บทที่6. ไม่นึกว่าจะเจอกันที่นี่

1931 คำ

มานพยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก ในห้องทำงานไม่มีใครแล้วเขาจึงดึงลิ้นชักหยิบรูปใบเก่าข้อมูลเดียวที่มีอยู่ออกมาดู เขาได้แต่ถอนหายใจหนักๆ แล้วหยิบรูปใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อสูท แล้วลุกขึ้นเดินออกห้องทำงานกิจการของครอบครัวที่เริ่มจากการรับเหมาก่อสร้างเล็กๆ และค่อยๆ เริ่มขยับขยายจนเป็นบริษัทขนาดใหญ่ เขาเติบโตในช่วงที่ครอบครัวกำลังสร้างเนื้อสร้างตัว จนกลายเป็นบริษัทรับออกแบบและสร้างบ้านแบบครบวงจร มีน้องชายอีกห้าคนที่เข้ามาช่วยดูงานในส่วนนี้นอกจากนี้ยังมีไร่สตอเบอรี่ที่เป็นสมบัติเก่าของตากับยายที่ตอนนี้เขาปรับปรุงซื้อที่ดินพื้นที่ติดกันสร้างเป็นรีสอร์ทสำหรับคนรักธรรมชาติ กว่าที่ครอบครัวของเขาจะมั่นคงและมั่นคั่งได้ขนาดนี้ใช้เวลาไม่น้อยกว่าสิบปี แต่ก็เป็นช่วงที่น้องสาวคนสุดท้องเกิดมาพร้อมกับความสะดวกสบายต่างๆ นานา คนที่เคยลำบากอดมื้อกินมื้ออย่างเขาย่อมไม่หวั่นเกรงต่อความเหนื่อยยากลำบากใดๆ แต่คนที่เคยสะดวกสบาย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม