รอยรักผู้กองจอมเถื่อน

บทที่4 การเจอกันครั้งแรก

ย้อนไปถึงวันที่เดินทางมาถึงกาญจนบุรีวันแรก ซึ่งเป็นช่วงก่อนเที่ยงของวันเสาร์ ลิลลี่ได้ออกมาคอยต้อนรับเพื่อนๆ ของตัวเองบริเวณฟอนต์ด้านหน้าของรีสอร์ต

“เป็นยังไงบ้างเพื่อนๆ ขับรถกันมาเหนื่อยไหม” ลิลลี่พูดทักทายเพื่อนๆ ของตัวเอง

“ยายพลอยขับเองคนเดียวเลย ปกติไม่ค่อยได้ขับรถเองวันนี้หลุดออกมาจากผู้คุมได้เอาใหญ่ยิงยาวคนเดียวเกือบสามชั่วโมง” นิ้วนางเล่าให้ลิลลี่ฟัง

“นิ้วนางเอาอีกแล้วนะเผ่าฉันอีกแล้วนะ” แพรพลอยดุเพื่อน

“เอาล่ะๆ อย่าเพิ่งว่ายายพลอยเลย ลิลลี่ขอแนะนำเจ้าของรีสอร์ตให้เพื่อนๆ รู้จักก่อน ผู้ชายสุดหล่อคนนี้ชื่อผู้กองคมเดช วัชระเดชาชาญ เรียกสั้นๆว่าพี่เดชก็ได้เขาเป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของลิลลี่เอง” ลิลลี่ดันตัวพี่ชายมาด้านหน้าและพูดแนะนำให้เพื่อนๆ รู้จัก

“สวัสดีครับทุกคน สวัสดีครับน้องพลอย” คมเดชพูดทักทายทุกคนและหันไปยิ้มและพูดทักทายแพรพลอยด้วยท่าทีให้ความสนใจแพรพลอยเป็นพิเศษ

“สวัสดีค่ะผู้กอง” แพรพลอยทักทายกลับพร้อมกับยกมือไหว้

“สวัสดีค่ะพี่ผู้กองคมเดช” สาวๆ อีกสามคนพูดสวัสดีพร้อมกัน ยิ้มแย้มยินดีที่ได้รู้จักกับผู้กองหนุ่มหล่อ

“ว่าแต่พี่ผู้กองรู้จักยายพลอยของเรามาก่อนด้วยหรือคะ” นิ้วนางถามออกไปด้วยความสงสัย

“เอ่อ….” ผู้กองคมเดชไม่ทันได้ตอบแพรพลอยก็พูดขึ้นว่า

“พลอยก็รู้จักพี่เขาพร้อมกับเพื่อนๆ วันนี้นี่แหละ” แพรพลอยตอบออกไปและยิ้มให้คมเดชท่าทางเป็นมิตรแต่คมเดชกลับหุบยิ้มลงและไม่พูดสิ่งใดออกมาอีก

“แกก็ถามอะไรวะนิ้วนาง ยายพลอยมันจะไปรู้จักพี่เขาได้ยังไงมันก็เพิ่งจะได้มากาญจนบุรีครั้งแรกเหมือนพวกเรานี่แหละ” แก้มใสว่าเพื่อน

“ใช่ๆ ฉันเห็นด้วยกับแก้มใส พี่เดชรีสอร์ตของพี่สวยมากๆ ยังไงบีขอคำแนะนำเกี่ยวกับแบบแปลนและการบริหารจัดการบ้างได้ไหมคะ พอดีบ้านที่ใต้ของบีก็มีที่ติดภูเขาแบบนี้ บีมีโครงการว่าเรียนจบแล้วจะอ้อนให้พ่อลงทุนทำรีสอร์ตให้เหมือนกัน” มาริษาชวนคมเดชคุยและพูดขอคำแนะนำเรื่องการทำรีสอร์ต

“ยินดีครับคุณบี ไว้ถ้าคุณบีว่างอยากได้ข้อมูลตอนไหนบอกผมได้เลยนะครับ”

“ขอบคุณมากค่ะพี่เดช”

“ครับ ผมว่าอย่ามัวแต่ยืนคุยกันตรงนี้เลยน้องๆ เอากระเป๋าไปเก็บกันก่อนดีกว่านะครับจะได้ลงมารับประทานอาหารกลางวันกัน” คมเดชพูดเชิญชวนและเหลือบไปมองแพรพลอยเล็กน้อยไม่ทันที่แพรพลอยจะสังเกตเห็นได้ หลังจากแยกย้ายเอาของไปเก็บลิลลี่ก็เป็นคนจัดการรับรองดูแลเพื่อนๆ ของตัวเองต่อ

ช่วงบ่ายของวันนั้น ลิลลี่ได้พาเพื่อนๆ ไปเที่ยวเหมืองปิล๊อก เป็นสถานที่ท่องเที่ยวซึ่งเคยเป็นขุมเหมืองเก่า ตกเย็นก็พากันกลับมาเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำส่วนตัวของทางรีสอร์ต

"พลอย เปลี่ยนชุดว่ายน้ำสิไปเล่นน้ำด้วยกัน" นิ้วนางชวนเพื่อน

"พลอยไปนั่งดูริมสระแทนได้ไหม" แพรพลอยบอกเพื่อนเพราะรู้สึกเหนื่อยจากการไปเดินเที่ยวเหมืองปิล๊อกมาเมื่อช่วงบ่าย อากาศก็ร้อนด้วยกลัมมาลงน้ำในสระเย็นๆ กลัวว่าจะทำให้ไม่สบายเอา

"ไม่ได้ ฉันอยากเห็นแกใส่ชุดว่ายน้ำชุดใหม่ที่ฉันซื้อให้แกเป็นของขวัญวันเกิด แกยังไม่ได้ใส่เลยใช่ไหมฉันสั่งให้เอามาเอามาใช่ไหม" มาริษาถามเพื่อนอย่างคาดคั้นแกมบีบบังคับให้แพรพลอยลงไปว่ายน้ำด้วยกันให้ได้

"โอ๊ยบี ให้พลอยใส่ชุดนั้นลงสระเลยเหรอมันโป๊มากเลยนะ สีก็แดงเชียวถ้าคุณป๋าฉันเห็นนะฉันโดนตีตายแน่" แพรพลอยบอกเพื่อนและส่ายหน้าไม่ยอมใส่ชุดว่ายน้ำชุดนั้น

"นี่อย่าบอกนะว่าไม่ได้เอามา ฉันงอลจริงๆ ด้วยอุตส่าห์ซื้อให้หาโอกาสให้ได้ใส่แล้วด้วย" มาริษาถามเพื่อนพร้อมกับแสดงอาการน้อยอกน้อยใจเพื่อนของตัวเองทันที

"พลอยเอามาแต่ว่าขอใส่ให้บีดูในห้องได้ไหม พลอยไม่กล้าใส่ลงสระน่ะพลอยเขิน" แพรพลอยพูดต่อรอง

"ไม่ได้ ซื้อมาตั้งแพงนะพลอยต้องใช้ให้คุ้มเงินฉันสิ แล้วแกจะมาอายพวกฉันทำไมกันแกออกจะสวยหุ่นดีขนาดนี้ พวกฉันสิต้องอายแกที่สวยสู้ไม่ไหว" มาริษาพูดปฏิเสธและให้เหตุผล

"นั่นสิพลอย ใส่ลงสระเถอะมันเป็นสระส่วนตัวใครมันจะมาเห็นมีแต่พวกเราทั้งนั้นนะ" แก้มใสพูดสนับสนุน

"แต่ว่า มันโป๊ไป" แพรพลอยพูดน้ำเสียงหนักใจและก้มลงมองชุดว่ายน้ำแบบทูพีชสีแดงสดในมือของตัวเอง

"ใส่เถอะน่าพลอยสวยออก ไม่มีใครนอกจากพวกเราถือว่าใส่โชว์เพื่อนก็ได้นะ" นิ้วนางพูดสนับสนุนให้แพรพลอยใส่ชุดว่ายน้ำด้วยอีกคน

"เอาอย่างนั้นเหรอ งั้นก็ได้พลอยใส่ก็ได้" แพรพลอยรับคำและเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำและใส่ชุดคลุมทับไว้อีกชั้นและเดินออกไปที่สระน้ำเพื่อเล่นน้ำกับเพื่อนๆ ของตัวเอง

"อ้าว พลอยยืนอยู่ทำไมลงมาสิ ถอดเลย ถอดเลย" มาริษาร้องบอกเพื่อนสาว แพรพลอยจึงถอดชุดคลุมออกอย่างกระมิดกระเมี้ยนด้วยความเขินเพื่อนของตัวเอง เมื่อแพรพลอยถอดชุดคลุมออกแล้วก็เผยให้เห็นหุ่นสวยผิวขาวเนียนสวย บั้นท้ายและหน้าอกหน้าใจอวบอิ่มสมส่วนแห่งวัยสาว ขนาดผู้หญิงด้วยกันเห็นแล้วยังทะลึ่งในความสวยถ้าผู้ชายมาเห็นรับรองน้ำลายหกกันเป็นแถว

"พลอยชุดสีแดงชุดนี้มันขับผิวแกมาก นี่ถ้าพี่หรัญญ์มาเห็นแกในชุดนี้นะมีหวังต้องให้พ่อรีบมาสู่ขอแกกับคุณป๋าแน่ๆ" นิ้วนางพูดชมเพื่อนและคิดไปถึงหรัญญ์รุ่นพี่ที่ตามจีบแพรพลอยอยู่

"บ้า จะให้เขามาเห็นได้ไงกันพลอยไม่ยอมให้ผู้ชายมาเห็นหรอก อีกอย่างนะพลอยกับพี่หรัญญ์ยังไม่ถึงขั้นคบหาเป็นแฟนกันเขาจะมาสู่ขอพลอยทำไม" 

"ฉันถามแกจริงๆ นะพลอย แกไม่รักไม่รู้สึกอะไรกับพี่เขาเลยเหรอ" ลิลลี่เป็นคนถามขึ้นบ้าง

"ก็รู้สึกดีกับพี่เขานะ เขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งเป็นพี่ที่ดีให้เกียรติพลอย แต่ไม่รู้สิ พลอยยังไม่อยากมีแฟนอนาคตมันอีกยาวไกลพลอยไม่อยากให้ความหวังและไม่อยากมีแฟนที่คบแบบจริงจังในตอนนี้ยังอยากจะอยู่กับแม่กับคุณป๋าไปนานๆ" แพรพลอยบอกลิลลี่

"หมายความว่าแกไม่รักเขา ไม่คิดจะจริงจังกับเขาใช่ไหมพลอย" ลิลลี่ถามอีก

"พลอยไม่รู้เลยว่ารักเขาหรือเปล่า เวลาเขามาทำดีด้วยก็รู้สึกดีนะอย่างน้อยก็ดีกว่ามีคนมาร้ายใส่เราพลอยคิดแค่นี้"

"งั้นแกลองคิดหน่อยว่าถ้าพี่หรัญญ์หายไปแกจะเสียใจ จะเหงาไหม" นิ้วนางถามบ้าง

"ก็ไม่นะอย่างมาเที่ยวกับพวกแกฉันก็ไม่ได้มีพี่หรัญญ์มาด้วย ไม่ได้โทรหาไม่ได้คุยกันฉันก็ปกติดี ไม่ได้รู้สึกคิดถึงหรืออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา" แพรพลอยคิดตามแล้วตอบเพื่อนออกไปอย่างไม่คิดอะไร

"แกไม่ได้รักพี่เขาพลอย แกบอกพี่เขาไปเถอะว่าอย่าพยายามจีบแกเลยฉันสงสารเขา แกไม่ผิดนะเพราะแกก็อยู่ของแกไม่ได้ให้ความหวังอะไรเขา แต่ฉันว่าแบบนี้ความสัมพันธ์มันคงพัฒนายากนะ" แก้มใสพูดสรุป

"จะให้ฉันบอกเขายังไงอีก เคยบอกพี่เขาไปแล้วว่าฉันยังไม่สามารถคบพี่เขาเป็นแฟนได้เพราะคุณป๋าพลอยไม่ชอบให้พลอยมีแฟนในวัยเรียน พี่เขาก็บอกคบกันเป็นพี่น้องกันไปก่อนก็ได้เขาจะรอ ฉันว่าฉันก็ชัดเจนกับพี่เขาแล้วนะ" แพรพลอยบอกเพื่อน

"ยังไงก็รัก ยังไงก็จะรอว่างั้น" นิ้วนางพูดสรุป

"ฉันว่าเราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า แบบคุยเรื่องสนุกๆ กันดีไหม" ลิลลี่พูดเสนอ

"เออว่ะ ฉันเห็นด้วย" มาริษาพูดสนับสนุน ทุกคนจึงเปลี่ยนเรื่องคุยและเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานไม่อาจรู้ได้เลยว่าอีกฟากฝั่งของสระว่ายน้ำบนห้องพักส่วนตัวสุดหรูนั้นได้มีคนส่องกล้องมองทางไกลแอบมองแพรพลอยมายังสระว่ายน้ำ

"ตั้งใจจะใส่ชุดนี้มายั่วผมหรือคุณแพรพลอย ยั่วเสียขนาดนี้แล้วยังแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกัน" ผู้กองคมเดชพูดพึมพำกับตัวเอง

"คุณนี่เป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่ ต่อหน้าทำเป็นเรียบร้อยไม่รู้จักกันแต่ส่งรูปใส่ชุดว่ายน้ำเซ็กซี่ขยี้ใจมาให้ผมดู" คมเดชพูดบ่นไป ตาก็จ้องมองคนสวยในชุดว่ายน้ำสีแดงไม่วางตา

"คุณตั้งใจจะยั่วและท้าทายผมเองนะพลอย รู้จักผมน้อยไปแล้วถ้าคิดจะเล่นกับไฟคุณก็จะได้ร้อน แล้วเราจะได้เห็นกันว่าคุณเร่าร้อนเหมือนชุดแดงที่คุณใส่อยู่หรือเปล่า" คมเดชพูดไปตาก็มองคนสวยไปเลือดในกายยิ่งเดือดพลุ่งพล่านจนเลือดกำเดาแทบพุ่ง คมเดชจึงวางกล้องส่องทางไกลลง

"แม่ง นี่กูโรคจิตกลายเป็นถ้ำมองไปแล้วเหรอ" คมเดชวางอุปกรณ์ส่องในมือลงก่นด่าตัวเองเบา ๆ และเดินเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำ