EP.5 พรหมลิขิต.. หรือป่าว
2256 คำ
EP.5 พรหมลิขิตหรือป่าว
หลายวันผ่านไป
วันนี้เป็นวันที่ชาร์ลอตค์นั้นต้องมาเรียน ซึ่งวันนี้เธอนั้นมีเรียนแค่เพียง 2 ขั่วโมงเช้าเพียงเท่านั้นโดยมีพีชเป็นคนขับรถมาส่งที่หน้ารัั้วมหาวิทยาลัย
"วันนี้พี่พีชไม่ต้องมารับชาร์นะคะ เดี๋ยวชาร์ให้กันไปส่งค่ะ"
"จะดีหรอครับคุณหนู"
"ดีค่ะ ชาร์ไปก่อนนะคะ บ๊ายบายค่ะพี่พีช"
"ดะ.."
ปึ่ก!
ไม่ทันที่พีชจะได้พูดอะไรต่อหญิงสาวนั้นก็ชิงลงมาจากรถทันทีพร้อมกับปิดประตูลงและเดินเข้ามาภายในมหาวิทยาลัย
"ไงคะคุณชาร์ กว่าจะเสด็จมาได้นะคะ"
"อะไรคะ ช้านิดช้าหน่อยทำบ่น แล้วอีกันล่ะ"
“ยังไม่เห็นมันเลยเนี่ย”
“อะไร ฉันว่าฉันมาสายแล้วนะ!”
“นั่นไงเดินมาล้ะ”
“นินทาอะไรผมครับ คุณชาร์ลอตค์ คุณปิ่นมุก”
“กำลังนินทาว่าคุณผู้ชายไปแรดอยู่ที่ไหนมาคะ”
“แรดอะไร กูแค่มาช้า ไปๆ ขึ้นเรียนได้แล้วมึงสองตัวเนี่ย”
“มึงไม่ขึ้นหรือไง” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น
“กูมีนัดซ้อมดนตรีไม่ได้ขึ้นเรียน ฝากบอกจารย์ด้วยล้ะกัน”
“ไม่เห็นบอกว่ามีซ้อม”
“มึงเป็นเมียกูหรือไงชาร์ ถึงต้องบอกมึงทุกเรื่องเนี่ย”
“ชิ! ไปกันเถอะปิ่น ลำคานคนปากหมาแถวนี้!” ทันทีที่หญิงสาวพูดจบเธอนั้นก็ชิงเดินหนีมาทันทีรวมถึงปิ่นมุกด้วย
2 ชั่วโมงผ่านไป
ณ.ตอนนี้หญิงสาวและเพื่อนของเธอนั้นกำลังพากันเดินลงมาจากห้องเรียน เพราะเธอนั้นไม่มีเรียนต่อแล้วและตอนนี้ก็เป็นเวลา 11:30 น.
“อีกันอยู่ไหนว่ะ!” ชาร์ลอตค์พูดขึ้นทันทีที่เธอนั้นเดินลงมาถึงชั้นล่าง ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเพื่อกดโทรหากัน เพียงไม่นานปลายสายนั้นก็รับสายของเธอ
“ฮัลโหลอีกัน”
“อ้าส์! ฮัลโหล!”
“กรี๊ดดดด อีกัน! แกร์กำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย!”
“เอาอยู่!”
“อ๊าส์ๆๆ อึก พะ..พี่กัน~” ในขณะเดียวกันก็ได้มีเสียงของผู้หญิงดังแทรกขึ้นมา ทำให้ชาร์ลอตค์นั้นต้องรีบกดวางสายไปในทันที
“อีบ้า อีกัน อีทุเรจ!” (เธอจะรู้ไหม ว่าแด๊ดดี๊เธอก็เคยทำแบบนี้🤣)
“อะไรๆๆ ใจเย็นมึงเป็นอะไรเนี่ย” ปิ่นเอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ ทันทีที่ชาร์ลอตค์นั้นพ่นคำหยาบออกมารั่วๆส้ะจนไม่เว้นที่ว่าง
“ก็อีกันมันกำลังเอากับเด็กที่ไหนอยู่ไม่รู้! แถมยังจะรับสายอีก!”
“5555 มึงก็โทรได้ถูกจังหว่ะจริงๆ”
“อีกัน! แสลงหูเลยอีบ้า~”
“5555” ปิ่นระเบิดขำออกมาอย่างชอบใจ ก่อนที่ทั้งสองนั้นจะพากันไปนั่งรอกันที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ
เวลาผ่านไปราว 10 นาที กันนั้นก็เดินมาเพียงคนเดียวกับสภาพเสื้อนักศึกษาที่หลุดลุ่ยออกมาอยู่นอกกางเกง
“อีกัน! อีบ้า! แกร์จะรับสายฉันทำไม!”
“อ่าว ก็มึงโทรมาอะ!”
“แม้ง~”
“555 พอๆ จะไปไหนกันต่อดี” ปิ่นพูดขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองนั้นตั้งท่าจะด่ากันอีกครั้ง
“ไปนั่งเล่นสนามกัน เผื่อมีคนมาแข่งรถ”
“ทำไม มึงจนลงอีกหรือไงชาร์”
“ก็เออหน่ะสิ!”
“แบบนี้ไงกูถึงไม่จีบมึง! ขีวิตโล้ดโผนชิบหาย!”
“ชิ! มึงไม่จีบ ก็มีคนรอจีบกูค่ะ!”
“ใครจะกล้ามาจีบมึงล่ะ ดี๊มึงโหดขนาดนั้น แค่บอกว่ามึงลูกใครก็ไม่มีใครอยากเข้าใกล้มึงล้ะ!”
“เกินไปอีกัน!”
“ฉันล่ะปวดประสาทกับแกร์สองคนจริงๆ กัดกันอยู่ได้ เดี๋ยวก็ได้กันจริงๆหรอก”
“ชิ!”
“เหอะ!”
“ไปๆๆ ไปไอ้กัน ไปขับรถค่ะ”
“เออ!” หลังจากนั้นทั้งสามคนจึงพากันมาที่สนามทันที
ในขณะที่ทั้งสามกำลังมุ่งหน้าไปที่สนามแข่งรถอยู่นั้น ชาร์ลอตค์ก็ได้พูดดังขึ้น
“งานเปิดตัว!!”
“โอ้ยอีชาร์! ตกใจหมด!”
“มึงงง! รถสวยมาก งื้ออออ~”
“งื้อห่าอะไร ทำอย่างกับเด็กเจอของเล่น!” กันพูดพลางเหล่ตามองมาที่หญิงสาว เพราะเธอนั้นนั่งอยู่เบาะหน้าข้างคนขับ
“อีกัน! หุบปากไป!”
“…” เมื่อกันเห็นสีหน้าที่จริงจังของชาร์ลอตค์เค้านั้นจึงเงียบไปทันที
“กูจะขอดี๊ไปงานนี้ แล้วก็ซื้อมันเลยค่ะ!”
“เดี๋ยวๆๆ อีชาร์ มึงจะอยากได้รถทุกคันบนโลกนี้ไม่ได้ค่ะ!” ปิ่นมุกเอ่ยปรามขึ้นเมื่อเธอนั้นได้ยินว่าเพื่อนของตัวเองจะซื้อรถอีกแล้ว ซึ่งรถคันนี้เป็นรถแข่งอีกเช่นเคย
“มึงงง! แต่ลูกกูต้องการเพื่อนนะ เอามาลงสนามผลัดกันไง~”
“ถามพ่อมึงก่อนไหมคะ!”
“เออ! กูถามแน่ อีกันเหยียบให้มิดเลย!”
“ได้ครับคุณผู้หญิง” กันพูดเชิงเย้ายวนกวนใจแต่ชาร์ลอตค์นั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะตอนนี้เธอมีอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่าแล้ว
โรมัน
ทางด้านของมาเฟียหนุ่มตอนนี้เค้านั้นกำลังมุ่งหน้าไปที่โกดังหลังสนามของคาเตอร์ เพราะมีนัดรับของกับคาเตอร์ในวันนี้โดยมีการ์ดขับรถตามมาอีก2คัน
ส่วนงานเปิดตัวที่พึ่งจะลงไปเมื่อสักครู่นั้นก็คืองานของเค้าเอง โดยการนำเสนอรถแข่งคู่ใจของเค้า แต่นั่นเป็นเพียงแค่จุดดึงดูดความสนใจเพียงเท่านั้น เพราะเค้านั้นไม่ได้จะขายคันนี้อยู่แล้ว แต่เป็นคันอื่นที่เค้านั้นพึ่งจะนำเข้ามาเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เป็นจำนวน 3 คัน และเป็นรถลงสนามที่ถูกแต่งแล้วอย่างเสร็จสมบูรณ์
“นายครับ แจ้งเตือนเด้งไม่หยุดเลยครับ” ริทพูดขึ้นในขณะที่เค้านั้นกำลังขับรถอยู่ แต่ทว่า IPad ที่วางไว้ข้างๆเค้านั้นก็เด้งแจ้งเตือนไม่หยุด
“เอามาดู”
“นี่ครับ”
ทันทีที่มาเฟียหนุ่มรับมา เค้านั้นก็เข้าไปหน้าแจ้งเตือนทันที ปรากฏว่าเป็นการแจ้งเตือนคอมเมนท์ของโพตที่เค้านั้นพึ่งโพตไปเมื่อไม่นานมานี้
“จัดการงานเปิดตัวด้วย”
“ได้ครับนาย กระแสตอบรับดีใช่ไหมครับ”
“อืม”
“ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจะจัดการให้ไวที่สุด”
“2วัน”
“อะ..อะไรนะครับนาย!”
“กูให้เวลา2วัน”
“ตะ..”
“ทำไม่ได้มึงก็ไปตาย”
“ดะ..ได้ครับนาย เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ”
“…” มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรมือขวาของตัวเองกลับไป จริงๆแล้วเค้าก็พูดไปอย่างนั้น เพียงแต่อยากรู้ว่ามือขวาที่อยู่กับเค้ามาเกือบ15ปี จะทำหน้าที่ได้ดีแค่ไหน
สนามแข่งรถ
ณ. ตอนนี้มาเฟียหนุ่มได้เดินทางมาถึงสนามแข่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และนี่คือครั้งที่สองที่เค้าได้มาที่นี่ ทันทีที่เค้าลงจากรถเค้านั้นก็มุ่งหน้าตรงไปที่โกดังทันที แต่ทว่ากับมีการ์ดยืนขวางทางเอาไว้ส้ะก่อน
“มารับของ” เป็นเสียงของริทที่บอกกับการ์ดด้านหน้า แต่ทว่าพวกนั้นกับนิ่งเงียบใส่เขาแทน
“รอแปปนึงนะครับนาย” เมื่อริทเห็นว่ายังไม่มีใครมาเปิดประตูให้ เค้าจึงเลือกที่จะเดินไปหาที่จุดบริการของสนามแทน นั่นก็คือจุดแรกที่เค้าเคยมาในครั้งแรก
“มาหาคุณคาเตอร์”
“รอสักครู่นะคะ” สิ้นสุดเสียงของพนักงานเธอนั้นก็ต่อสายหาชั้นบนทันที
“มีลูกค้ามาขอพบค่ะคุณคาเตอร์”
“ได้ค่ะ”
“รับทราบค่ะ”
“คุณคาเตอร์แจ้งว่า ให้ขึ้นไปนั่งรอที่ชั้น3ก่อนค่ะ เค้ากำลังเดินทางมา”
“ครับ” เมื่อริทได้ยินเช่นนั้นจึงรีบเดินกลับมาหานายของตัวเองทันทีพร้อมกับบอกให้นายของตัวเองไปรอที่ชั้น3ของตึกสยามแข่งแทน
“คุณคาเตอร์แจ้งให้เราไปรอที่ตึกนู้นครับนาย”
“…” เมื่อมาเฟียหนุ่มได้ยินเช่นนั้นเค้านั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที เนื่องจากเค้านั้นมีธุระต้องไปทำต่อแต่ที่ต้องมานี่เป็นเพราะว่าพ่อของเค้านั้นมาด้วยตัวเองไม่ได้
ชาร์ลอตค์
ตอนนี้หญิงสาวนั้นกำลังแวะซื้อของกินอยู่ เพื่อที่จะนำกลับไปนั่งกินที่สนามแข่ง
“นี่แดกหรือยัดห่า!”
“พูดมากน่า แกร์ก็กินกับฉันอีกัน!”
“เออๆ เร็วๆร้อน”
“เออค่ะ!” เมื่อหญิงสาวเลือกของกินได้ครบแล้วเธอก็รีบกลับมาขึ้นรถทันทีและมุ่งหน้ามาที่สนามแข่ง
เมื่อรถของกันมาถึงสนามแข่งเค้านั้นก็เข้ามาจอดที่พื้นที่ส่วนบุคคลทันทีซึ่งตอนนี้มีรถถึง3คันจอดอยู่ และมีเพียงสองคันที่มีชายฉกรรจ์ชุดดำยืนอยู่หน้ารถ
“ชาร์! ดี๊มึงไปขนการ์ดที่ไหนมาอีกว่ะ!”
“หื้ออ ไม่ใช่คนของดี๊ แค่รถก็ไม่ใช่ของบ้านฉันแล้ว”
“ทำไมต้องทำหน้าโหดกันด้วยว่ะ!” กันพูดพลางถอยรถเข้าจอดข้างๆรถของชายฉกรรจ์พวกนั้น โดยมีสายตาของพวกเค้าต้องมองอยู่
“เหอะ! อย่ามากร่างแถวนี้แล้วกัน! ให้มันรู้บ้างว่าที่นี่ใครใหญ่!” หญิงสาวพูดขึ้นในขณะที่เธอนั้นยังคงนั่งอยู่ในรถ
“ไปลงๆ ไม่ต้องพูดมาก!” เมื่อทั้งสามลงมาจากรถหญิงสาวนั้นก็เลือกที่จะเดินตรงกลางระหว่างเพื่อนทั้งสองทันที เพราะมีสายตาของชายฉกรรจ์2คนนั้นจ้องมองอยู่
“ไหนมึงบอกไม่กลัว?”
“ใครกลัว ไม่มี๊~”
“อีชาร์! ไม่กลัวเลยมั้งมึงอะ5555” ปิ่นหัวเราะขึ้นก่อนที่พวกเธอนั้นจะรีบพากันเดินมาที่ตึกบริการ
“สวัสดีค่ะพี่อิม”
“สวัสดีครับพี่อิม”
“สวัสดีค่ะคุณชาร์ คุณปิ่น คุณกัน”
“ชาร์ซื้อขนมมาฝากค่ะพี่อิม ฝากพี่ๆคนอื่นๆด้วยนะคะ” ชาร์ลอตค์พูดพลางหยิบถุงขนมจากกันมายื่นให้กับพี่ๆพนักงาน
“ขอบคุณนะคะ คุณชาร์น่ารักตลอดเลย”
“แถมสวยด้วยนะคะ อิอิ”
“5555 คุณคาเตอร์ยังไม่มานะคะคุณชาร์ แต่ว่ากำลังมาค่ะ”
“โอเคค่ะพี่อิม งั้นชาร์ของตัวก่อนนะคะ”
“ค่ะคุณชาร์”
“เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำแปป เดี๋ยวตามไป”
หลังจากนั้นหญิงสาวทั้งสองคนจึงพากันเดินขึ้นมาก่อนที่ชั้นบน ซึ่งชั้นที่พวกเธอขึ้นมานั้นคือชั้น 3 เพราะชั้น2คือห้องเล่นสนุกและนั่งดื่มของคาเตอร์กับเพื่อนๆของเค้า แต่ชั้น3จะมีโซนสำหรับนั่งเล่นเพราะติดกระจกฝั่งสนาม
“มีเรียนแค่2ชั่วโมงทุกวันก็ดี ฉันนี่ปวดหัวจะแย่!” หญิงสาวพูดขึ้นในขณะที่เธอนั้นกำลังเดินเข้ามาในห้อง โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าฝั่งโต๊ะทำงานของบิดาเธอนั้นมีใครบางคนนั่งอยู่
“ชาร์! ดี๊มึงมีแขกหรอว่ะ!” ปิ่นพูดขึ้นพร้อมกับเข้ามากระซิบที่ชาร์ลอตค์
“ไม่ มะ..มีนะ~” หญิงสาวพูดพลางหันไปทางที่มีคนนั่งอยู่ จึงทำให้เธอนั้นเจอเข้ากับโรมัน..
“ชาร์! ชาร์ลอตค์!” เป็นเสียงของปิ่นที่เอ่ยเรียกเธอดังขึ้นจนหญิงสาวนั้นต้องสดุ้งขึ้น
“อะ..อะไร! ตกใจหมดเลย”
“กูเรียกมึงหลายรอบล้ะ กูถามว่าดี๊มึงมีแขกหรอ”
“อืม มั้ง!” ทันทีที่หญิงสาวพูดจบเธอนั้นก็เดินไปนั่งที่โต๊ะกระจกทันที โดยมีสายตาของโรมันจ้องอยู่
“ชาร์ลอตค์ กูเอาน้ำมาให้ อ่าวดี๊มึงมีแขกหรอว่ะ” เป็นเสียงของกันที่ดังขึ้นพร้อมกับเดินถือขวดน้ำเข้ามา2ขวด ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นเมื่อเค้านั้นเห็นชายหนุ่มสองคนนั่งและยืนอยู่
“ขอบใจ แต่ทีหลังไม่ต้องย่ะ!” ชาร์ลอตค์พูดพลางรับขวดน้ำในมือของกันมาถือเอาไว้ก่อนจะวางลงที่โต๊ะ
“หน้าคุ้นๆว่ะ!” กันพูดขึ้นก่อนจะตัดสินใจหันไปมองที่ชายหนุ่มอีกครั้ง ซึ่งเค้านั้นก็จำได้ทันที ว่าชายที่กำลังนั่งอยู่นั้นคือคนที่ชาร์ลอตค์ไปขอชนแก้วเมื่อครั้งที่แล้ว
“คุ้นอะไรอีกัน” ปิ่นเอ่ยถามขึ้นเมื่อเธอนั้นได้ยินกันพูดแต่ไม่ทุกประโยค
“ป่าว! แดกๆเข้าไปได้แล้ว เที่ยงล้ะเดี๋ยวโรคกระเพาะก็ถามหาทั้งคู่หรอก”
“ขอบคุณค่ะคุณสามีที่เป็นห่วง~” หญิงสาวพูดพลางส่งมินิฮาร์ทให้กับกันก่อนจะเหลือบไปเห็นว่าชายคนนั้นยังนั่งจ้องมองมาที่เธออยู่ ทำให้เธอนั้นต้องเอามือลงทันที
“กูบอกแล้วไง ว่ากูไม่มีทางเอามึงเป็นเมียหรอก เมียกูต้องไม่โล้ดโผนแบบมึง!”
“ชิ! เมียมึงไม่มีทางสวยกว่ากูหรอกอีกัน!”
เค้าพบเจอกันครั้งที่ 3 แล้วค่ะคุณผู้ชม🤣🙏🏻
ฝากคอมเมนท์+กดใจให้ไรท์คนล่ะด้วยน้า 🤍
รีไรท์เมื่อ 16/12/65
- ผู้เขียน
