“กะทิเดือดแล้ว ใส่ข้าวเหนียวลงไปเลยค่ะคุณเมนี่”
พิรดาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหัวกะทิที่เคี่ยวอยู่ในกะทะเดือดพล่านแล้ว
“แบบนี้ใช่ไหมคะครูน้ำตาล” เมลินีเทข้าวเหนียวที่หุงแล้วลงไป
“ใช่ค่ะ ใช้พายไม้คนเบาๆ นะคะ เดี๋ยวเม็ดข้าวจะหักแล้วจะทำให้ข้าวต้มมัดไม่สวยค่ะ” พิรดาบอกด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน
“คนไปเรื่อยๆ ก่อนนะคะ”
“ได้ค่ะครูน้ำตาล”
เมลินีตอบรับและทำหน้าที่ของตัวเองอย่างขะมักเขม้น
พิรดายืนดูอยู่สักพักก็เหลือบตาไปมองคนที่กำลังนั่งปลอกกล้วยน้ำหว้าอยู่ที่โต๊ะกลางห้องทำครัวอย่างอ่อนอกอ่อนใจ เพราะท่าทางของเพลิงพญาดูเงอะงะเหลือเกิน
“ต้องผ่าครึ่งลูกค่ะ ไม่ใช่ซอยเป็นชิ้นแบบนี้”
หล่อนเดินเข้าไปหา และพยายามพูดด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงานให้มากที่สุด ทำให้เขารู้ว่าหล่อนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไปแล้ว
เพลิงพญาเอียงหน้ามามองหล่อน ก่อนจะอมยิ้มเจ้าเล่ห์ และนั่นก็ทำให้หล่อนหน้าแดงก่ำ
“กล้วยเล็กไปหน่อ
