EP.7 การแลกเปลี่ยน
1916 คำ
EP.7 การแลกเปลี่ยน
วันเปิดตัวรถ
“ในที่สุด ฉันก็มาถึงสักที รถติดเป็นบ้า!” หญิงสาวพูดขึ้นในขณะที่เธอนั้นกำลังยืนอยู่หน้างาน โดยมีพีช และ ปิ่นมาเป็นเพื่อนเธอ
“คุณหนูจะซื้อจริงๆหรอครับ ผมว่าเค้าน่าจะไม่ได้ขายคันที่คุณหนูอยากได้นะครับ”
“ไม่ขายก็ต้องขายค่ะพี่พีช ชาร์ยินดีจ่าย!” หญิงสาวเดินเข้ามาด้านในทันทีที่พูดจบ ก่อนจะเดินไปดูรถต่างๆแต่ทว่าคันที่เธอต้องการนั้นกลับไม่ได้อยู่ที่นี่ในวันนี้
“ที่นี่แน่หรอชาร์ ฉันไม่เห็นว่าจะมีรถคันที่แกร์อยากได้เลย”
“มันต้องมีสิ! ฉันเห็นเจ้าของเพจลง! นี่ไง!” หญิงสาวพูดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูโพตที่เป็นต้นเหตุให้เธอมายืนอยู่ที่นี่พร้อมกับยื่นให้พีชและเพื่อนสาวของเธอดูด้วย
“กลับไหมครับคุณหนู”
“หุ้ย! นั่นมันคุณโรมันเจ้าของงานเปิดตัววันนี้นี่ ไปถ่ายรูปกัน!” สิ้นสุดเสียงของพีชก็ตามมาด้วยเสียงของนักข่าว ฉุดให้หญิงสาวและทุกคนต่างต้องหันไปมองที่ทางเข้างานที่พึ่งจะมีรถหรูคันดำเข้ามาจอด
ทันทีที่หญิงสาวได้เห็นโรมันเธอนั้นก็ชงักไปทันที ก่อนที่ปิ่นนั้นจะหันมามองหน้าเธออีกครั้งแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“นั่นมันผู้ชายคนที่มาคุยงานกับนายใหญ่นี่ครับคุณหนู” พีชพูดพลางมองมาที่คุณหนูของตัวเองก่อนจะหันกลับไปมองที่โรมันอีกครั้ง
“…” ส่วนหญิงสาวทำแค่เพียงจ้องมองไปที่โรมันด้วยความมึนงงเพราะเธอนั้นไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นคนจัดงานนี้ขึ้นมา
ซึ่งในขณะที่โรมันกำลังเดินเข้ามานั้น โรมันก็ได้มองมาทางเธอพอดี ทำให้ทั้งสองนั่นเผลอสบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ
“…”
“…”
ทันทีที่โรมันเข้ามาด้านในงานแล้วเค้านั้นก็เริ่มพิธีเปิดงานทันที พร้อมกับสั่งให้ริทคอยดูแลการซื้อขายรถคันที่มีคนสนใจ
ส่วนทางด้านของหญิงสาวตอนนี้เธอกำลังลังเลอยู่ว่าจะเดินเข้าไปหาโรมันดีหรือป่าว เพราะหากเธอไม่เดินเข้าไปการมาในวันนี้ของเธอนั้นก็จะสูญป่าว
“นี่มึงรู้ป้ะ ว่าเค้าเป็นเจ้าของ” เสียงของปิ่นเอ่ยกระซิบขึ้นพลางมองไปที่มาเฟียหนุ่มที่กำลังยืนมาดขึมอยู่คนเดียว
“ไม่รู้ กูก็รู้พร้อมมึงเนี่ย!”
“แล้วจะเอาไง จะเดินเข้าไปถามหรือกลับ?”
“ไม่!” หญิงสาวตอบคำถามของเพื่อนตัวจบเธอนั้นก็เดินมุ่งหน้าไปหาโมันทันทีทำให้พีชนั้นต้องรีบเดินตามมา
“รอด้วยครับคุณหนู!”
“นี่นาย!”
“…” ราวกับโรมันรู้ดีอยู่แล้วว่าชาร์ลอตค์นั้นจะต้องเดินเข้ามาหาเค้า และคงไม่พ้นเรื่องรถคันที่เค้าโพตเชิญชวนมางานวันนี้
“พอดีฉันเห็นรถอยู่คันนึง ฉันต้องการจะซื้อมัน”
“…” โรมันทำแค่เพียงนิ่งเงียบก่อนจะส่งสัญญาณให้ริทนั้นเดินมาหาเค้า
“อ่าว นี่ลูกสาวคุณคาเตอร์นี่ครับ สวัสดีครับ”
“ค่ะ”
“จัดการด้วยไอ้ริท” ทันทีที่โรมันพูดจบเค้านั้นก็ชิงเดินขึ้นชั้นบนไปทันที ทำเอาหญิงสาวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับเริ่มอารมณ์เสียไปโดยอัตโนมัติ
“คุณผู้หญิงสนใจคันไหนหรอครับ”
“คันที่ใช้โพตเชิญชวนมางานนี้ค่ะ!”
“เอ่อ พอดีคันนั้นเป็นรถของนายครับ นายไม่ได้ขาย”
“แต่ฉันต้องการซื้อมันค่ะ”
“ต้องขอโทษจริงๆครับคุณผู้หญิง แต่คันนั้นนายไม่ได้ขายครับ”
“งั้นฉันเคลียร์เอง!” ทันทีที่หญิงสาวพูดจบเธอนั้นก็เดินขึ้นไปชั้นบนทันที โดยมีเสียงห้ามของพีช ปิ่น และริทดังขึ้นตามหลังเธอมา แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอนั้นหยุดได้ เธอยังคงเดินขึ้นมาชั้นบนเช่นเดิมก่อนจะเดินมาในห้องของ โรมันโดยไม่เอ่ยขออนุญาตคนด้านในก่อน
ปัง!
เสียงประตูปิดดังขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงสาวที่เดินเข้ามาในห้อง ฉุดให้มาเฟียหนุ่มที่ถอดเสื้อสูทออกแล้วต้องหันมามองที่เธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“ฉันมาเจรจา”
“…”
“ฉันต้องการซื้อรถคันนั้น”
“ไอ้ริทไม่ได้อก ?”
“บอก แต่ฉันต้องการคุยกับคุณด้วยตัวเอง”
“คิดว่าจะเข้าใจภาษาคน” โรมันพูดพลางเดินไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอย่างสบายใจ โดยไม่ได้สนใจหญิงสาวตรงหน้าเลยว่าเธอนั้นมีท่าทีที่กำลังโกรธเคืองกับคำพูดของเค้า
“นี่นายว่าฉันหรอ!”
“ฟู้วววว~” มาเฟียหนุ่มทำแค่เพียงพ่นควันสีขาวคลุ้งออกมาเพียงเท่านั้น ราวกับกำลังยั่วยุให้หญิงสาวนั้นโมโห
“ต้องจ่ายเท่าไหร่?”
“…” คำถามของหญิงสาวทำให้โรมันนั้นต้องหันมามองเธอเพียงชั่วครู่ ก่อนจะหันไปสนใจบุหรี่ของตัวเองอีกครั้ง
“ฉันพูดไม่ได้ยินหรือไง!”
“ฟู้ววว ฟังภาษาคนรู้เรื่อง ก็กลับไป!” ครั้งนี้โรมันพ่นควันบุหรี่ออกมาก่อนจะโต้ตอบหญิงสาวไปด้วยถ้อยคำที่ไม่ดีนัก
“อีตาบ้า!”
“ลำคาน!”
“ฉันมาในนามลูกค้านะ!” หญิงสาวพูดพลางเดินกระทืบเท้าเดินไปนั่งที่เก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะของมาเฟียหนุ่ม พร้อมกับมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเค้า
“…”
“เป็นใบ้หรือไง!”
“…” คำพูดของหญิงสาวทำให้โรมันนั้นต้องลุกออกจากเก้าอี้สีดำของตัวเองก่อนจะเดินมาอีกฝั่งซึ่งเป็นฝั่งที่หญิงสาวกำลังนั่งอยู่ พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าของเธอ
ฟู้วววว
“กรี๊ดดดด ไอ้โรมัน!!”
“อย่าลามปาม!” เสียงของโรมันดังขึ้นมาติดๆพร้อมกับบีบไปที่หัวไหล่ของหญิงสาวด้วยความโกรธเคืองที่เธอนั้นเรียกเค้าว่าไอ้
“อื้ออ! ฉันเจ็บ!”
พรึ่บ!
สิ้นสุดเสียงของหญิงสาวโรมันจึงยอมปล่อยมือของตัวเองออกจากไหล่ของเธอ ก่อนจะสูบบุหรี่เข้าเต็มปอดอีกครั้ง (เป็นมะเร็งสะเถอะพ่อ😂)
“ตกลงจะยอมขายดีๆไหม!” หญิงสาวส่งสายตากราดเกรี้ยวไปที่มาเฟียหนุ่มตรงหน้าเพื่อหวังขู่เค้าอีกครั้ง
“หึ!” แต่ทว่ามาเฟียหนุ่มนั้นทำแค่เพียงเค้นหัวเราะในลำคอขึ้นอย่างเย้ยหยันก่อนจะหมุนเก้าอี้ของหญิงสาวให้ติดไปกับโต๊ะทำงานของเค้าและใช้มือกันเธอไว้ทั้งสองข้าง ทำให้ใบหน้าของทั้งสองในตอนนี้อยู่ไม่ไกลจากกันมากนัก
“อึก~ ถะ..ถอยออกไปไกลๆ~”
“…” ราวกับว่ายิ่งห้ามยิ่งยุเพราะโรมันนั้นค่อยๆก้มใบหน้าของตัวเองเข้าไปหาหญิงสาว ก่อนจะส่งเสียงสูดลมหายใจเข้าราวกับกำลังสูดดมอะไรบางอย่าง
“ไอ้บ้า! ทำอะไรของนายเนี่ย!”
“หึ! จะกลัวอะไร ของเคยๆ”
“กรี๊ดด อื้ออออ”
“ลำคาน!!” โรมันตะโกนออกมาพร้อมกับใช้มือหนาของตัวเองปิดปากของหญิงสาวเอาไว้ ซึ่งเสียงตะโกนของเค้านั้นทำเอาหญิงสาวตกใจไม่น้อย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณหนูครับคุณหนู!” ในขณะเดียวกันเสียงประตูก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับเสียงของพีชที่ตะโกนตามเข้ามา ทำให้หญิงสาวนั้นต้องมองไปที่โรมันก่อนจะมองไปที่ประตู
“ถ้าแหกปาก ฉันจะฆ่าเธอ!” โรมันเอ่ยขู่หญิงสาวออกมาอย่างไม่เกรงกลัวถึงแม้จะรู้ว่าเธอนั้นเป็นลูกสาวของมาเฟียใหญ่ก็ตาม
“…” หญิงสาวทำแค่เพียงมองไปที่มาเฟียหนุ่มนิ่งๆเพียงเท่านั้น จึงทำให้เค้านั้นยอมปล่อยมือหนาของตัวเองออกจากปากของเธอ
“ดี๊ฉันเอานายตายแน่!”
“ก็ลองดู”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณหนูอยู่ด้านในหรือป่าวครับ!” เสียงเคาะและเสียงตะโกนเรียกของพีชยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ฉุดให้หญิงสาวนั้นต้องตะโกนกลับไป
“ค่า เดี๋ยวออกไปค่ะพี่พีช ชาร์คุยธุระก่อน”
“ผมรอหน้าห้องนะครับคุณหนู”
“ค่าา” หญิงสาวตะโกนกลับไปอีกครั้งก่อนจะหันหลับมามองโรมันด้วยสายตากราดเกรี้ยว แต่ถึงอย่างไรเธอนั้นก็ไม่มีทางยอมแพ้เรื่องรถคันนั้นอย่างแน่นอน
“ขายให้ฉันเถอะนะ! จอดไว้เฉยๆก็พังป่าวๆ”
“พูดไม่รู้เรื่อง?”
“รู้! แต่ฉันอยากได้นิ!”
“รถฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่ขายมัน!”
“ขายให้ฉันเถอะนะๆ”
“กลับไป!!”
“แต่ฉันอยากได้! นายต้องขาย!!”
“ไม่ ขาย!”
“ต้องขาย! ฉันยินดีจ่ายให้ตามที่นายต้องการ!”
“…” เมื่อโรมันรู้สึกว่าปฏิเสธยังไงหญิงสาวก็ไม่ยอมล้มเลิก เค้าจึงเลือกที่จะไม่พูดต่อแทน
คลืดดดด คลืดดดด
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของมาเฟียหนุ่มนั้นก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เค้านั้นต้องหยิบขึ้นมาดูเจ้าของปลายสายก่อนจะกดรับมัน ส่วนหญิงสาวนั้นจึงนั่งเงียบๆแทน
มีสายเรียกเข้าจาก ดี๊โรเบิร์ต
“ครับ”
“อยู่ไหน”
“อยู่งาน”
“อย่าลืมพาหนูนิ่มไปเดินห้างด้วยล่ะ!”
“ไม่ไป”
“ไม่ได้! แกร์รับปากกับเค้าไปแล้วนะโรมัน!”
“…”
“อย่าเป็นคนที่พูดไปเลื่อย!”
“…”
“ฉันจะโทรมาบอกแค่นี้แหล่ะ!”
ตู๊ดๆๆๆ สิ้นสุดเสียงของปลายสายสายก็ถูกตัดไปทันที ทำให้โรมันนั้นต้องเก็บโทรศัพท์ลงก่อนจะมองมาที่หญิงสาวอีกครั้งราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“ฉันมีข้อเสนอ”
“อะไร?”
“รถ”
“นายยอมขายให้ฉันแล้วใช่ไหม!”
“ฉันอายุเยอะกว่า!”
“แล้วจะให้เรียกอะไรเล่า!”
“…” โรมันไม่ได้ตองคำถามของหญิงสาวออกมา แต่เดินไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาอีกตัวนึงพร้อมกับจุดเพื่อสูบมันบันเทาความเครียด ถึงแม้ว่าสีหน้าของเค้านั้นจะไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมาก็ตาม
“แล้วตกลงข้อเสนออะไรล่ะ! พูดสักทีสิคะ!”
“เป็นแฟนให้ฉัน”
“อะ..อะไรนะ!” หญิงสาวตอบออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับทำสีหน้าตาตื่น
“หมายถึงแกล้ง!”
“มะ..ไม่เอาหรอก!”
“…”
“เรื่องของนาย นายก็เคลียร์เองสิ! ฉันไม่อยากยุ่งด้วย อีกอย่างถ้าดี๊ฉันรู้ว่าฉันมายุ่งกับนาย ฉันโดนแน่!”
“…”
“…”
“ถ้าตกลง ฉันยอมขาย!” เมื่อโรมันเห็นว่าหญิสาวไม่ได้พูดอะไรออกมาต่อ เค้าจึงเป็นคนพูดเองขึ้นมาอีกครั้ง
“…” ทันทีที่หญิงสาวได้ยินเช่นนั้น เธอก็ทำหน้าคุ่นคิดทันที
“ฟู้วววว” โรมันมองไปที่หญิงสาวพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา และรอฟังคำตอบจากเธอ
“ฟรี!” ในที่สุดหญิงสาวก็พูดขึ้น แต่ทว่าคำตอบของเธอนั้นไม่ใช่การยอมซื้อรถของเค้า แต่เป็นการขอฟรีเพื่อแลกกับสิ่งที่เค้าต้องการให้เธอช่วย
“…”
“ยังไง ตกลงไหม?”
“เออ!” เมื่อมาเฟียหนุ่มเห็นว่าไม่มีทางเลือกทางอื่นเค้าจึงยอมตกลงทันที เพราะเค้านั้นไม่รู้จะไปหาผู้หญิงที่ไหนจะมาข่วยเค้าในเรื่องนี้แล้วนอกจาก ชาร์ลอตค์
ปะทะฝีปากกันตั้งนาน ตกลงยอมให้เค้าฟรีนะพ่อ..
ขอคนล้ะ3คำให้พ่อโรมันค่ะ🤣
รีไรท์เมื่อ 16/16/65
- ผู้เขียน
