ตลอดทางก็เต็มไปด้วยความน้อยใจและผิดหวัง หยาดน้ำตาไหลพรากไม่หยุด บอกตัวเองให้ลืมเรื่องเมื่อคืนนี้ซะ แต่จนแล้วจนรอดก็ลืมไม่ลง
หล่อนจำได้ทุกขั้นตอนที่ถูกกระทำจากเพลิงพญา และก็ลุ่มหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้น อยากอยู่ในอ้อมแขนของเขา อยากอยู่ใต้ร่างของเขาอีกครั้ง แต่เขาไม่ไยดีหล่อนแล้ว ไม่เหลือเยื่อใยอะไรให้อีกแล้ว
หลังมือป้ายน้ำตาทิ้ง และกำลังจะเดินถึงห้องพัก คนตัวโตที่ทำให้หล่อนร้องไห้ก็เดินสวนมาพอดี ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชา สายตาที่มองมาก็เย่อหยิ่งไว้ตัว
“ขอให้สนุกกับการทำขนมกับพี่พันนะ พิรดา”
หล่อนพูดไม่ออก หัวใจเหมือนถูกกระแทกด้วยก้อนหินจนเจียนแหลกเหลว
“ฉันก็ขอให้นาย... สนุกกับผู้หญิงที่หิ้วติดมือไปด้วยเหมือนกัน”
เขาไหวไหล่น้อยๆ มองหล่อนด้วยสายตามืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออก “แน่นอนอยู่แล้ว เพราะฉันไม่เคยหยุดสนุกกับผู้หญิง ขอบใจนะที่ทำให้ฉันฟินสุดๆ เมื่อคืนนี้น่ะ”
“...” หล่อนอึ้งพูดไม่ออก เจ็บจนจุ
