3

248 คำ
“เหี้ย!” เขาสบถลั่นระหว่างคว้ากางเกงมาสวม ของลับหดเหลือเท่าดักแด้ มีเพียงสีหน้าเท่านั้นที่บ่งบอกว่าอำนาจในความเป็นผู้ชายของเขายังมีเปี่ยมล้น สรวงสร้อยเจ็บระบม ต้องให้กาลเวลารักษาเยียวยาทั้งร่างกายและจิตใจ ผู้หญิงน่ะ บทจะรักก็คือรัก ไม่มีเหตุผล ต่อให้ผู้ชายคนนั้นเลวทรามปานใดก็ตาม แต่เมื่อทำให้เจ็บแล้วไม่มีวันลืม สรวงสร้อยแทบไม่รู้ตัวว่า ตนเองกำลังคิดร้ายต่ออาเสี่ยใหญ่ผู้ได้ชื่อว่าเป็นสามี อาจเป็นเพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เธอเก็บงำความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ได้ แต่เจ้าความรู้สึกดังกล่าวก็มีวันหมดอายุลงเหมือนกัน วันหนึ่ง สรวงสร้อยจึงใช้มารยาที่มีใช้ทุกลีลาสวาท บำรุงบำเรอเสี่ยใหญ่ ปลุกเร้าอารมณ์ด้วยปากแล้วขึ้นขย่มเองจนกระทั่งร่างของเสี่ยใหญ่กระตุกเกร็ง เหงื่อกาฬแตกพลั่กพร้อมๆกับหัวใจหยุดเต้น สรวงสร้อยลงจากร่างเปลือย แกล้งกรีดร้องเสียงดัง แต่หัวใจเหมือนกับกำลังติดปีกโบยบินไปสู่โลกแห่งอิสรภาพ ภายหลังงานศพของเสี่ยใหญ่ผ่านพ้น สรวงสร้อยในวัยสามสิบต้นๆ จึงกลายเป็นม่ายสาวพราวเสน่ห์ มีมรดกตกทอดจากเสี่ยใหญ่ไม่มากไม่มายแค่สิบกว่าล้านเศษหน่อยๆเท่านั้น โลกทั้งใบอยู่ในมือของเธอ และมีแต่เธอเท่านั้นที่จะเป็นผู้กำกับมัน!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม