ อมิตากลับไปทำงานได้เดือนกว่าแล้ว และเธอเซ้งร้านขายปุ๋ยและอาหารสัตว์เพื่อย้ายไปกับอาตรี ไร่กล้วยหอมที่ท่านลงแรงทำโดยมีนพคอยช่วยบรรยากาศดี เขียวชอุ่ม ถึงมีฝนชุกหน่อยและมียุงเยอะก็ตาม คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก
“กี๋” อาตรีเรียกเธอจาในห้องของท่าน พิชชาอรขานรับขณะตัดกล่องกระดาษทำบ้านให้เจ้าอวบเล่นตรงกลางบ้าน
“จ๋า”
ท่านว่าแล้วหลบตาอย่างมีพิรุธ “อาจะออกไปข้างนอกนะ”
แต่เธอคร้านจะซักไซ้ เลยปล่อยให้ท่านออกไปตามใจ เวลานี้คนเป็นแม่แบบเธอมีเวลาเล่นกับลูกเกือบตลอดเวลา เจ้าอวบโตขึ้นทุกวันแล้วเธอคิดว่าปีหน้าควรจะได้พาเข้าส่งในโรงเรียนอนุบาลแถบนี้
“ปาป้า” เสียงเล็กของเด็กชายเปล่งขึ้น จนเธอต้องถามซ้ำ
“อะไรตัญ”
“จะหาปาป้า”
“อยู่กับแม่แล้วยังจะร้องหาคนอื่นอีก น่าน้อยใจไหมเนี่ย
