“เออ ทำไมวะไอ้ริค มึงมีปัญหาว่างั้น?”
“โอ้โห พี่ แทนตัวเองว่าพี่ มีความมุ้งมิ้งมากไอ้ฟีนิกซ์ มึงรู้ตัวไหม?” ฉันหัวเราะออกมา ก่อนจะถูกพี่ฟีนิกซ์จับศีรษะให้พิงซบไหล่ และเขาก็หยิบบุหรี่มาสูบพ่นควันไปทั่วห้อง ฉันมองสายตาของใบหม่อนกับพี่น็อคที่มองมาอย่างนิ่งๆ ถึงแม้ว่าใบหม่อนจะยิ้มให้ฉันก็ตามที
“ฟีนไม่ลองกินหน่อยเหรอ?”
“อืม อยากกินไหม? พี่จะได้แกะ”
“ไม่เป็นไร พี่เก็บไว้กินเหอะ พี่ใบหม่อนอุตส่าห์ซื้อมาให้นะ”
“ก็พี่กินคนเดียวไม่หมด เธอช่วยพี่กินหรือเปล่า? หรือจะเก็บไว้กินกันสองคนที่ห้องดี”
“ใส่ชุดคอสเพลย์กระต่ายน้อยด้วยนะ ฮ่าๆ”
ตุ้บ
“อ๊าก ไอ้ฟีนิกซ์ ถีบกูอีกแล้วนะ!” พี่ฟีนิกซ์ถีบพี่ริคจนหน้าคะมำลงกับพื้น พร้อมกับเสียงหัวเราะของฉัน สายตาของฉันมองสบตากับพี่น็อคที่กอดอกมองฉันอย่างนิ่งเฉย ราวกับว่าฉันมีความสุขเหลือเกิน ก็มันมีความสุขจริงๆ นี่นา จะให้ฉันนั่งอมทุกข์หรือไงกันเล่า
“หยุดไปเลยนะมึ
