ชายหนุ่มคำรามและปัดมือเล็กออกจากท่อนเนื้อใหญ่ของตัวเอง จากนั้นก็จับมันจดจ่อไปที่ปากทางฉ่ำแฉะเพราะน้ำเสียวของพิรดา
“มันอาจจะเจ็บหน่อย... แต่ฉันจะระวัง”
“ไม่เป็นไร ฉัน... ฉันคิดว่าทนได้”
ตอนนี้หล่อนทนทุกอย่างในโลกได้ ยกเว้นแค่เรื่องเดียว คือทนให้เขาไม่เอาไม่ได้
“เข้ามา...”
หล่อนแหกขากว้างมากขึ้น และหยัดบั้นท้ายลอยสูง เพื่อให้เขากระซวกได้ถนัดถนี่
เพลิงพญาทนไม่ไหวอีก เขากระซวกเข้าใส่สุดแรง และนั่นก็แลกมาด้วยเสียงกรีดร้องของคนตัวเล็กที่เป็นเจ้าของเนิ่นฉ่ำ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ตกใจ
“เจ็บ...”
“อยู่นิ่งๆ”
หล่อนทำตามที่เขาบอก
“ฉัน... ฉันไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้”
พิรดาพูดทั้งน้ำตา และพยายามอดทนต่อความใหญ่ยักษ์ที่เข้ามาได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้นของเพลิงพญาอย่างสุดความสามารถ
“แล้วทำไม... ผู้หญิงคนนั้นไม่เห็นเจ็บ”
“เพราะฉันไม่ใช่คนแรกของหล่อนยังไงล่ะ”
คำตอบของเพลิงพญาทำให้พิรดารู้ซึ้ง
