“ก็หิว แต่กินเมียก่อน แล้วค่อยไปหาอะไรกินลงท้อง”
“ไม่เอา หนูไม่ใช่อาหารนะ” ฉันพยายามปรับเสียงตัวเองให้เป็นปกติ เพราะถึงแม้จะหยุดมือที่กำลังลงไปที่จุดอ่อนไหว แต่ทว่ามืออีกข้างก็ยังคงบีบเค้นทรวงอกฉันราวกับกำลังแกล้งฉันยังไงยังงั้นเลย
“ใช่สิ เธอคืออาหาร... อาหารที่ฉันขาดไม่ได้ซะด้วย”
“อื้อ พอแล้วนะ ไม่งั้นหนูจะโกรธและพี่ก็จะอดกินอาหารจานนี้”
“กล้าเหรอ?”
“ไม่รู้ พูดไปแล้วไม่คืนคำ” พี่ฟีนิกซ์หัวเราะไปมา ก่อนจะก้มลงหอมแก้มฉันและผละไปที่ตู้เสื้อผ้า เขายืนผิวปากและหยิบเสื้อเชิ้ตสีเทามาสวม หันมามองฉันด้วยสีหน้าที่เจ้าเล่ห์จนฉันเสียวสันหลังและวูบไปทั้งตัว
“ลองถ้าเธอให้ฉันอดกินเธอสิ รับรอง ฉันตักตวงอย่างหนำใจแน่ ไม่เชื่อคอยดู หึ” พี่ฟีนิกซ์พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ฉันนั่งตัวเกร็ง หน้าร้อนไปหมดกับคำพูดที่แสนจะหื่นกามของเขา บ้าจริงเลยนะ คนอย่างเขาเนี่ย ทำไมถึงได้ลามกแบบนี้นะ!
ฉันมองพี่
