ยัยตัวป่วน..สุดที่รัก

บทที่ 5 เป็นทุกอย่างให้เพื่อน

"โอ้ยมีใครตาย!! หรอวะโวยวายอะไรขนาดนี้แกสองคนเป็นบ้าอะไรแต่เช้าฮ๊ะ..คนจะหลับจะนอนรู้ไหมเหนื่อยแค่ไหนกว่าจะออกจากผับ ที่แกสองคนนั่งล้วงตับน้องมาได้ แถมอ้วกใส่น้องมันอีกเหอะๆ"

เป็นเสียงของข้าวตัง เดินเข้ามาด้วยอาการหัวเสียเหมือนคนนอนไม่เต็มที่ เมื่อเจ้าของห้องเข้ามาบ่น ทั้งสองที่ถกเถียงกันก่อนหน้านี้ก็เงียบเสียงลงทันทีแบบด่วนๆ พยายามตั้งสติแล้วนึกภาพตามที่เพื่อนพูดจำได้รางๆ แต่ตอนนี้รู้สึกปวดหัวมากกว่า

"โอ้ยฉันจำอะไรไม่ได้เลยหนักหัวชะมัด เป็นขนมจีนที่พูด"

ใช่น่ะสิแกจะเบาหัวได้ยังไง เล่นกินเป็นเทน้ำเทท่า เกือบจะแก้ผ้าน้องมันแล้ว มือนี่ก็ยุบยับกับกล้ามน้องแพ็คน้องไม่หยุด แล้วที่สำคัญพวกแก....

ข้าวตังเว้นคำพูดไว้แค่นั้น ทั้งสองคนที่นั่งบนเตียงคนนึงอยู่ที่พื้นคนนึงลุ้นกันจนตัวโกงว่าเจ้าของห้องจะพูดอะไรต่อ

แต่แล้วก็พูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไปด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นเมื่อได้ระบายออกมา

"ตกลงพวกเราไปทำอะไรเอาไว้วะนังตี.นน"

"จีนค่ะจีน..อีเงี่ย..น" ขนมจีนพูดคำว่าเงี่ย.นแบบไม่ออกเสียง

"พอๆ พักยกเถอะอีจีนกูมึนหัวมาก"

"เออๆว่าแต่กูไปอาบน้ำก่อนละกันกูจะรีบไปล้างมือ เพราะมือกูมันเสือกไม่ รักดีไปจับโดนน้องดุกดุ๋ยของมึงอ่ะ...อี๋ขนลุกกูไปล้างมือก่อนนน"

"อีเชี้.ยของกูออกจะน่ารักมึงมาดู ใหม่ไหมกำลังตื่นเต็มที่เลยตอนนี้"

"อี๋กูไม่นิยมของแปลกอีเงี้ยววว..อีบ้ากระเทยอะไรแข็งโป๊กขนาดนี้"

"เอ้าอิห่ามันเป็นธรรมชาติเช้าๆมันจะตื่นของมันเอง..มึงลองมีผั.วดูนะแล้ว มึงจะรู้ว่ามันตื่นรอมึงทุกเช้าแน่นอนอิปลวก..รีบไปไป๊กูไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงกับมึงแล้วค่ะ.."

"เออออ" พูดจบขนมจีนก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ด้วยความรู้สึกแปลกๆ กับการที่ไปโดนของสงวนของนังเงี้ยวมัน..

โอ้ยยเป็นบ้าอะไรต้องตื่นเต้นด้วยนังจีน..สติค่ะสติ มันเป็นเพื่อนสาว แค่มันยังไม่ได้แปลงเพศท่องไว้ค่ะ เพื่อนสาว เพื่อนสาว

หลังจากสงบจิตสงบใจของตัวเองได้แล้ว ฉันก็รีบอาบน้ำอย่างไวและก็ต้องสลัดความรู้สึกแปลกๆออกไปให้หมดด้วย..

เป็นเพื่อนกันมานานแต่ไม่เคยได้ไกล้ชิด ถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้มาก่อน

ไม่น่าเมาเลยอีจีนถ้ารู้จะเป็นแบบนี้ ว่าแต่ก็น่ากินอยู่นะน้องดุกดุ๋ยของ มันอ่ะล้นมือสุดๆ โอ้ยยยเพ้อเจ้อ แล้วอีจีนเอ้ย เพื่อนสาวค่า..

หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จ อีเงี้ยวมันก็อาบเสร็จแล้วเหมือนกัน คงไปอาบห้องโน้นน่ะสิ

เมื่อฉันเดินออกมาถึงห้องครัว กลิ่นหอมๆของข้าวต้มทรงเครื่องก็ลอยมาเตะจมูกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"โอ้ยหิวทันทีเลยค่า ท้องร้องจ๊อกๆเลยเนี่ย" เป็นเสียงขนมจีนเอง

ฉันหันไปมองคนพูดนอกจากจะขี้เมาแล้ว มันยังกินเก่งอีกด้วยนะคนนี้ ไม่เชื่อลองพานางไปกินร้านบุฟเฟ่สิ เจ้าของร้านมองหน้าแน่นอน

"แหมเมื่อคืนสร้างความวุ่นวายไม่พอ เช้านี้ยังมาตีกันต่ออีนะคะคุณตี..น..เอ้ยจีน"

ฉันปลายตามองเพื่อนสาวคนสวย ที่ชอบขี้เมาแล้วก็ชอบขี้เอาาา...แต่กินสุดๆ

ปากเล็กๆที่ชอบพูดมาก แก้มป่องๆที่ชอบเคี้ยวอาหารตุ้ยๆ มันทำให้เธอมีความสุข พวกเราก็สุขไปด้วยในฐานะคนเป็นเพื่อนแหละ จริงป่ะล่ะ

"จ้าาแม่ครัวคนสวน..เอ้ยคนสวยอยากเรียกอะไรเรียกเลยแต่ตอนนี้ เค้าหิวมากๆเลยคุณพี่สาวตักข้าวต้มให้น้องสักหนึ่งกะละมังนะคะ น้องหิวจนไส้กิ่ว เดินตัวบิดเป็นตะคริวแล้วอ่าา"

..นี่แหละค่ะนุ้งขนมจีนของทุกคน เวลาอ้อนมันจะเป็นเวอร์ชั่นเด็กเล็กๆไปเลย...

"เว่อร์ค่ะเว่อร์ จากที่เป็นแค่ตะคริว เดี๋ยวจะเป็นอย่าอื่นเพิ่มด้วยนะคะคุณจีน"

"อุ้ย..ไม่อยากเป็นอะไรแล้วค่ะพี่ข้าวตังขา..ตอนนี้อยากกินอย่างเดียวอย่าขัดน้องสิคะน้องกลัวววแล้ว"

ทำหน้ากลัวได้กวนตีนสุดๆ ข้าวตังคิดแล้วก็ได้แต่ทำท่าเข่นเขี้ยวอยู่ในใจ..

"อ่ะๆ ไม่ต้องเถียงกันค่ะคุณเพื่อนได้กินกันทุกคน"

หลังจากเสนอหน้ามากันครบ นั่งเรียงแถวกันหน้าสลอนแล้วนั้น

ฉันก็ตักข้าวต้มทรงเครื่องที่มีหมูเด้งก้อนใหญ่ๆ กับกุ้งตัวโตๆ เสิร์ฟทันทีฉันผู้เป็นทุกอย่างให้ทุกคนแล้วค่ะ

เมาก็ต้องพากลับอยากจะฟาดตอนหลับแต่ก็ไม่กล้าทำ

พอตอนเช้าก็ต้องรีบตื่นมาทำอาหารให้คนแฮ้งค์กินอีก คิดดูสิว่าจะหาเพื่อนดีๆแบบนี้ได้ที่ไหนกัน

"อูยยย...แม่ครัวคนสวยประจำตัวของอีช้อยย..ช่างเรียบร้อยไปทุกสิ่ง..เห็นหน้านิ่งๆแต่ตัวจริงขยับได้"

"ที่สำคัญดูแลเพื่อนยิ่งกว่าประกันภัย รักสุดใจค่ะเพื่อนสาว ขอบคุณนะค๊าาเพื่อนวี่คนสวย" เป็นเสียงของนังเงี้ยวที่นั่งเงียบๆมานาน

"ย่ะฉันก็ทำแบบนี้กับ พวกแกตั้งแต่เราคบกันแล้วนี่ ถึงพวกแกจะขาดบ้างเกินบ้างแต่ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนี่เนอะ"

"จะทิ้งกันก็ไม่ได้เพราะคงไม่มีใครกล้าเก็บพวกแกไปเลี้ยงต่อหรอก"

ฉันพูดพร้อมทำหน้านิ่งๆอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง

"แค่กๆๆ..โอ้ยยเพื่อนขาา ฉันกำลังจะทำท่าซึ้ง..แต่ต้องหน้างอเป็นปลาทูนึ่งแทน ฉันไม่ใช่หมาค่าาเป็นแมวต่างหาก" เสียงนังเงี้ยวเช่นเคยพูดพร้อมกับทำหน้ายู่ใส่

แล้วทุกคนก็หัวเราะพร้อมกัน ช่างเป็นมื้อเช้าที่มีความสุข สุขแบบสุขจริงๆ เพื่อนก็คือเพื่อน กว่าจะคบกันมาได้ขนาดนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ความสัมพันธ์แบบนี้มันคงอยู่กับเราตลอดไปนั่นแหละว่ามั๊ย..

"เมื่อทุกคนกินเสร็จก็แยกย้ายกันกลับคอนโดของตัวเอง ก็เป็นฉันอีกแหละที่ต้องขับรถไปส่งพวกนางทั้งสอง"

เมื่อมาถึงคอนโดของตัวเอง จอดรถเสร็จสรรพแต่ยังไม่ทันที่จะก้าวขาลง ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งหน้าคุ้นๆเดินออกมาจากคอนโดกับเพื่อนของพี่นนท์ชื่ออะไรจำไม่ได้หรอก

แต่ผู้หญิงน่ะฉันจำได้ดีเลยล่ะ นังสเปิร์มไงจะใครล่ะว่าแต่นางมาทำอะไรที่นี่ แล้วทำไมเดินลงมากับเพื่อนพี่นนท์ ไหนสายข่าวประจำกลุ่มของฉันว่านางตามตื๊อพี่นนท์ไง

ฉันได้แต่พับเก็บความสงสัยนี้เอาไว้ในใจ หลังจากสองคนนั้นนั่งรถออกไปด้วยกันจนลับสายตาแล้ว ฉันจึงค่อยๆก้าวเท้าออกจากรถแล้วเดินตรงไปยังลิฟท์

เมื่อขึ้นมาถึงห้องฉันก็เปิดแอร์ทิ้งไว้มันจะได้เย็นฉ่ำ แล้วตัวฉันก็ไปอาบน้ำเพราะฉันไม่ได้อาบมาน่ะสิ อาบไปแค่ตอนกลางคืนแล้วตอนเช้าก็ใส่ชุดนางฟ้ากลับ แต่ไม่มีไม้กายสิทธิ์กับถุงมือนะ มันอยู่ที่ผับนั่นแหละ...

** อีกด้าน **

ผมสงสัยบางอย่างเลยลงมาดักรอบางคน ที่เค้าเตอร์ด้านล่างของคอนโดเป็นมุมทึบๆหน่อย ถ้าไม่สังเกตุดีๆจะไม่เห็นแน่นอน

ผมแสร้งถือหนังสือพิมพ์เอาไว้ แต่ที่หนังสือ พิมพ์เจาะเป็นรูเล็กๆ ระดับสายตาเพื่อให้มองเห็นในระยะที่ต้องการ

เมื่อเป้าหมายเดินลงมาถึงชั้นล่าง เป๊ะเลยครับเป็นแบบที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด แต่สิ่งที่ผมไม่ได้คิดไว้เลยก็คือ

ผมเห็นน้องเดินลงมาจากรถในชุดที่แบบ หืมมอยากจะจับมาฟาดซะเหลือเกิน

ชุดเดรสที่แสนจะสั้นสีฟ้าขาวเป็นแบบคล้องคอ ข้างหลังคว้านลึกเกือบถึงก้น เห็นแล้วคือแบบถ้าเป็นคนอื่นผมคงไม่สนใจหรอก แต่คนนี้และตอนนี้ผมเริ่มสนใจเธอขึ้นมาแล้วไง

แล้วเวลาผมสนใจก็จะหวงมากเลยล่ะ ผมรุกเร็วด้วยนะบอกเลย อีกไม่นานหรอกเธอไม่รอดมือผมแน่ ผมสัญญาเลย..

ในใจนี่อยากจะตามขึ้นไปถึงห้องเลยนะให้ตายเหอะ..

แต่เอาจริงๆ ผมอยู่คอนโดนี้มานาน ก็ไม่เคยเจอน้องนะ ถ้าเจออาจจะสนใจไปนานแล้วก็ได้

ช่างเหอะเพราะตอนนี้ดูทุกอย่างจะเป็นใจให้ผมเลย ดูอย่างพ่อของผมกับพ่อของเธอสิผมคิดว่าท่านคงอยากจะจับคู่ให้เราเป็นแน่..

พอคิดถึงตรงนี้ผมก็ยกยิ้มมุมปากรอเลย เสร็จพี่นี่ยัยตัวป่วน

ทำไมผมถึงเรียกน้องแบบนั้นน่ะหรอ ก็ตั้งแต่เมื่อวานที่เราเจอกันที่บริษัท ไม่สิตั้งแต่ในลิฟท์ต่างหากภาพใบหน้าหวานๆ แต่ดูนิ่งๆ และเย่อหยิ่งในเวลาดียวกัน

มันมากวนใจผมไม่หยุดไม่หย่อนผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ แล้วเจอกันนะยัยตัวป่วน..ผมเดินอมยิ้มแล้วกลับขึ้นห้องของตัวเองไปด้วยความอารมณ์ดี....