“ใครเหยอคร้าบแม่”
เด็กชายตัวอวบแหงนหน้ามองทางมารดาที ก่อนจะหันไปมองทางชายร่างสูงใหญ่คนนั้นที แล้วหรี่ตาลงอย่างไม่ใคร่พอใจนัก
ราชสีห์มองทางเด็กชายตรงหน้าด้วยความรู้สึกอย่างหนึ่งที่บอกตนเองไม่ได้ สายตาจับจ้องอยู่อย่างนั้น แต่เอ่ยปากถามแก้วตาด้วยความคลางแคลงใจ
“นี่ลูกชายเธอเหรอแก้วตา”
แก้วตาหัวใจจะวาย เธอพยายามรวบรวมสติของตนเองที่โบยบินไปด้วยความตกใจที่ต้องมาเจอกับราชสีห์ โดยไม่ทันตั้งตัวแล้วจึงเปล่งเสียงแบบไม่ให้สั่นตอบเขาไป
“..ค่ะ สวัสดีคุณเขาเร็วคนเก่ง” บอกบุตรชายให้ยกมือไหว้เขาตามปกติที่เจอคนรู้จักทั่วไป เจ้าเด็กอวบมีสีหน้าไม่เป็นมิตรนัก แต่ก็ยอมยกมือป้อมขึ้นพนมแล้วก้มศรีษะไหว้อย่างที่ถูกฝึกมาเป็นอย่างดี พร้อมกล่าวคำทักทาย
“สวะดีคร้าบ”
ราชสีห์พยักหน้าให้เจ้าหนูตรงหน้า แล้วตัดใจปรายตามองไปทางแม่ของเด็กชาย ถามอย่างจับผิดในแบบของเขา
“ไม่ยักรู้ว่าเธออยู่แถวนี้”
แก้วตาเม้มปากแน่นก่
