วันต่อมา_
"นั่งเหม่ออะไรอยู่เหรอ?" เป็นเสียงเรียกจากไอรีน ดึงให้นักศึกษาสาวสนใจ ตอนเธอมานั่งลงร่วมโต๊ะม้าหินอ่อน
"เปล่าหรอก" บลายธ์เลือกหยิบเลคเชอร์ขึ้นมาอ่าน มากกว่าจะใช้โทรศัพท์มือถือคร่าเวลา ระหว่างรอถึงชั่วโมงเรียน
"วันนี้ว่างไปกินไอติมกับเราไหม ร้านข้างมหาลัยน่ากินมากเลย"
"ไม่ชวนแฟนไอรีนไปล่ะ" เธอไม่ได้ว่าเหน็บแหนม หรือนึกถึงคำขอร้องจากฝ่ายชายคู่หมั้นของไอรีน
"เราคิดถึงไอติมรสสตอเบอร์รี่ที่บลายธ์ชอบไง เลยอยากไปกินกับบลายธ์แค่สองคน"
"แต่เรา...." จะยกข้ออ้างเรื่องอะไรดี ถ้าบอกว่ามีคนรออยู่ที่บ้านก็ไม่รู้ใคร
"นะบลายธ์เราไปกัน กินเสร็จแล้วกลับเลย ไม่พาเถลไถลหรอก" ไอรีนเอื้อมมาจับมือบลายธ์ ไม่ใช่สัมผัสแบบขอร้อง แต่เธอให้ความรู้สึกเหมือนคนรักในวันวาน
"ได้...แต่ไอรีนควรจะบอกแฟนก่อนนะ เราไม่อยากมีปัญหาตามหลัง" มือบางรีบชักกลับ พอเห็นอีกฝ่ายหน้าเสียเลยส่งยิ้มอ่อนให้
เธอควรจะให
